İçimizdekiler.

Özlemek.

Canımı yakan biri var. Ama o canımı yakan adam canımı istese dakkasında vericek bi sevgim var. Bi insanın Sevgisi günden güne büyür mü ? İçine sığmayacak kadar büyür mü ? Belki kaybettim onu kim bilir ama hala içimde aynı yerinde. Adı geçse kalbim hızlanıyor. İçim acıyor. Sanki gözyaşlarım özerklik kurmuş içimde benden bağımsız şekilde durmadan akıyor. Özlemek nasıl bi duygu ? Hiç tattınız mı ? Ben doyumluk almışım. İçinize sanki bir bıçak saplıyorlar. Özledikçe batıyor gibi. Özledikçe nefesin kesiliyor gibi. Kalbin öyle hızlı atıyor ki sanki çıkıcak gibi geliyor. Heyecan da böyle değil midir zaten , anılar bile heyecanlandırır insanı. Anılar Başlı başına bir özlemdir zaten. Arkasında bişeyler bırakmış insanlar çok özlenir. Ama hiç gelmemiş insanlar daha bi değişik özlenir. Anı yoktur çünkü yaşanmışlık yok. Ben anılarımla mutluyum bazen ise rüyalarda anılarım oldu. Ben anılarımı unutmak istedim ama olmadı. Ben kendimi unuttum. Onu yaşadım. Onunla yaşadım. Onunla yaşlanmak istedim. olmayacak şeye amin dedik ama hala umudum var o anılar canlanacak.