-Spencher Clifford-
Ι:Εμ, Spencher,ας αφήσουμε τον Kian με την μαμά και πάμε να ανοιξουμε τα κινητα.
Sp:Καλή ιδέα.
Κ:Spench, προτού ανεβεις θέλω κατα τις 8 να ετοιμαστεις να σε πάω κάπου.
Sp:Εμμ, οκ;
Ι:Άντε πάμε.Ρίχνω μια τελευταια ματια στον Kian και ανεβαίνω στις σκάλες προς κατευθυνση στο δωμάτιο της Izzi. Το δωμάτιο της ηταν μεγαλυτερο απο του Kian και οι τοίχοι βαμμένοι πρασινο σκούρο. Ηταν ενα ωραίο δωμάτιο. Η Izzi κάθεται στην άκρη του κρεβατιού της και γω στο πουφ που υπάρχει πιο πέρα. Η Izzi ανοίγει το πακέτο του iPhone της σαν τρελή. Όταν το βγάζει το κοιτάει λες και είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχει μπει στην ζωή της. Ανοίγω σιγά σιγά το πακέτο. Μάλλον το εκανα πολύ σιγά γιατί η Izzi πήρε αφορμή να με ρωτήσει.
Ι:Είσαι καλά;
Sp:Ναι γιατί;
Ι:Αργεις να το ανοιξεις. Μήπως το μετανιωσες;
Sp:Όχι.Η πόρτα ανοίγει απότομα και μπαίνει ο Kian με 10 cupcakes. Ω θεέ μου!! Cupcakeeeess!!
Κ:Σορρυ που μπήκα απότομα, η μαμά μου είπε να φέρω αυτά.
Ι:OMG!!Η Izzi παιρνει ενα και το τρώει αργά παίρνοντας την απόλαυση απο την γεύση. Ο Kian με πλησιάζει, κάθεται στα γόνατα ώστε να έχουμε ίσια οπτική επαφη και μου προσφέρει ενα cupcake.
Sp:Ευχαριστώ.
Κ:Παρακαλώ, μου λέει και μου χαμογελάει. Η οπτική μας επαφη δεν διακόπηκε αντιθέτως κρατήθηκε για αρκετή ωρα. Υστερα σηκώνεται και φεύγει. Εγώ είχα μείνει να κοιταω την πόρτα σκεπτόμενη τον Kian.Ι:Spenchet, εισαι καλα;
Sp:Ναι ναι, λέω βιαστικά.
Ι:Νομίζω οτι κατάλαβα τι γίνεται.
Sp:Τι;
Ι:Εσύ και ο Kian είστε πλασμενοι ο ένας για τον άλλο. Κοιταζεστε λες και είστε ερωτευμένοι.
Sp:Μπούρδες.
Ι:Καλά οτι πεις. Εγώ σου είπα πάντως και άντε άνοιξε το κινητό.
Sp:Καλά ντε.Μετα απο ώρες και αφού το πέρασα μαθαίνοντας το κινητό, ετοιμαστηκα για απόψε. Καθιστά αργότερα στον καναπέ του σαλονιού περιμένοντας τον Kian να ερθει για να φύγουμε. Αφού συμβαίνει και αητό, χαιρεταμε την μητέρα του και την αδερφή του και περπατάμε. Στην διαδρομή ημασταν σιωπηλοί. Σιγά σιγά φταναμε στο παλιό το σπίτι. Μου έχει λείψει να ζω εκεί. Για κάποιο περίεργο λογο πήγαμε εκεί.
Sp:Kian,τι κανεις;
Κ:Μπες μέσα.
Sp:Μα τα κλειδιά.
Κ:Τα έχω έγω.
Sp:Πως στο..;
Κ:Μπες απλα μέσα.Ο Kian άνοιξε την πόρτα και γω μπήκα μέσα. Άνοιξαν τα φώτα και παρατήρησα οτι όλα είναι όπως τα είχα αφήσει.
Κ:Χρόνια πολλα, Spench!_
Sp:Σήμερα είναι τα γενέθλια μου; Τα είχα ξεχάσει τελείως! Και πως..;
Κ:Όταν εφύγες τους παρακάλεσα να κρατήσουν το σπίτι με την προϋπόθεση οτι θα το κρατήσουμε εμείς. Έτσι όταν θα εφευγες απο το ορφανοτροφείο θα το επαιρνες χωρίς να χρειαστεί να το αγοράσει.
Sp:Kian! Γιατί τα κανεις όλα αυτά για μένα;
Κ:Στο αξίζει το σπίτι. Δικο σου είναι. Και να σαν δωράκι γενεθλίων .
Sp:Ευχαριστώ πολύ!_________________________________
Vote and comments!❤Twitter:@tzooo_
Ask.fm: @MrsHoran1Danna
YOU ARE READING
|✖Psycho✖|Kian Lawley
FanfictionΟ πρόλογος είναι μέσα στην ιστορία. ✖Don't copy the story✖ @LetsKissBarcelona