LOVE iS UNPREDiCTABLE

Confession(Rhian's Mom)

[Rhian's POV]

We we're about to kiss when someone knock on my car. NapaLayo ung mukha ko sa mukha ni Glaiza, i Look at her and then napatingin ako sa labas. I was so shocked when i learn that the one who knocking on my window is my Mom.

Mom! I whispered.

Tita! I heared Glaiza whispered too..

I glanced at her and i saw the panicked on her face. I heLd her hands and smiLed even thought i felt so nervous.

Mom still knocking at the window. I was about to open it when Glaiza try to stop me.

Teka! Anung gagawin mo? She ask nervousLy.

Bubuksan ko! Baka magtaka na si Mommy kung di ko pa bubuksan. I answered her calmly.

Are you sure? Malalaman niya na ako ung kasama mo. -G

It's okay! It's about time.. Me

It's about time to tell her the truth. To tell her about us?? I added.

Wait! Kinakabahan ako Love. GLaiza said..

There's nothing more to hide it. I know she will understand. Besides, she's my mom right?? Sabi ko. Di ko alam kung bakit, pero pakiramdam ko ito na ung tamang oras at panahon para malaman na ni Mom ung totoo..

Binuksan ko ung pinto ng kotse ko.

Mom? I said.

Hi Tita! Glaiza.

Anung ginagawa niyo dito? And Yon are you crying? My Mom asked in shocked while looking at me.

Mom! I and Glaiza are just talking about work! I answered. Napatingin sakin si Glaiza, nagtatanung ung mga mata niya, just like saying i-thought-your-about-to-tell-her-the-truth-..

Then why are you crying baby? Wow ang kulit ng nanay ko diba? Pansin ng pansin.. Pero wala ako magagawa kundi sumagot.

Yon? Anu yun? Mom asked again ng hindi ako sumagot.

Napatingin ako kay Glaiza, tumango lang siya. Okay! I know i need to tell it now. Baka mawala na ung lakas ng loob ko sa susunod.

Mom can we talk? Tanung ko, kahit kinakabaham ako.

Sure. What it is? Mom

Pwede po ba wag tayo dito? Sa bahay na lang. I asked again

Is it really important? Mom asked.

Tumango lang ako.

Bumaba si Glaiza para lumipat ng upuan, sumakay na si Mom. Habang nagmamaneho ako. Tinitingnan ko si Love sa rearview mirror. Nagkakatinginan kami pero nagbababa ako ng tingin. Nag-iisip ako kung panu ko sasabihin kay Mommy ung totoo. This is it! Aamin na ko. Pero natatakot ako.

Nandito na kami sa bahay, pagkapark na pagkapark ko ng sasakyan bumaba agad si Mommy. Dumerecho na siya sa loob. Naiwan kami ni Glaiza. I don't know what to say. Parang ayoko an bumaba sa sasakyan. Di ko alam kung anu sasabihin ko dahiL sa sobrang kaba na nararamdaman ko. Di ko alam kung san hahantong tong pag-amin namin ngayon. Pero kailangan eh. Nandito na to. Papanindigan na namin..

Love, are you okay! Pwede pa tayo magback-out. Madami ka pa pwede idahilan kay Tita.. Sabi ni Glaiza na nagpabalik sa katinuan ko.

I'm okay. Kinakabahan lang.. Pag-amin ko.

Kung di mo pa kaya sabihin ngayon, sa ibang araw na lang. Natatakot din ako sa magiging reaksyon ni Tita.

No it's okay. Kaya natin to. Tutulungan mo ko. Kung anu man sabihin ni Mommy, tatanggapin natin. Basta ang mahalaga masabi na natin sa kanya ung totoo.. Me to Glaiza