Psikopatlar Okulu

Nereye Gidiyoruz

Kayra ve Caner arasında çıkan kavga nihayet sona erdi. Onlar kavga ederken Berkay da telefonla 'kurbanımıza' mesaj göndermişti. O adamın buraya gelmesi hepimiz için tehlikeli olacağından şehrin dışında terk edilmiş bir deponun adresini gönderdi adama.

Kızlar siz Rüya'yı alıp arabada bekleyin bizi. Kayra hala sinirli olduğu için sözünü dinlemek en akıllıca şey diye düşündüm. Biz arabaya doğru usulca ilerlerken Bora ve Kayra'nın fısıltıya benzer bir tonla konuştuklarını gördüm.

Herkes geldiği arabaya binince sinirler biraz yatışmış diye düşündüm. Kayrada kendi yerine yani 'benim yanıma' oturdu. Onda öyle farklı bir şey vardı ki bunu nasıl anlatacağımı bile bilmiyorum. Sanırım ona bu kadar hayran olmamın nedeni de buydu. 

İç sesimin konuşmasını sessizce dinlerken Kayra'nın yanağıma kondurduğu minik bir buse ile irkildim.  Bu olaylar yüzünden seni biraz ihmal ettim. Gerçekten de ihmal etmişti. Hatta beni sevdiğini bile unutmuştum. Ama bu olaylar arasında sadece benimle ilgilenmesini beklemek saçma olurdu.

********

Bora arabayı kullanırken arada bir Cansu'ya bakmayı da ihmal etmiyordu. Onun bu hali bana çok komik gelse de gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

Kafamı hayal kurma ümidiyle cama yaslamıştım kii Rüya'nın tatlı sesi bu isteğimi bastırdı. onu tamamen unutmuştuk. Nereye gidiyoruz? Bu soruya nasıl cevap vereceğimi bilemedim. 'Babanın yanına gidiyoruz.' Cansu benim yerime cevaplayıp beni kurtardı.

Yola çıkalı çok olmamıştı ama kış mevsiminde olduğumuz için hava kararmıştı. uzun bir aranın ardından sessizlik, karanlık ve ben... En sevdiğim üçlüydü bu.

Bu  adamı öldürdükten sonra Rüya ne olacaktı? Onun hiçbir suçu yoktu. Bizim yüzümüzden yaşayacağı şeyleri şimdiden tahmin edebiliyordum. Ve bu durum şimdiden vicdanıma yenik düştüğüm anlamına geliyordu.

Çağla! sen iyi misin? Bir şey mi oldu, neden ağlıyorsun? Kayra gözyaşlarımı fark etmişti. Gereksiz vicdanım yüzünden akan gözyaşlarımı... İyiyim.! Ve yine aynı yalan. Aslında ona iyi olmadığımı anlatmak istedim ama benim yüzümden suçluluk duymasını istemiyorum. Kafamı öne eğdiğimde minik bir elin gözyaşlarımı silmeye çalıştığını hissettim. Rüya o minicik elleriyle yüzüme dokunduğunda gözyaşlarıma daha fazla hakim olamayıp gerçekten ağlamaya başladım.

Bora durdur arabayı.! Kayra ağlamam dayanamayıp benimle konuşmak için arabayı durdurdu. Herkes ne olduğunu merak ediyordu. Bunu bana bakışlarından anlayabiliyordum. Ve o bakışlardan bir an önce kurtulmak istercesine büyük bir hızla arabadan indim.

Benim ardımdan Kayra da kendini dışarı attı. Bu duruma üzülmüş müydü yoksa kızmış mıydı anlamak çok zordu. Çünkü duygularını çok iyi gizleyen biriydi.

 -Neler oluyor ya! Neden bana anlatmıyorsun? 

-Kayra, Rüya...'

-Ne olmuş ona?'

-Ne mi olmuş!? bizim yüzümüzden ne hale gelicek farkında değil misin?

-Senin sinirlerin bozulmuş. Hadi arabaya binelim. Bizi bekliyorlar. Sıkıca sarılıp bana arabaya kadar eşlik etti.

