Ονειρεύομαι τη νύχτα

Γρυλίσματα και νιαουρίσματα.

"Δεν υπάρχει θέση στο παιχνίδι για εμένα;" ρώτησε χαμογελώντας.

Όχι δεν υπήρχε. Ήθελα να φωνάξω πως δεν την ήθελα εδώ. Η Νάντια κατάλαβε την αναστάτωσή μου και με κοίταξε με παρακλητικό βλέμμα. Τώρα τι εννοούσε με αυτό το βλέμμα, δεν μπορούσα να καταλάβω. Ήθελε να με παρακαλέσει να μείνω; Ίσως έτσι μου ζητούσε να παραμείνω ήρεμη.

Όχι δεν θα έφευγα. Δεν θα έδινα την θέση μου σε εκείνη. Δεν ήθελα καν να σκέφτομαι το όνομά της. Μου είχε κλέψει το αγόρι μου, μέσα σε μία νύχτα και τώρα θέλει και τον Αχιλλέα. Για ποιο άλλο λόγο θα μπορούσε να τον ήθελε τώρα;

Κοίταξα τις υπόλοιπες κοπέλες. Καμία δεν είχε κουνηθεί από την θέση της, αλλά επίσης καμία δεν είχε μιλήσει. Ένιωθα ανακούφιση που ήταν όλες οι θέσεις γεμάτες. Είμασταν έξι σε κάθε ομάδα. Δεν μπορούσε να μπει και έβδομη σε καμία ομάδα.

Κοίταξα την Άννα με βλέμμα, και καλά, απογοητευμένο. "Δεν υπάρχει θέση, συγνώμη, άλλη φορά." Της γύρισα την πλάτη και πήγα να πιάσω την μπάλα που είχε συρθεί στο δικό μας γήπεδο μετά το σερβίς μου.

Είχα την αίσθηση ότι την άκουσα να γρυλίζει. Αμάν, η Άννα ήταν η δεύτερη Ηρώ.

Και με το που την σκέφτηκα, να τη. Η Ηρώ ερχόταν προς το μέρος μας. Σαν να μην μου έφτανε η Άννα, τώρα θα μας φορτωθεί και η Ηρώ.

"Που είσαι κοριτσάρα μου;" φώναξε η Ηρώ στην Άννα. Φυσικά και θα γνωρίζονταν. Θα ταίριαζαν απίστευτα η μία με την άλλη. Της άκουσα να κάνουν κάτι ήχους σαν νιαουρίσματα μεταξύ τους.

Βαριαναστέναξα και αδιαφόρισα για την μικρή κουβέντα που είχαν πιάσει οι δύο τους.

"Εγώ και η Άρτεμης θα φύγουμε, πάμε να παίξουμε πινγκ πονγκ με τα αγόρια πίσω. Αν θέλετε κορίτσια μπορείτε να έρθετε στην θέση μας." είπε μία κοπέλα που δεν γνώριζα. Έπρεπε να της αναγνωρίσω όμως ότι το κόκκινο χρώμα του μαλλιού της ήταν υπέροχο. Είχε διαλέξει την κατάλληλη απόχρωση για το δέρμα της και τα πράσινά της μάτια ταίριαζαν απόλυτα.

"Φυσικά και θα το θέλαμε." Η Άννα με κοίταξε με ένα εχθρικό βλέμμα καθώς περνούσε από δίπλα μου πηγαίνοντας στο αντίπαλο μέρος του γηπέδου. Σε όλες τις υπόλοιπες κοπέλες χαμογέλασε θερμά. Η Ηρώ την ακολούθησε.

Η Άννα πήρε την θέση της στο σερβίς ενώ η Ηρώ στήθηκε στην θέση του πασαδόρου. Έφτιαξαν τα ρούχα τους και πήραν στάση ετοιμότητας περιμένοντας να ξεκινήσουμε. Τούρλωσαν λίγο παραπάνω τον κώλο τους επίτηδες και χαμογέλασαν αυτάρεσκα η μία στην άλλη. Άντε να δούμε.

"Ξεκινάμε λοιπόν." είπα και ετοιμάστηκα να κάνω σερβίς. Το σερβίς μου πέρασε αμέσως, πέφτοντας στα πόδια της Άννας. Κερδίσαμε άλλους δύο πόντους έτσι και ο εκνευρισμός άρχισε να γίνεται εμφανής στα χαρακτηριστικά του προσώπου της.

"Θες να αλλάξουμε θέσεις;" την ρώτησε ένα ξανθό κορίτσι.

"Όχι, μια χαρά είμαι, απλά χρειάζομαι λίγο ζέσταμα." της χαμογέλασε γλυκά και μετά γύρισε σε εμένα με επιθετικό βλέμμα. Ήθελα τόσο πολύ να την ταπεινώσω ξανά και ξανά στο παιχνίδι. Ακόμα και κάτι τόσο ανούσιο σαν και αυτό, φάνταζε σαν μία τεράστια ευκαιρία να φανώ καλύτερη από εκείνη.

Έκανα για άλλη μία φορά έτοιμη να την ταπεινώσω, αλλά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η μπάλα γύρισε προς το μέρος μου και με χτύπησε στο κεφάλι. Έφυγα από τη θέση μου, έπεσα στο έδαφος και η όρασή μου θόλωσε.

Άκουγα τις φωνές των κοριτσιών να φωνάζουν:

"Έλα βρε κορίτσι!", "Μπράβο σου!", "Τι παιχτάρα που είσαι!'

Δεν άκουσα κανένα σχόλιο για εμένα. Βρισκόμουν στο έδαφος γαμώτο. Δεν μπορούσαν να μου δώσουν λίγη σημασία; Πονούσα ολόκληρη. Σιγά σιγά ο πόνος έφευγε και ένα γλυκό μούδιασμα άρχισε να απλόνεται στο κορμή μου και τελικά το κατέλαβε. Δεν ένιωθα τίποτα. Και οι ήχοι εξαφανίστηκαν. Όλα μαύρισαν και εγώ βρισκόμουν στο πουθενά. Σε έναν κόσμο χωρίς αισθήσεις.

Καινούργιο κεφάλαιο! 1148 Αναγνώσεις! Οι αναγνώσεις και οι ψήφοι ανεβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με χαροποιεί αυτή η εξέλιξη!
Όπως βλέπουμε η Άννα δεν έχει και τις καλύτερες διαθέσεις απέναντι στην Ερμιόνη και η Ηρώ, όπως έχει φανεί ως τώρα είναι με το μέρος της Άννας. Θα συνεχίσει αυτή η "κατάταξη" ή θα έχουμε ανατροπές;
Μην ξεχάσετε να τσεκάρετε την καινούργια μου ιστορία "Οι φίλες στα δύσκολα φαίνονται"
Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, φιλιά ♥ ;* ♥