GECENİN KIZI

Bölüm 5

Saatlerdir aynı pozisyonda oturuyorduk.Artık ağlamalarım sessiz iç çekişlere dönmüştü. Toprakı sorgulamadan edemedim. Neden benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorken bana sarılmıştı? Destek olmuştu? Ben niye sorguluyodum ki? Sonuçta bana iyi gelmiş ve teselli etmişti. ''Daha iyimisin? Geç oldu artık kalk evine bırakıyim seni.'' usulca başımı sağladım.

İnsanoğlu acı çekmeden yaşayamıyormuydu? Hayatları boyunca sırlar saklıyıp kimseyi kırmamak için söylemiyorlardı. Ama bilmiyorlardı ki böye daha çok acıttıklarını. Bir insan hayatı boyunca nasıl bir yalanla yaşıyabilirdi ki. Hiçmi anlamazdı hayatının bir yalan üstüne kurulu olduğunu. Yaşadığı gördüğü herşeyin yalan olduğunu. Ve bu yalanda başrolü oynadığını? Ben anlamamıştım ama ya anlayamiycak kadar saftım ya da gerçekten güzel saklamışlardı. Hayatı boyunca hiç yalan söylemeyen birinin nasıl hayatı yalan olabilirdi?

Arabaya yavaş adımlarla yürüyorduk. Sanki yavaş gitsem hiç yüzleşmiycektim gerçekleri öğrenmicektim. Ben sanırım gerçeklerden korkuyordum. Ama yapmalıydım gerçeklerle yüzleşmeliydim. Toprak sanki aklımdan gelenleri okumuşcasına destek verir şekilde omzumu sıktı. Ona buruk bir gülümseme yolladım. O olmasa şuan ne halde olurdum bilmiyordum. Arabaya geldiğimizde toprak bana baktı '' Güneş bak benimle henüz yeni tanıştın bana güvenmek istemeyebilirsin anlarım. Ama izin ver sana yardım ediyim. Yanında oliyim destek çıkıyim. Bana güven beraber çözelim bu sırrı.'' Toprak haklıydı. Yalnız başıma yapamazdım kaldıramazdım bunu ama toprağın buna karışmasını istemiyordum. Bu benimle ilgiliydi ve ben çözmeliydim. '' Toprak ben sana güveniyorum bana yardımcı olucağınıda biliyorum ama olmaz. Bu benim hayatım, sırrım ve ben çözmeliyim. Buna seni karıştırmak istemiyorum.'' hafifçe başını sallayıp sürücü koltuğuna geçti. Evi tarif etmem dışında hiç konuşmamıştık. Böylesi benim için daha iyiydi.

Eve girer girmez kendimi odam attım. Düşünmem gerkiyordu sindirmem hatta. Napıcaktım şimdi ? Annemle babama söylemelimiydim? Ne söylicektim ki yıllarca yalanla büyüttüğünüz kızınız gerçekleri öğrenmek istiyor bana gerçekleri anlatın mı? Hayır söylemiycektim onlardan habersiz araştırıp gerçekleri ortaya çıkarmalıydım. Gece geç saatlere kadar araştırma yaptım ama sonuç sıfır. Aklıma denizin söylediği tarih geldi hemen araştırmaya başladım. Sitede yazdığına göre o tarihte izmirde büyük bir yangın olmuş. Dört kişilik bir ailede sadece çocuklar canlı çıkmış. Yangından sonra çocuklardan kız olanın ortadan kaybolmuş abisi ise bir yetiştirme yurduna verilmiş. Olaydan sonra 3 yıl boyunca yangının nedenleriyle ilgili soruşturma yapılmış fakat hiçbir şey bulunamadığı için soruşturma askıya alınmış. Sitede bunlardan başka hiçbir şey yazmıyordu. Benim bu yangınla ne alakam olabilirdi ki. Yangın olayını biraz daha araştırdıktan sonra yatmaya karar verdim. Aslında hiç uykum yoktu ama bir müddet annem ve babamı görmesem benim için daha iyi olurdu. Kendimi yatağa attıktan biraz sonra zaten uykuya dalmıştım.

Sabah hep kalktığım saatten daha erken kalkmıştım. Ne annemin nede babamın yüzünü görmeye hazır değildim. Sonuçta bunca yıl beni bir yalanla yaşatmışlardı ve ben bu sanki hiç yaşanmamış gibi davranamazdım. Hızlıca hazırlanarak dışarı çıktım. Yoldan bir taksi çevirdim ve okulun adresini verdim.

Okula erken geldiğim için çok kişi yoktu. Bu benim için daha iyiydi yalnız kalmak istiyordum. Hızlı adımlarla sınıfa çıktım şansıma sınıf boştu çantamı sınıfa bırakıp üst kata denizin sınıfına gittim. Boştu sınıfları beklemeye başladım birkaç kişi gelmişti ama bunların arasında deniz yoktu. Bir müddet daha bekledikten sonra vazgeçerek sınıfıma geri döndüm. Hemen hemen sınıfın yarısı gelmişti gözlerim rüzgara ilişti bana öfkeyle bakıyordu. Haklıydı dün onu öylece orda bırakıp hiçbir şey söylemeden gitmiştim. Ürkek adımlarla yanına yaklaştım '' Rüzgar n'aber?'' göz devirdi. ''Rüzgar bak zaten çok kötüyüm birde sen yapma. Zaten neler olduğunu bilmiyorsun. Acil olmasa sana bir şey söylemeden gidermiyim hiç?'' '' Beni orada öylece bırakıp toprakla gidicek kadar acil ne olmuş olabilir güneş?'' toprak kelimesinin üstüne basa basa söylemişti. '' Rüzgar deniz dün bana hayatımın bir yalan üzerine kurulu olduğunu ve bu yalanda benim başrolü oynadığımı söyledi.'' bunları der demez agzımdan bir hıçkırık kaçmasına engel olamamıştım. Rüzgar hemen beni kollarının arasına aldi. "Şşş geçicek aglama güzelim."
Ayırdı beni kendinden yüzümü yüzüne hizaladı " Güzelim bak bana her şey geçicek tamammı? Beraber bulucaz bütün sırları. Tamam mı? " yanağıma bir öpücük bıraktı. Tekrar kollarinı sardı bana. Tam o sırada toprak kapıda dikilmiş öfkeyle bizi izliyordu.

ARKADASLAR BEN UGRASIP BOLUM YAZIYORUM EN AZINDAN EMEGE SAYGI OLARAK VOTE VERIN. OPULDUNUZ. MEDYADA TOPRAK VAR. BIR DAHAKI BOLUM KIMI ISTERSENIZ YORUM YAPIN ONU KOYIYIM.