Neresinden başlasam bilmiyorum hangi birini ilk sıraya koyup anlatsam dert miyim derman mı bilmiyorum..
Onu tanıdım yavaş yavaş içime sindire sindire , tanıdıkça sevmeye başladım uzun zamandır his duygusundan yoksun olan kalp afalladı. Şarkıların hepsi mi sana yazıldı , şairler seni nerden tanıyo? Düşlerime nasıl hakim oldun? Söylesene kadın sen ne ara hayatımdayken hayatım oldun..
İnsan hiç bıkmıyor güvenmekten , ne kadar yıksalar hayallerini bi o kadar yeniden kuruyor ' belki ' diyor içinden hangimiz demedik ki .. Tercih yapmalıydım ve ben sonuna kadar güvenmeyi seçtim sorgusuz sualsiz çünkü inandım beklediğim o gelmeden onu dualarla çağırdığım gelmişti neden güvenmiyim ki dedim kendi kendime. Açtım bütün odalarını kalbimin , taht senin taç senin dedim içime ister vezir yap ister kapı kulu ister köle .. Bilmiyordun belkide yalanların bi insanı ne kadar yıkabileceğini hele ki beni , yalanın büyüğü küçüğü olmaz konuştuğun kişi ya büyüktür gözünde ya küçük hepsi bu. Öylesine güzel gülüşleri vardı ki baktıkça evet bu diyordum dualarımda istediğim beklediğim bu sana duam dememin sebebi buydu ve sen bunu hiç bilmedin.
