Ονειρεύομαι τη νύχτα

Εισαγωγή

"Ρε μαμά, που είναι η βαλίτσα πια;" κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες κατευθυνόμενη προς το σαλόνι.
"Μα σου είπα, Ερμιόνη. Είναι μέσα στην μοβ βαλίτσα." η μάνα μου σηκώθηκε από τον καναπέ δείχνοντάς μου με το χέρι της τις σκάλες.
"Ναι, μου το είπες αυτό, που στο καλό είναι αυτή η βαλίτσα τέλος πάντων;"
"Πήγαινε στο δωμάτιό μου, μέσα στην ντουλάπα." μου χαμογέλασε και πήρε πάλι την θέση της στον καναπέ.
"Τόση ώρα γιατί δεν μου το έλεγες;" είπα αγανακτισμένη.
Ανέβηκα για άλλη μία φορά τις σκάλες που έβγαζαν στον διάδρομο και μπήκα στο υπνοδωμάτιο της μάνας μου. Δεν άργησα να βρω την μοβ βαλίτσα που μέσα της περιείχε την δική μου, πιο μικρή, ροζ. Την πήρα στα χέρια μου, έβαλα την μοβ πίσω στην θέση της και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο μου.
Την άνοιξα με γρήγορες κινήσεις, αφού βιαζόμουν. Είχε πάει ήδη 22.00 και στις 06.00 το πρωί έπρεπε να σηκωθώ για να φύγω για την κατασκήνωση. Η Κατερίνα, η αδερφή μου θα με έπαιρνε μαζί της, αφού ήταν ομαδάρχισα και έπρεπε να πάει εξίσου νωρίς με εμένα.
Είχα βγάλει ήδη τα ρούχα και τα είχα αφήσει στιβαγμένα πάνω στο κρεβάτι. Μια στίβα τα σορτσάκια, άλλη μία οι μπλούζες, σε άλλη τα εσώρουχα  και τέλος οι ζακέτες με τα φούτερ καθώς η κατασκήνωση βρισκόταν ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα. Είχα δει φωτογραφίες στο κινητό της αδερφής μου. Τα συνδύαζε όλα. Τα σπίτια βρίσκονταν στην αρχή ενός δάσους που οδηγούσε στο βουνό, ενώ ακριβώς μπροστά απλωνόταν μία μεγάλη αμμώδης παραλία.
Έβαλα όλα τα ρούχα μέσα στην βαλίτσα και μετά τσέκαρα τις λεπτομέριες, όπως οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα, διάφορα ήδη περιποίησης και φυσικά το μακιγιάζ μου.
Όταν βεβαιώθηκα ότι όλα ήταν έτοιμα, έκλεισα την βαλίτσα και την κατεβάσα στην είσοδο του σπιτιού δίπλα στην βαλίτσα της αδερφής μου.
Ανεβαίνοντας πάλι στο δωμάτιό μου έβγαλα το κινητό μου και έστειλα μήνυμα στο αγόρι μου, τον Στέλιο.
Μωρο μου θα τα πουμε αυριο εκει, θα παω με την αδερφη μ. Φιλακια πολλα, σε σκεφτομαι, καληνυχτα ♥
Αφήνοντας το κινητό μου στο κομοδίνο μου, σκεπάστικα, έτοιμη να κοιμηθώ. Η αδερφή μου έκανε την είσοδό της στο δωμάτιο μες στο κέφι.
"Αύριο να είσαι έτοιμη μέχρι τις 06.30! Έχουμε μεγάλη διαδρομή μπροστά μας, και να ξέρεις ε, πρέπει να είσαι κουκλίτσα. Έχω να σου γνωρίσω πολλά παιδιά." Μου έκλεισε το μάτι και αποχώρησε αφήνοντάς με να κοιμηθώ. Αφού έκλεισα τα μάτια μου δεν άργησε πολύ να με πάρει ο ύπνος.

Αυτή είναι η εισαγωγή της καινούριας μου ιστορίας... Ελπίζω να σας άρεσε και να δείξετε ενδιαφέρον και για τα επόμενα κεφάλαια που ακολουθούν... Μπορεί να είναι λίγο βαρετό επείδη είναι η αρχή, όμως στην συνέχεια αποκτάει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Αυτά λοιπόν... Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, να περνάτε καλά ♥ ;* ♥