Ingewikkelde liefde

13

Iedere dag na school ga ik naar Dillen. Sofie heeft het altijd druk na school, dus kan niet zo vaak komen. Vincent is ook een paar keer mee geweest, maar kon ook niet zo vaak komen. Dillen ligt nu al meer dan een week in het ziekenhuis. Morgen mag hij eindelijk naar huis. Ik ben blij voor hem, want ik kan best indenken dat je liever thuis bent. Toch vind ik het ook jammer. In de negen dagen dat hij in het ziekenhuis ligt ben ik elke dag op bezoek geweest. We hebben het dan altijd over dingen die er op school zijn gebeurd.

Zo was er bijvoorbeeld zeven dagen terug een jongen door de politie van school opgehaald. Hij had blijkbaar drugs in zijn kluisje. In de pauzes verkocht hij het aan leerlingen op school. Een van de conciërges is er achter gekomen en heeft meteen de politie gebeld.

Of drie dagen geleden, toen is er een nieuw meisje op school gekomen. Ze ziet er aardig uit en is best knap. De eerste dag hebben Sofie en ik haar een beetje rondgeleid door de school en geholpen met dingen.

Ik loop de trap op en de gang door naar Dillens kamer. Als ik bij de kamer aankom hoor ik stemmen en een daar van ken ik maar al te goed. Ik loop de kamer in en sta abrupt stil. Ik kan mijn ogen niet geloven. Aan het bed van Dillen zitten Vincent en Teala. Dit meen je niet. Teala is een van de populaire meiden op school. Ze is best knap en dat weet ze. Ze heeft al met super veel jongens op school gehad. Iedere relatie duurde maar ongeveer een maand. Ze gaat van de ene naar de andere jongen en geeft niet om hun gevoelens.

Wat doet ze hier?

Ik kijk naar ze. Ze hebben nog niet gemerkt dat ik er ben. Teala zit met haar stoel helemaal tegen die van Vincent en dan zit ze nog helemaal naar zijn kant. Ook heeft ze bijna zijn hand vast. De hand schuift steeds een beetje verder op. Steeds meer richting zijn hand. Het lijkt wel in slow motion te gaan. Als haar hand die van Vincent pakt valt mijn mond open.

Hier sta ik dan, in een deuropening van het ziekenhuis, met mijn mond open. Ik kan gewoon niet geloven wat er hier gebeurd. Als Dillen mij ziet kijkt hij me met medeleven aan. Tranen komen op in mijn ogen. Ik moet hier weg. Ik kan hier niet meer naar kijken. Snel draai ik me om en loop de kamer uit. Achter me hoor ik nog iemand mijn naar roepen, maar ik kijken niet meer om en begin te rennen. Welke kant moet ik op? Waar ga ik heen? Op een bordje zie ik kinderafdeling staan. Ik besluit om daar maar heen te gaan. Hier zal Vincent me niet snel vinden. Ik loop de gang in en kijk door de ramen de kamers binnen. Overal in de kamers liggen kinderen. Kinderen van jong tot oud liggen hier. Door de deur van een kamer komt een meisje naar buiten samen met haar moeder. Als ik goed kijk zie ik dat het het zusje en de moeder van Vincent zijn. Als het kleine meisje mij ziet begint ze te glimlachen en rent op me af. Ik ga door mijn knieën om haar een knuffel te geven. 'Elleeeeeen.' Roept ze blij. 'Hey Mila, wat doe jij nou hier?'

'Mijn vriendinnetje ligt hier. Ze was van de trap gevallen.' Ze moet een beetje gniffelen.

'Dat is niet zo fijn.' Ik sta op en keer me naar Vincents moeder. 'Hallo mevrouw Kampel.' Zeg ik vriendelijk.

'Hallo Ellen, wat leuk om je weer eens te zien.' Ze kijkt me aandachtig aan. 'Heb je gehuild?' Heb ik wat? Ik ga met mijn hand naar mijn wangen en voel dat ze inderdaad nat zijn. Heb ik echt gehuild?

'Oh, ja kan wel.' Zeg ik een beetje beschamend.

'Is er iets met je vriend gebeurd?'

'Oh nee, dat is het niet. Ik denk dat het gewoon komt omdat hij morgen weer naar huis mag.' Ik probeer het zo echt mogelijk over te laten komen.

'Ach meid toch, kom een kopje thee met ons drinken.'

'Oh uh, ja is goed.' We lopen naar een plek waar je ets te drinken kan halen. Ik druk op het knopje voor warm water en doe er een thee zakje in. We gaan aan een kleine tafel zitten die erbij staat.

'Dus het gaat goed met hoe heet hij ook alweer? Iets van Dave toch?'

'Hij heet Dillen en ja, het gaat goed met hem. Hij heeft niet meer zo veel last van zijn hersenschudding en voelt zich ook goed.'

'Dat is goed om te horen.' Een tijdje zwijgen we. Mijn gedachten dwalen af naar Vincent en Teala. Waarom deed ze dat? Waarom trok hij zijn hand niet gewoon terug? Waarom was ze sowieso hier? Het is niet dat ze een vriendin is van Dillen. Dus dat zou betekenen dat ze met Vincent mee is. Maar waarom gaat Vincent met haar om? Ik heb ze nog nooit op school zie praten.

'Ah Vincent ben je klaar om naar huis te gaan?' Vraagt de moeder van Vincent opeens. Wow, wacht, Vincent staat achter me? Voorzichtig draai ik me om en inderdaad, Vincent staat achter me. Hij kijkt niet eens naar zijn moeder. Hij kijk recht naar mij. Als hij mijn ogen –die waarschijnlijk rood zijn- ziet krijgt hij een gepijnigde blik in zijn ogen.

'Ellen kan ik je even spreken, alsjeblieft?'