Mabilis na dumaan ang mga panahon at Desyembre na. Excited ako kasi magbabakasyon kami kasama nga magulang ko sa Davao. Matagal-tagal na rin akong hindi nakakabalik doon. Nag lalakad ako sa sub-division naming papuntang sakayan para bumili ng mga regalo sa mall. Nakasanayan ko na tong gawin kaya kapag paparating na ang pasko ay talagang excited ako.
Narining kong nag ring ang phone ko kaya kinuha koi yon sa bulsa ko.
"Hello."
"Tori! Nasaan ka na?"
"Marga pa sakay pa lang ako, nasa Centrio ka na?"
"'di pa hihihi. But papunta na'ko. See you there"
"fine." Binaba ko ang phone and since nakarating na ako sa sakayan ay sumakay na ako.
"Victoria Agatha!" I heard someone's calling me at nilingon ko, furrowing my eyebrows.
"will you please stop calling me with my full name? Marga, you're embarrassing me"
"Hahaha, my friend you should be THANKFUL that I did not include your surname. You know how I love your name" she said giggling.
"So kailangan pa talaga akong magpasalamat ngayon?"
"Well by the way. Anong plano mo this Christmas?"
"Sa bahay lang, the typical celebration. Countdown, handaan. You know the usual." I shrugged and continued walking.
"anong ibibigay mo kay Tyrone?"
Bigla akong natigilan sa sinabi nya. Oo nga? Kagabi ko pa ito pinag iisipan. Pero hanggang ngayon wala pa akong naiisip.
"Ewan ko, Marga. Kung ano nalng ang makikita ko siguro."
"What? D mo pa naisipan yun? Tss. Ako bibigyan ko si Anthony ng watch. Para malaman nya na bawat oras na kasama ko siya ay mahalagang-mahalaga saakin." Malaki ang ngisi nya at halatang kinikilg.
"Ang korni mo Margarita!"
Matagal na rin kasi silang mag kasintahan, magdadalawang taon na. Saksi ako sa lovestory nila, alam ko kung gaano niya kaamahal si Anthony. Minsan nga natatakot ako kay Marga dahil pag nag-away sila ay grabe ang epekto sa kanya.
Isang oras ang nakalipas ay ginutom kami ni marga. At dahil nabili ko na lahat ng nakasulat sa listahan ko ay napgpasyahan naming kumain sa isang grill na nasa Centrio lang din. Siya na ang pina-order ko ng pagkain. Sa pagpasok ko palang sa pintuan ng nasabing grill ay napaisip ako.
"ano nga kaya ang ibibigay ko kay tyrone." Parang na guilty ako sa iniisip ko kasi si Tyrone wagas kung makapagtanong sa mga gusto ko, kahit napakaliit na bagay ay inu-usisa nya. Habang tumatagal ang panliligaw nya ay lalo akong nahuhulog sa kanya, aminado ako doon. Hindi lang kasi sya saakin lang mabait kundi pati rin sa mga nakapaligid saakin. Lalo na kay mama. Minsan nga pag di ko nasagot ang mga tawag nya, ay si mama ang sumasagot. Masaya ako tuwing napapasaya niya si mama. Nakikita ko rin na gusting-gustong-gusto nya ito, kaya hind mahirap saakin na mahulog sa kanya.
"ang lalim ng iniisip natin ahhh" biglang sabat ni Marga sa gitna ng focus ko, sa pag-iisip. Hihi
"ah-ih, nag iisip ako kung ano ang ibibigay kay Ty. Marga"
"iniisip pa ba yun? Halikan mo!"
"Marga ang landi mo"
"hindi yun malandi tori" sabay bigay nya sa pagkain ko.
"alam mo, maganda ang regalo kapag may effort, pero ang pag-iisip ay effort din naman oo. Pero kung d natalaga kaya nga pag-iisip. E'di pisikal! Hello! Ang swerte kaya nun!" pagpatuloy nya.
"Marga! You know I never kissed someone!"
"uh-huh! Kaya nga" she winked bago niya nilantakan ang pagkain.
"hmmmm! Gutom na gutom na ako"
Sandal akong natigilan at nang nagsink in sa sistema ko ang sinabi nya ay bigla naman akong napaisip.
"worth it kaya sya nga ibigay ang first kiss ko? Mabait naman siya, I mean he realy strived hard to show his affection towards me. Minsan nga nai-ilang ako kasi kahit sa maraming tao ay showy talaga siya. Pinapahiran ang pawis ko, inaakbayan ako, at kung ano-ano pa. nakakaflatter nga eh.
"huuuuuy! Kumain ka na! mamaya mo nlng yan isipin ang kissing scene nyo. Hahaha!"
"bwisit ka! Samahan mo ko mamaya may bibilhin ako"
Alam ko na kung ano ang ibibigay ko sa kanya.
BINABASA MO ANG
Something Real
Novela JuvenilThis story was made by plain imagination of the author. So this is my first story guys, your supports are needed :* I am trying to make this story a very natural one, yung tipong ginagawa at nagaganap sa totoong buhay natin. i hope you'll appreciat...