EVLİLİK İLANI

6- Mavi

Bu bölümü @casperindostu  na ithaf ediyorum umarım beğenirsin =)

~SAVAŞ'TAN~

Bütün gece o adi herifin attığı mesajlar yüzünden gözüme uyku girmemişti. Kaçtığımız için bize lanetler yağdırıyordu. Pislik herif! Kardeşimi tehtit etmiş, onu korkutmuştu. Borç meselesi değildi artık bu. Borcu bahane ederek kardeşim için pis düşünceler besliyordu. Artık borç falan umrumda değildi. Kardeşimi korumam gerekiyordu. Gözümde dün olanlar canlandı.

********¤¤¤¤■■■□□□●●●●○○○○○*******
Sevgi'nin hazırladığı mükemmel sofranın başındaydım. Yaptığı enfes menemene ekmeğimi bandırıyordum. Gözlerimi Sevgi'nin yüzünde gezdirdim. Birkaç gündür çok huzursuz ve gergin görünüyordu. Okulda birşey olmuştur diyerek üstüne gitmemiştim ama bu hali fazlaca canımı sıkmıştı. Adını seslenmemle masaya dikmiş olduğu boş bakışlarını gözlerimle buluşturdu. Neler olduğunu sorduğumda birkaç dakika sessizliğe gömüldü mutfak. Yalnızca çaydanlıktan gelen fokurdama sesleri duyuluyordu. Sevgi tereddüt eder gibiydi, anlatmak istemiyordu belli ama sanki konuşmakta istiyordu. Israrcı bakışlarıma dayanamayıp konuşmaya başlamıştı. Onu dinledikten sonra sinirden elim ayağıma dolanmıştı. Bu nasıl olumuştu? Lanet herif ben yokken eve gelip kardeşimi korkutmuştu. Birşey yapıp yapmadığını sordum, ona dokunup dokunmadığını sordum. Ona dokunmuş olabileceğini düşündükçe çıldırıyordum. Hazırladığı o güzel kahvaltıyı yerle bir etmiştim. Sevgi beni ilk defa böyle görüyordu ona sesimi dahi yükseltmezdim. Bu halim onu gerçekten korkutmuştu. Mutfağın köşesine sinmiş ağlıyordu. Ben ne yapıyordum böyle? O yeterince korkmuştu zaten. Hemen yanına gittim ve kollarımı narin bedenine doladım. Sakinleştirmek adına birkaç şey söyledim. Kendini biraz toparlamıştı. Bana olanları anlattıktan sonra derin bir nefes almıştım. Neyse ki korktuğum şeyler gerçekleşmemişti. Bundan emindim kardeşimin dediklerine inanıyordum çünkü, o bana yalan söylemezdi, söyleyemezdi. Hemen anlardım. Cem denen o pisliğin benden habersiz gelip evimi basması ilk defa görülen bir olaydı. Onun için önemli tek şey her ay düzenli olarak parayı ödememdi. Böyle birşey yapacağını hiç tahmin etmemiştim. Kardeşimi ölesiye korkutmuştu ve bu olayla devamlı karşılaşacağımı söylüyordu içimdeki ses. O sesi dinleyip ayaklanmıştım hemen Sevgi'ye tüm eşyalarını toplamasını söyledim. Kaçacaktık. Artık yeterdi. İçinde tüm eşyalarımızın buluduğu iki adet sırt çantamız ve bir küçük valiz vardı. Çantaları takıp kapıya yönelmiştik ki kapı yumruklanmaya başlamıştı. Elimdeki çantayı yere bırakıp kapının deliğinden baktım bunlar o şerefsizin adamlarıydı ve hiçte iyi niyetli görünmüyorlardı. Hemen oturduğumuz gecekondunun küçük bahçesine açılan arka kapısına yöneldik ve bahçe duvarından sokağa atladık. Sokağın başındaki iri cüsseli adamları görünce Sevgi'nin elinden tutup ters istikamet olan yokuşa doğru koşmaya başladık. Yokuş aşağı koştururken sokak, Sevgi'nin kahkahalarıyla yankılanıyordu. Küçük hanım içinde bulunduğumuz durumu unutmuş gibiydi ya da unutmaya çalışıyordu. Ama bu güzel birşeydi. Onun bu güçlü hali benide güçlü kılıyordu. O benden güç alıyordu ben de ondan. Biz birbirmiz için vardık. Birimiz var olduğu sürece diğeride var olacaktı. Bunun için korumalıydım onu. O benim herşeyimdi, o benim hayatta kalmamı sağlayan tek nedendi. O olmazsa ben güçsüz olurdum, o olmazsa ben olmazdım. Ölürdüm. Şimdiye kadar hayatımda böylesine sevdiğim tek kızdı o, benim kardeşim, annemin yadigarı. Onun güzel yüzünü gördükçe annem geliyordu gözümün önüne. Ölmeden önce dedikleri yankılanıyordu kulaklarımda.

"Kardeşini koru, o sana emanet. Onu kırma, üzme,ağlatma. O ağlarsa bende ağlarım oğlum. Ona ve sana kimse zarar veremesin. Eğer zarar görürseniz bende zarar görürüm. Bu yüzden şimdi olduğun gibi hep güçlü ol , kimseye boyun eğme, haktan yana ol. Benim aslan oğlum. Ben artık olmayacağım ama sen güçlü olmaya devam edeceksin. Kardeşin için, kendin için. Seni ve kardeşini çok seviyorum oğlum bunu sakın unutma. Sizi çok sev-iy-o-...."