İçim baya dolu bu aralar hemde öyle böyle değil ne yapsam ne etsem bilmiyorum. Evdekiler çok üstüme geliyorlar hergün kavga etmekten bıktım yoruldum artık dayan dayan nereye kadar bazen benimde insan olduğumu unutuyorlar. Mesela bugün , okuldan çıktım çocuklarla biraz oturalım biyerlerde dedik neyse oturduk saat 9'a geliyordu babam aradı huyunu bildiğim için açıp açmamak arasında kaldım durmadan aradığı için en sonunda baktım artık.
Efendim baba.
Nerdesin sen saat kaç sen nasıl bi adamsın evde biri var mı yok mu umrunda değil senin evin yok mu napıyosun hala aşalarda sen ne zaman adam olcan senden bi bok olmaz hemen eve gel.
Birazdan gelirim oturuyoruz arkadaşlarla.
Sen zaten hep böylesin sen kimi umursuyosun ki zaten ailen var mı yok mu umrunda değil hemen eve gel hemen.
Böyle bişey olamaz Allah'ım delircem artık ben naptım ki bunları söylüyor bana eve geldim hemen yattığı yerden ayağa kalktı;
Nerdesin la sen.
Burdayım.
Dalga mı geçiyon lan sen benle kaç kere aradım seni niye bakmadın telefonuna aşalarda geziyosun zibidi gibi bu evde yemek yenmiyor mu?
Yeniyo.
Yeniyoda sen nerdesin peki?
Aşada yedim bişeyler.
Sana yazıklar olsun ya sen adam olmazsın.
Adamlığı senden öğrencek değilim sen adam ol sonra bana öğretirsin.
Bişey mi dedin?
Adam olana laf bikere söylenir!
Hiç bişey demeden gitti ve peşine annem geldi. Başladı yine şöyleydi böyleydi demeye yine her zaman ki gibi babamın safında yer aldı. Bana o adamı mı savunuyosun anne? Evet kimi savuncam başka? Ne haliniz varsa görün! Dedim ve kapıyı çarpıp çıktım evden bu kadarıda fazla değil mi sizce benim ne suçum var ben naptım Allah'ım kimseden yardım yok kimseden hayır yok sen yardım et Yarabbim. Bi üst sokakta biraz soluk yanan bir lambanın altındayım sinirli , üzgün , duygusal , özlemiş ve bi o kadar da bitkinim. Hava soğuk olsada pek üşümüyorum başka şeyler anlatmak isterdim ama olmuyor.
Bazen ne kadar çok istersek o kadar olmuyor işte..
