İyi fikir

28 1 0
                                    

Duştan çıkıp tekrar aynaya baktığımda normale dönmüş olduğumu gördüm. saçlarımı kurulama zahmetine girmeden odadan çıkıp salona gitmek üzere merdivenlere yöneldim.Kafamdaki düşünceleri bir kenara bırakıp merdivenlerden aşağıya indim.

 Herkes kendi haline bir şeylerle uğraşıyordu.Sanırım olanlar unutulmuştu bile. Ama benim içimde anlayamadığım garip bir his oluştu. ilk defa böyle bir şey hissediyordum. Bir anda kontrolüm dışında gözlerimden yaşlar akmaya başladı.

Nasıl olduysa bir anda herkesin dikkatini üzerime çekmiştim. Kayra endişeli gözlerle yanıma doğru yaklaşırken görmemesini umarak hızlı bir şekilde gözyaşlarımı sildim. Biraz konuşmak  ister misin? Aslında konuşmaya gerçekten çok  ihtiyacım vardı ama söyleyeceklerim hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.Başımı evet anlamında belli belirsiz salladım.

Nazikçe belimden tutup merdivenlere doğru yönelmemi sağladı. Bir kaç dakika içinde odaya gelmiştik. Biraz önceki loş ışıktan eser yoktu odada sadece karanlık hakimdi. Kayra ışıkları açıp ortamı aydınlattı. Şimdi her yer çok netleşti ve Kayra'nın yüzünü oldukça iyi görebiliyordum ve bakışlarından da anladığım kadarıyla bir an önce anlatmamı bekliyordu. Ama ne anlatabilirdim ki.

Sence bu olanlardan sonra bize ne olacak? Yani hepimiz hayatımıza kaldığımız yerden devam edebilecek miyiz? Sözlerim donup kalmasına neden olmuştu. Çünkü  ben bile bunları nasıl söylediğimi anlamamıştım. Beni uzun zamandır tanıyor ve ilk defa ona böyle şeyler söylüyordum. Aslında artık kendimi tanıyamıyorum gibi geliyordu. Ama aklımda bu konuyla ilgili binlerce soru vardı. 

Kayra yavaşça kulağıma eğildi ve bir şeyler mırıldandı. Biraz dışarı çıkıp hava almak ister misin? Bu iyi bir fikirdi aslında. En azından bu evden ve düşüncelerden uzaklaşırdım. Evet anlamında başımı salladım. Kayra üzerimi değiştirmem için beni yalnız bırakıp odadan ayrıldı. Ruh halime göre giyinmeyi sevdiğim için siyah sadece bir kazak ve siyah kumaş pantolonumu giydim. Tabiki bir de siyah deri montumu...

Hızlıca saçlarımı kurulayıp odadan çıktım. Salona gittiğimde Kayra yoktu. Başlarıyla yaptıkları hareketten beni dışarıda beklediğini anlamıştım. Bu soğukta onu daha fazla bekletmemek için bir an önce evden çıktım. Sessizce arabaya doğru yürümeye başladık. Dışarısı düşündüğümden daha da soğuktu ve titrememe neden olmuştu. Sanırım bunu o da fark etmişti ki beni kendine çekip ısıtmaya başladı. Garaj eve biraz uzak olduğu için henüz yeni yetişmiştik arabaya.

 Ama o beklemediğim bir şey yapıp bana bir adet motor kaskı uzattı. Sanırım kafayı yemişti. Ama bu çılgınlığı bozmayarak kaskı takarak motordaki yerimi aldım. Havanın soğukluğuyla motorun hızı vücudumun iyice kaskatı kesilmesine neden oldu. Ama bu bana nedense iyi gelmişti. Kafamdaki düşüncelerin hepsi bir anda uçup gitmişti. Ta ki yetimhanenin önüne gelene kadar.

 Gördüklerim karşısında bir an gözlerim karardı ve ellerim Kayra'nın belinden kayıverdi. O anda bende fazla hızdan dolayı motordan düşmek üzereydim ki son anda tekrar beline sarıldım. Rüya hala ordaydı ve sanırım onu daha yeni fark etmişlerdi. Bu görüntü beynime bıçak gibi saplanıp kalmıştı. O kızın hiçbir suçu yoktu, sadece babasının yaptıklarının bedelini ödüyordu. Ama bu düşünceler bana neden bu halde olduğumu hatırlattı.

 Bende ne yazık ki babamın yaptığı hatanın bedelini ödüyordum. Annemi başka bir kadınla aldatmıştı ve annem buna dayanamayıp intihar etmişti. Bide bütün bunlar yetmezmiş gibi o kadınla evlendi. Yani üvey annem yüzünden babam artık beni bile sevmiyordu. Zaten o yüzden yatılı okulda okutuyordu.Bu kötü geçmiş bana üzülmemem gerektiğini hatırlattı ve bende Rüya'yı kafamdan silip attım. 

*********

Eve geldikten sonra bugünün bana vermiş olduğu yorgunluktan dolayı hemen odama çıkıp uyuma kararı aldım. Vicdanım rahat uyuyabilecektim. Yatağa uzandım ve gözlerimi kapattığımda bir anda karşımda annem belirdi. Onu görmeyeli o kadar uzun zaman oluyor ki sesini bile unutmuşum. Bana bakıp gülümsedi ama bana yabancı geldi gülümsemesi. Gözlerimi açmamla annemi yeniden kaybetmem bir oldu. Bu durum bana en son 3 yıl önce olmuştu. Yani annemi kaybettiğim zaman. İlk başlarda her gözümü kapattığımda oluyordu sonradan sadece akşamları olmaya başladı. Bir süre sonra da hayatım normale dönmüştü artık onu görmüyordum. Bu akşam olan şeyin de devam etmeyeceğini biliyordum. Bu yüzden saçma düşüncelerden arınıp uykuya daldım. 





Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 29, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Psikopatlar OkuluHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin