Chapter 23

308 40 7
                                    

-Kian Lawley-

Είχα μείνει με το στόμα ανοικτό. Δεν μπορεί να τα πέρασε όλα μόνη της. Είναι απίστευτο. Την έβλεπα που έκλαιγε και είχε κουλουριαστει στην αγκαλιά μου. Εγώ σαν ηλίθιος που είμαι δεν την παρηγορησα...ακόμα!

Κ:Συγνώμη, δεν ήξερα. Λυπάμαι παρα πολύ.
Sp:Kian;
K:Ναι;

Βγάζει απο την τσέπη του παλτού της ενα μικρό πακέτο.

Sp:Αυτό είναι για σένα. Είναι το χριστουγεννιάτικο δώρο σου.
Κ:Σοβαρολογεις;
Sp:Ναι.

Το ανοίγω το πακέτο και βλέπω οτι είναι ένας σκούφος πολύ κουλ. Το λατρεψα.

Sp:Ξέρω δεν είναι κάτι σπουδαίο, αλλά ήθελα να στο πάρω.
Κ:Είναι υπέροχο! Απο που το πήρες;
Sp:Δεν το πήρα, το έφτιαξα.
Κ:Είναι καταπληκτικό. Ευχαριστώ Spench.
Sp:Παρακαλώ.,μου λέει και γω την αγκαλιαζω.
Κ:Ξέρεις...Θα φύγω Μεξικο για λιγες μέρες. Δε ξέρω ποτε θα γυρίσω, αλλά η γιαγιά μου είναι άρρωστη και μπορεί να πεθάνει.
Sp:Λυπάμαι. Εύχομαι να μην πεθάνει γιατί δεν θέλω να ζήσεις τα ίδια που πέρασα και γω.
Κ:Ξέρεις.. Εμμ θα μου λειψεις.
Sp:Κ-και μ-μ...Καλό ταξίδι!
Κ:Ευχαριστώ!

Σηκώθηκα και πήγα προς το αμάξι μου. Πριν μπω την κοίταξα για μια ακόμα φορά. Κοιτούσε τον ωκεανό που απλωνόταν πέρα στα βάθη του ορίζοντα. Απο τις πιο υπέροχες θεες της πολης οπου ζω.

Αντίο Spench, θα μου λειψεις όμορφη μου!


_________________//_______________
Ναι ξέρω μικρό και σκατά, αλλά ίσως είναι προτιμότερο να βάζω μικρά Παρτ στις μέρες του σχολείου. Προσπαθώ πολύ αλλά έχουν πεσει πραγματικα πολααααα μαθήματα. :'(

Vote and comment babies!!!

|✖Psycho✖|Kian LawleyWhere stories live. Discover now