The Twins

Chapter 22: Nurse

(Thanks for adding my dream boy on you reading lists)

Kaelyn's POV

Nandito akon ngayon sa kwarto nakakabored lang wala akong magawa dala na rin ng sakit ko sa ulo at lagnat. Hay makapunta na nga lang ng libray nang ma relax naman tong utak ko. Di naman kasi nag paparamdam si Sophia eh.

*library*

Naghahanap ako ng libro ng parang sobra na ang hilo ko, parang babagsak ako.

Bigla na lang nandilim ang paningin at nung pabagsak na ko may sumalo sa akin. Liam?

.
.
.
.
.

*room*

Pagmulat ko ng mata ko nasa kwarto na ko. Pero totoo ba na si Liam ang nakita ko kanina? Parang hindi naman eh.

Natigil ang pagmumuni muni ko ng may lalaking pumasok sa kwarto ko, si Liam ata.

Liam: Ayos ka lang ba?

Natawa na lang ako. Masyado ko ba silang namiss at nag iilusyon na ko na uuwi siya dito para alagaan ako? Wow kaelyn, wow.

Me: Hay masyado na kong nag iilusyon.

Kinurot nya ko sa pisnge. What the? Totoo nga na nandito siya.

Liam: Totoo ako. Baliw ka talaga. Sino ba namang matinong tao ang iisipin na kunwari lang ako?

Oo na ako na hindi matino.

Me: Bakit ka ba nandito?

Liam: Ay, ayaw mo ata sige aalis na ko.

F*ck! Sino bang nagpalaganap ng pagkapilosopo at pagka abnormal? Sabihin nyo sa akin, papatayin ko ngayon na promise.

Me: Seryorso.

Liam: Eh, nabalitaan ko na may sakit ka eh, umuwi muna saglit. Aalis ako maya maya. Kaya mag ingat ka. Punta punta pa kasi ng library akala mo naman kaya niya. Yan kasi may sakit na nga di pa pumirme sa kama niya lakad lakad. Bumagsak ka pa tuloy kung wala ako pano ka na? Saka kaya ka siguro nasa library miss mo ko eh noh? Saka ang gwapo ko kasi eh.

Wow. Thankyou ah. Pucha. Minsan na nga lang magsalita ng mahaba to bwisit pa sana hindi na lang siya nagsalita ang yabang eh.

Me: Gusto mo ng kape?

Liam: Bakit?

Me: Baka kasi nananaginip ka ng gising kaya bibigyan kita ng kape sabi ko naman sayo eh uso mangarap pero siguraduhin mo na posible yamg pangarap mo eh kung gwapo ang pangarap mo imposible. Sana magising ka sa realidad. LIAM! GISING!

Poker face lang siya. Hahahaha gusto kong tumawa. Pero di ko magawa nakakatakot eh hahahaha. Pero finally! Nakapagsalita ako ng mahaba nagayon ah kasi kapag kausap ko siya di ako makakabuo ng isang sentence eh.

Liam:Pinuntahan na nga siya eh tapos----------

Pinutol ko agad ang sasabihin niya hahahahaha.

Me: Hahahaha sorry na agad. Oo na sige na gwapo ka na.

Ngumiti ang loko.

Liam: Pero seriously, lagi na lang yang pagsakit ng ulo mo. Ipa check up mo yan baka iba na yan.

Me: Baka stress lang okay ako ano ka ba. Saka thankyou nurse. Hahahaahahah para kang kasing nurse eh, kapag nagkakasakit ako palagi kang nandyan. Ewan ko kung si superman o batman ka eh. Pero seriously thankyou.

Liam: Syempre di ko hahayaang may mangyari sayong masama, mamahalin pa kaya kita.

Dear kama, kainin mo na ko dahil sa tingin ko sobrang pula ko na ngayon.

Liam: alam ko namang kinilig ka. Hahaha o sige na kailangan ko na ring umalis ingat ka ha i love you.

Then he kissed my forehead and leave,

Parang nahuhulog na yug loob ko sa kanya. Pero paano si Matthew?

***

5 days na rin nung wala sila hay kabored. Walang magulo.

Nang may biglang tumawag sa akin...

Calling 09*********

Sinagot ko.

Me: Hello?

???: Hey Lyn, miss me?

Parang napako ako sa kinatatayuan ko ngayon, no. Hindi pwede bakit ka pa bumalik, bumalik ka ba para paglaruan ulit ako? No,no,no!!!!

Isa lang ang tumatawag sa akin ng Lyn. Hindi ako pwedeng magkamali please wag ka ng magpakita sa akin.

Binaba ko na yung phone. Natatakot ako. Matthew? Liam? Help me guys.. Sa sobrang frustration at takot ko napatili ako. At napahawak sa ulo ko dahil sumakit ulit. Sumabay pa.

Me: Ahhhhh!!!!!!!! Ahh!!!!

Then everything went black after that.....