A thousand thoughts

~ 2 ~

De dagen die volgde waren we alleen maar bezig met de verhuizing. Ik had al van al mijn andere vrienden en kennissen afscheid genomen en morgen is de dag, de dag dat we naar Italië verhuizen. Het is avond en ik ben nog helemaal niet moe, waarschijnlijk van de zenuwen en spanning. Ik besluit alles nog een keer te checken. Ik open mijn kast, "leeg" zeg ik hardop. Vervolgers trek ik al mijn laatjes open, "ook leeg." Dan loop ik de douche in en doe hetzelfde daar. Zo te zien heb ik alles. Ik zucht en besluit maar in bed te gaan liggen en proberen te slapen. Morgen moet ik weer vroeg op en dan gaan we vliegen.. Ik staar nog een lange tijd naar mijn plafond, denkend aan wat me allemaal te wachten staat, daar in het onbekende Italië. Daarna denk ik aan mama. "Ik mis je mam" fluister ik. Ik sluit mijn ogen terwijl er een traan over mijn wang loopt.

~ Jules

Ik wordt wakker van mijn alarm die veel te hard afgaat. Het is 07:00 en tijd om mijn bed uit te stappen en te gaan douchen. Mijn kleren die ik vandaag aandoe liggen al op mijn stoel netjes opgevouwen. Een simpel blauw gekleurd jurkje dat mooi bij mijn donker blauwe ogen zal staan. Ik zet nog snel even een muziekje aan en spring de douche in. Terwijl het water over mijn haren, gezicht en mijn lichaam stroomt bedenk ik me hoe erg ik dit huis ga missen, maar het meeste de herinneringen die ik nooit zal vergeten. Na een kwartier stap ik de douche uit en droog me af. Vervolgens kleed ik me aan en begin mijn haar te föhnen. Na mezelf te hebben opgemaakt ben ik klaar om te gaan ontbijten en loop de keuken in. "Goedemorgen Jules" zegt Aria met haar mond vol. Sinds wanneer is zij zo vroeg wakker? "Goedemorgen Ari!" Ik pak een mes, smeer een boterham en begin met het ontbijt. "Ik ga even mijn koffers beneden zetten." Zegt Aria en rent langs me de trap op naar boven. Na het ontbijt was ik alles af en loop ook naar boven om mijn tassen naar beneden te sjouwen. Ze zijn behoorlijk zwaar, maar ach wat had je anders verwacht? Ik hoor de taxi toeteren en we lopen met onze koffers naar buiten. "Hebben we alles?" Vraag ik voor de honderdste keer. "Ja Jules we hebben alles" we kijken beiden om naar ons huis die we op het punt staan te verlaten. "Vaarwel" zeg ik zachtjes en draai me om. We stappen de taxi in en blijven naar ons huis kijken tot we de hoek omrijden en het niet meer te zien is..

Na ongeveer een kwartier komen we bij het vliegveld aan en checken in. Dan drinken we nog ergens een kopje thee en kopen een souvenir, twee onwijs schattige bruinkleurige beertjes met een strikje, voor opa en oma.
Na een half uurtje gaat er een oproep dat onze vliegtuig zo gaat vertrekken. We staan in de rij om het vliegtuig in te stappen. Wanneer we aan de beurt zijn laten we onze tickets zien en lopen door naar onze plaatsen. Ari zit bij het raam en ik naast haar. "Fasten your seatbelts please, we are about to take off." Volgt er weer een oproep. Langzamerhand begint de vliegtuig op te stijgen, ik voel de spanning in mijn buik erger worden. Ik hou persoonlijk niet zo van vliegen. Sinds kleins af aan al niet.

Het is niet lang vliegen, iets meer dan een uur ongeveer. Weer klinkt er een oproep dat we gaan landen en ik maak Aria wakker die tijdens de vlugt inslaap was gevallen. Ik begrijp echt niet hoe zij zo makkelijk inslaap kan vallen, ze kan voor 10 seconden haar ogen sluiten en weg is ze.. "W-w-wat, zijn we er al?" Zegt ze gapend en rekt zich uit. "Ja! We zijn er Ari! We zijn in Italië" ik kijk uit het raam en zie het zonnetje al schijnen. Lekker weertje dus.
Wanneer we zijn geland pakken we al onze koffers en lopen het vliegtuig uit het gebouw weer in. Daar zien we opa en oma die ons staan op te wachten. Ik ben zo blij om hun weer te zien en ze beginnen al te glimlachen en uitgebreid te zwaaien. We rennen zowat naar hun toe en worden gelijk al omhelsd in hun armen. "Ciao nonna, ciao nonno" zeg ik tegen ze en geef ze een kus. We beginnen al druk te praten en te lachen en lopen zo door naar de auto. Ari en ik zetten onze koffers in de achterbak en gaan samen achterin zitten. "Hoe was de reis? Niet te zwaar hoop ik?" Vraagt oma en kijkt ons lief aan. "Goed hoor oma! Althans ik weet niet hoe Aria het meemaakte want zij lag alleen maar te slapen!.. haar grote talent" zei ik knipogend naar oma en we moesten allemaal lachen.

Na een half uurtje rijden komen we aan in ons welgeliefde straatje waar natuurlijk al onze Italiaanse kennissen ons staan op te wachten. Dat is meestal zo hé in Italië, grote groepen vrienden en familie die je met open armen ontvangen. Dat is allemaal normaal hier. Ik zie dat Ari hier een goed humeur van krijgt en al druk aan het zwaaien is. Dit heeft ze wel even nodig na alles wat er is gebeurt. Ze heeft haar familie nu het hardst nodig van allemaal. "Aria! Jules!" Hoor ik iedereen roepen wanneer we de auto uitstappen. We worden omhelsd en gekust door iedereen. Vervolgens lopen we naar binnen in het mega grote prachtige villa en zetten onze koffers met een zucht neer. "Pfoee.. We zijn er, we zijn thuis."

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Hey!:)

Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor het stemmen en het lezen!
Ik krijg het zometeen druk met school en trainen en om die reden lukt het waarschijnlijk niet om elke dag een nieuw stukje te uploaden. Maar stel dat ik er tijd voor heb doe ik het!;) daarnaast heb ik momenteel nog genoeg tijd!
Vinden jullie het verhaal trouwens nog interessant? I hope so!.. Ze zijn nu in Italië aangekomen en wacht maar tot dat Aria naar school gaat;)))

Lees maar verder en comment pls wat je van het verhaal tot nu toe vind!😊

Xo'