Music Box

• Η δεύτερη μελωδία •

( Σας προτείνω να ακούσετε την μελωδία παραπάνω διαβάζοντας! :) )

Εκείνη η "δεύτερη μελωδία" είχε έναν μελαγχολικό τόνο. Δεν ήταν λυπητερή ούτε χαρούμενη... Ήταν ακριβώς όπως το προαίσθημα που είχα εκείνη την μέρα.

Τοποθέτησα τον δίσκο προσεκτικά μέσα στο κουτί.

- Μπορώ να το κουρδίσω..;

- Ξέρεις πως;

- Μμμ...όχι ακριβώς...

- Θα σου δείξω πρώτα με αυτόν εδώ τον δίσκο! Την επόμενη φορά θα το κάνεις εσύ!

- Εντάξει!

Έδειξα στη Λίλιαν πως να κουρδίζει το μουσικό κουτί, η μελωδία άρχισε και μαζί με αυτή χάθηκα και εγώ για ακόμα μια φορά στις αναμνήσεις μου.

•••

Εκείνο το πρωί ήταν πάλι ξεχωριστό, σαν εκείνο της μέρας που γνώρισα τον Μάνουελ. Έμοιαζαν τόσο πολύ αλλά ήταν τόσο διαφορετικά ταυτοχρόνως.

Έξω τα δέντρα είχαν ακόμα αυτό το πορτοκαλί χρώμα, ο φθινοπωρινός ουρανός ήταν μουντός όπως τότε και εκείνο το αεράκι πάλι φυσούσε. Το θρόισμα των φύλλων ήταν ακριβώς το ίδιο.
Κανείς θα έλεγε ότι είχα ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, σε εκείνη την μοιραία μέρα. Όλα ήταν ίδια εκτός από εκείνο το προαίσθημα.

Με τον Μάνουελ συνεχίσαμε να βλεπόμαστε κάθε μέρα την ίδια ώρα στο ίδιο μέρος. Κάθε φορά μου ζητούσε πότε θα ξανά χάραζα νέο δίσκο, η απάντησή μου ήταν κάθε φορά η ίδια αλλά δεν φαινόταν να με καταλάβαινε πραγματικά.

- Χάραξες κανένα δίσκο σήμερα;

- Σου είπα ότι δεν είναι τόσο απλό! Δεν έχω έμπνευση και κανένα προαίσθημα..!

Κάθε φόρα που του μιλούσα για εκείνο το προαίσθημα άλλαζε θέμα. Ήταν σαν να τον πείραζε, ίσως τον ξεπερνούσε. Μπορεί κατά βάθος να με φοβόταν. Αλλά αν με φοβόταν γιατί γύριζε πίσω κάθε φορά;

- Μάνουελ... Εκείνη την μέρα... Γιατί μπήκες στο σπίτι;

- Όπως είχα μόλις φτάσει στο χωριό εξερευνούσα την περιοχή, έπεσα πάνω στο σπίτι, φαινότανε άδειο και μπήκα...δεν περίμενα να βρω κάποιον...