**********

 Bana işkence gibi gelen ve bir türlü bitmek bilmeyen yol sonunda bitmişti. Arabadan inince  başım döndü ve hafif bir şekilde sendeledim. Hava iyice kararmıştı ve her yer zifiri karanlık olduğu için bir şey görmek zordu. Bir anda gözüme çarpan ışık yüzünden gözlerimi kırpıştırmak zorunda kaldım.

Ne yapıyorsun yaa! Cansu yine gereksiz şakalarından birini gözüme el fenerini tutarak yapmıştı. Hiç geri kalmıyordu böyle şeylerden. Hala çocuk gibiydi ve değişeceğini sanmıyordum. Şu ışığı gözüme tutmak yerine yola tutsan nasıl olur? Alaycı ses tonum Cansu'yu rahatsız etti ama ben bu durumdan zevk alıyordum.

Deponun önüne gelip durduk. Burası çok eski bir yerdi ve şehre de uzaktı. Duvarlarının en üstüne kadar uzanan sarmaşıklar, paslanmış kapılar, kırılmış camlar ve bahçesindeki kurumuş meyve ağaçları bunu kanıtlıyordu.

Benden başka kimse içeriye girip bu soğuktan kurtulmak istemiyor mu? Dışarıdaki soğuk iliklerime kadar işlemişti ve bir an önce bu eski binaya girmek istiyordum.

Sonunda beni dinleyip içeriye girmeye karar verdiler. Berkay ve Caner çoktan gelmiş hatta ısınmak için ateş bile yakmışlardı.Bir anda kendimi ateşin başında buldum. Sanırım ayaklarım ısınmaya benden daha istekliydi.

Hepimiz yerdeki kartonların üzerine oturup ısınmak için ayrıca bir çaba sarf ettik. Deponun kapısı kapalıydı ama dışarıdan gelen sesler rahatlıkla duyulabiliyordu. Fren yapan bir arabanın sesi hepimizin kapıya bakmasına neden oldu. Sanırım gelmişti. Başına gelecekleri tahmin edercesine yavaş adımlarla kapıya doğru ilerlediğinin farkındaydım. 

Hepimiz şaşkınlıkla bakakaldık. karşımızda 'kurbanımız' yerine Caner'in kardeşi duruyordu. Buğra... Senin burada ne işin var!?  

-Olayları biliyorum. Ne yapmaya çalıştığınızı da.. Ve bensiz olmaz diye düşündüm. Girdiğimiz şoktan daha yeni çıkmıştık ve Buğra konuşunca tekrardan şoka girdik. Nasıl ögrenmişti? 

-Nasıl öğrendin? Ne zamandır biliyorsun? Konuşmaya dahil olan Kayra şaşkınlığını üzerinden atmıştı. Ve olayları bir an önce açıklığa kavuşturmaya çalışıyordu. 

-Ben anlattım. Ayrıca uzun zamandır bizi izliyor. Bugün yaşayacağımız şoklar bitmeyecek gibi görünüyordu. Berkay her şeyden bahsetmişti ona ve artık o da 'psikopatlar grubumuza' katılmıştı. Biz hala olanların etkisindeyken başka bir arabanın fren sesi yükseldi dışarıdan. Bu konuyu sonra konuşuruz, önce bir şunu halledelim.

********

Cansu sen Rüya'yı arabaya götür. Birazdan olacaklara şahit olmasını istemiyorum.Berkay sanırım az da olsa vicdanlıydı. Cansu Rüya'yı götürür götürmez adamı içeri aldılar.

Kızım nerede! Ona ne yaptınız? Bakın geldim işte, kızıma zarar vermeyin.! Bu adam kızını gerçekten de seviyor olmalıydı. 

-Sakin ol. Kızın iyi. Eğer gelmeseydin işte o zaman endişelenmen gerekirdi.

-Neden çağırdınız beni buraya?

-Beni tanımıyorsun, değil mi? Berkay adamla dalga geçiyordu resmen. Sanki yapacağı şeyin tadını çıkarmak istiyor gibiydi. Yüzünde bir anda kocaman bir gülümseme belirdi. Ama bu gülümsemenin altında acı dolu bir geçmiş vardı.

-Kimsin sen?

-Boşver.! Zaten seni öldürdükten sonra pek bir önemi kalmayacak.

Arkadaşlar lütfen yorumlarınızı bildirin.