Ufakken eğlenceli sayılabilir bi çocukluğum oldu aslında , hemen hemen çocukluğumu yaşadım diyebilirim.
Bisikletten düşmek , sokak arasında mahalle maçları yapmak , cicile , saklanbaç vs. Bunları yaptıysanız o çocukluk unutulmaz zaten. Herşey iyi hoş giderken bi gece annemin yanına yattım 7 yaşlarında falanım sanırım , sarıldım yanaklarıyla oynadım annem birden bire sana bişey söylemem gerek dedi. Can kulağıyla annemi dinlemeye başladım , dinliyorum dedikten sonra devam etmesini bekledim. Hayatımın dönüm noktalarından birisi olacağını henüz farketmemiştim ki konuya girdi annem ;
" Oğlum , seni ben değil süt annen doğurdu ve babanla bizim çocuğumuz olmadığı için seni istedik konuştuk onlarla , seni zaten aldıracaklardı biz isteyince seni doğurdu. Doğduğun gün birkaç kez emzirdikten sonra seni biz aldık bunu öğrenmeni istiyorum ama sen artık bizim oğlumuzsun. "
