Herşeyin farkında olmak her zaman pek iyi birşey değil sanırım , herşeyin gülüşmelerin arasında yok oluşunu izlemek kolay olmasa gerek.
Yavaşca yakınlaştığımızı sabıp bi o kadar uzaklaşmamız birbirimizden tuhaf değil mi yeni insanlar tanıyıp sizden uzaklaşması an meselesi , eski arkadaşları arayıp sormak eski alışkanlıklara geri dönmek olan biteni gördükçe kalp kırılıyor artık kim onarabilir ki..
Dün gece yazdı beklemiyordum ama iyi oldu aslında biraz zaman geçtikten sonra konuşarak uyuyalım mı dedi hayır demek ne mümkün. Konuştuk biraz , soğuktu sohbet yerini şakalaşmalara bırakana kadar ben bi ara dalmışım yorgumdum zaten birazda uykusuz dalmam normaldi , sesine uyandım sanırım yada kendi kendime tam olarak hatırlamıyorum. Biraz daha konuştuk güldük herşeye rağmen gülebiliyorduk bu güzel bi his fakat uzaklaşmamıza yardım eden bir unsurdu sanırım yada ben öyle hissediyorum. Sonra ben uyumuşum onun yüksek sesle bana ismimle seslenişine uyandım tabi o uyandığımı bilmiyordu dinlemek istedim gerçek hislerini , içindekileri.
Bana sitem ediyordu beni burda bırakıp uyudun mu diye nerden bilebilirdi ki onu dinlemek için böyle birşey yapabileceğimi bi ara şüpheledendi sanırım uyuma numarası mi yapıyosun dedi 10'a kadar sayıcam konuşmazsan kapatıcam telefonu dedi kapatmıycağını ikimizde bal gibi biliyorduk , 1 2 3 derken 9'a geldi sonra 9 çeyrek dedi gülesim geldi 9 yarım 9.80 9.85 9.90 9.95 ha güldüm ha gülcektim zor tuttum kendimi telefonu kapatıcak olan bu kadar zorlamazdı şansını. Hafif zaman geçti yelkovan akrebi unutup yola koyuldu ve bizimki dökülmeye başladı , beni ne kadar sevdiğini nefesimi dinlerken bile mutlu olduğunu daha neler neler canım yandı karşılık vermek istedim veremedim. İçinde ne güzel hisler varmış oysa ses tonunda gerçek vardı bunu hissetmiştim içinden gelerek konuşuyordu benim uyuduğumu sanıp daha bi rahattı buda benim işime geliyordu tabi , uzun uzun dinledim öylesine tatlı anlatıyordu ki masal gibi gelmeye başlamıştı artık ve gerçekten uyuyakaldım uyandığımda ise onun o huzurlu nefes alışverişlerini dinliyordum uyumuştu kaçırdıklarıma yandığımla kaldım belki bir sabah uyandığımda yanımda olur diye geçirdim içimden. Bugün yine konuştuk biraz ve dün uyuyakaldığım için bana kütük dedi onu sessizce dinlediğimi biraz daha konuşsun Allah'ım nolur diye yalvardığımı bilmiyordu tabi insan gelişi güzel konuşuyor işte , o anlatırken o güzel cümleler narin dudaklarından dökülürken benim içimin cız edişini bilmiyordu..
Hayat böyle işte en iyi şiiri yazsanız bile ufak bi hata veya yanlış anlaşılmada kütük oluyorsunuz kızlar işte , bu arada size bir sır veriyim kızları anlamak o kadar da zor değil sadece kullandıkları dil biraz farklı oda anlayabilene kolay tabi ben işime gelmeyen yerinde anlamıyorum diyip aradan sıyrılıyorum oysa en ufak şeyleri bile kaçırmıyorum..
Ve , ben ne kütükmüşüm kadın.
