Ingewikkelde liefde

14

Zwijgend loop ik achter hem aan. Hij stopt opeens met lopen waardoor ik tegen hem oploop. Snel doe ik een stap achteruit. Vincent draait zich om en kijkt me aan. Hij kijkt me zo intens aan dan ik wel weg moet kijken. Zwijgend staar ik naar mijn schoenen. 'Waarom?' Is het enigste dat ik kan zeggen. Het duurt even voordat hij antwoord. Als hij na een minuut nog niks zegt kijk ik op. Hij staart met een bedenkelijke blik in zijn ogen vooruit. 'Waarom?' Vraag ik nog een keer. Deze keer iets sterker dan de vorige. Hij verplaatst zijn blik naar mij en kijkt me weer gepijnigd aan.

'Ik wilde het niet, oké. Zij pakte mijn hand.' Hij schreeuwt het bijna. Ik kijk weer naar mijn schoenen niet wetend wat ik moet zeggen. Is het echt zo? Had hij het niet door totdat zij zijn had pakte? Was het niet zijn bedoeling?

'Waarom is ze hier?' Vraag ik zacht.

'Ze wilde mee, kijken hoe het met Dillen gaat.' Ik lach sarcastisch.

'Denk je nou echt dat ze daarom mee wilde?' Hij kijkt me niet begrijpend aan. Serieus, zelfs dat snapt hij niet. Ik rol met mijn ogen en draai om. Ik loop een stukje, maar draai me toch weer om naar hem. 'Ik denk dat het beter is dat je naar huis gaat. Ik ga naar Dillen en ik wil je niet zien.' Met die woorden draai ik weer om en loop verder. Als ik de hoek om ben stop ik even. Ik sluit mijn ogen en ga tegen de muur op de grond zitten. Ik adem rustig in en uit terwijl ik nadenk over wat er net allemaal is gebeurd.

Na een tijdje besluit ik op te staan en naar Dillen te gaan. Ik loop naar de kamer en zie dat hij geen bezoek meer heeft. Zie je wel, als Teala hier voor Dillen was zou ze hier nog zijn. Ik loop de kamer binnen en Dillen kijkt gelijk op. 'Hey' Zegt hij voorzichtig. Met een plof ga ik op een van de stoelen zitten.

'Hey' Ik geef hem een klein lachje.

'Dus, heeft hij je gevonden?' Ik knik.

'Heeft hij wat gezegd?' Ik knik.

'Is het weer goed?' Ik schut mijn hoofd en voel de tranen opkomen. Ik leg mijn hoofd op het bed en barst in tranen uit. Ik voel Dillens hand door mijn haar.

Ik open langzaam mijn ogen. Ik knipper even tegen het felle licht. Als mijn ogen gewent zijn aan het licht open ik ze helemaal. Dillen verplaatst zijn aandacht van het boek dat hij aan het lezen was naar mij. Er verschijnt een grijns op zijn gezicht.

'Hey slaapkop, lekker geslapen?' Ik rol met mijn ogen.

'Hm, hoelang heb ik geslapen?'

'Ongeveer een uur. Het is nu zeven uur.' Ik ga met mijn hand over mijn gezicht.

'Oh, ik stuur even een berichtje naar mijn moeder dat ik later ben dan.' Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en zie dat ik allemaal berichtjes heb en gemiste oproepen. Ik negeer ze en stuur mijn moeder een berichtje. Als ik het berichtje heb verstuurd schakel ik mijn mobiel gelijk uit. Ik hoef nu echt niet al die berichtjes te lezen.

'Dus, is neem aan dat het gesprek niet zo goed ging, aangezien je in tranen uitbarstte.'

'Nee, het ging inderdaad niet echt goed, nee.'

'Wat heeft hij gezegd?'

'Dat zij zijn hand vastpakte en dat het niet zijn schuld is.'

'El, ik weet dat je dit nu niet wilt horen, maar het is wel zo. Ik zag het, jij zag het, waarom geloof je het dan niet.'

'Ik geloof het wel, maar de rede dat ze hier was kwam niet door jou. Ik weet het zeker. Ze wilt gewoon indruk maken op Vincent, daarom was ze hier. Het boeit haar helemaal niet hoe het met jou gaat of dat Vincent gewoon een vriendin heeft. Nee hoor, ze denkt alleen aan d'r zelf.'

'Ik denk dat je gelijk hebt, maar dat betekent toch niet dat dit alles Vincents schuld is.'

'Dat zeg ik ook niet. Ik heb alleen wat tijd nodig om na te denken. Ik bedoel het is niet uit, denk ik tenminste.'

'Ellen, ik zou hem bellen. Praat met hem erover en maak hem duidelijk dat je weet dat het niet zijn schuld is.' Ik kijk Dillen een tijdje aan.

'Nu Ellen, je moet het nu doen.' Een nerveus gevoel vormt zich in mijn buik. Ik moet hem nu bellen. Maar wat als hij me nu niet meer wilt. Ik had nooit weg moeten lopen. Ik had gewoon naar zijn verhaal moeten luisteren. Ik pak mijn mobiel en zoek het nummer van Dillen op. Een tijdje staar ik naar het nummer. Zal ik het doen of niet? Zonder dat ik het merk heb ik het nummer ingedrukt en belt hij.

'Ellen, ben jij dat?'