Vergeten [✔️]

Chapter 10

SORRY DAT DIT DEEL ECHT EEUWEN TE LAAT IS! <3 EEN XL HOOFDSTUK VOOR JULLIE! VEEL LEES PLEZIER <3

"Je... Je... Jer?" stotterde ik verbaasd. "Deze spelbreker wist alles en is jou gevolgd." Mijn gedachten sloeg om van verbaasd naar boos. "EN JE HEBT NIKS GEZEGD?! JE WIST GEWOON AL DIE TIJD WAAR DEZE TWEE MEE BEZIG ZIJN?! EN WAAR JULIA WAS?!" Schreeuwde ik. Ik begon weer te huilen. "Ik wou je tegen houden Roos, maar Harm en Joost waren te sterk voor me om het direct tegen je te zeggen, ik zou eraan gaan." Hij lied teleurgesteld zijn hoofd hangen. Opnieuw sloegen mijn gedachtes weer om. "Wat? Ik? Huh?" Stamelde ik. "Ik wou het dagboek hebben zodat jij niet in de val zou lopen." Mompelde Jeremy. Ik keek Harm en Joost een voor een aan. Harm knikte en haalde daarna zijn schouders op. "Tja, dom he? Hij wilde niet meewerken! Dan krijg je dit. En hij gaat er flink spijt van krijgen ook." Harm en Joost keken Jeremy dreigend aan. "Mag ik alsjeblieft bij hem blijven?" Vroeg ik huilend. "Waarom zou je?" Zei Joost arrogant. "Omdat ik hier niemand kwijt wil raken." Ik keek Joost strak aan. "Ach wat lief." Dat was de druppel. Ik werd woedend, ik barste uit, ik pikte het niet meer. "JULLIE ZIJN BEIDE ARROGANTE KLOOTZAKKEN HOREN JULLIE ME?!" Schreeuwde ik. Harm en Joost keken elkaar even aan, maar daarna liep Joost naar me toe. Ik deed een paar stappen achteruit totdat ik met mijn rug tegen de muur aan stond. Ik keek bang in de ogen van Joost. Ik zag geen een sprankje spijt in zijn ogen, hopeloos. Hij tilde zijn arm omhoog om me te slaan. Ik gilde en dook onder mijn eigen handen. Ik voelde tot mijn verbazing niks. Ik keek bang op. Jeremy had zich los gerukt en Joost aangevallen. Harm en Joost mepte op Jeremy in. Ik stond trillend naar de marteling te kijken. Mijn ogen waren vast geplakt en ik hoorde alleen maar het geschreeuw van Jeremy. "Hou op." Mompelde ik. Ze hielen niet op. "HOU OP!" Ik begon Joost te slaan en te schoppen. Hij draaide geïrriteerd om en duwde me op de grond. Hij pakte een plank en sloeg een keer flink op mijn hoofd. Alles werd langzaam zwart.

"Roos? Hallo?" Ik deed mijn ogen langzaam open. Twee paar ogen hingen boven mijn hoofd. "ROOS!" Ik werd omhelsd terwijl ik niet eens wist waar ik was en wat er gebeurde. Alles was wazig, ik zag niks en wist niks. "Waar is Joost?" Joost? Opeens werd alles weer helder. Ik knipperde een paar keer en bestuurde de personen die bij me zaten goed. "Anneli? Link?" Anneli en Link glimlachten lief naar me. Het stelde me gerust. Ik ben veilig. Wacht.... VEILIG?! Ik keek gestrest om me heen. Waar is Jer?! En Julia?! "Roos? Wat is er?!" Link keek me ongerust aan. Ik stond op en wou wegrennen, alleen Anneli had mijn hand gepakt gaf me een knuffel. Ik zuchtte en gaf me over. "Wat is er, meid?" Fluisterde ze.

Ik vertelde het hele verhaal tegen Link en Anneli. Over dat Joost me had bedrogen, dat Julia hier al 2 jaar was, wat ze met Jeremy hadden gedaan... "Mijn god..." Mompelde Anneli. "Ik wil Jer en Juul zoeken." Er rolde een traan over mijn wang. "Dat gaan we doen, met z'n drieën, een we blijven bij elkaar, samen staan we sterk." Ik knikte en stond op.

We liepen door de deur die ik herkende. Het huis zag er klein uit van buiten, maar binnen was het echt immens groot. We keken met open mond om ons heen. "Wat is dit?" Mompelde Link. "Geen idee, maar veel goeds zal het niet zijn."

We hadden geen idee waar Julia en Jeremy zouden kunnen zijn, totdat we geluiden hoorden. Geschreeuw. Hard geschreeuw. Het schelle geluid galmde door het gebouw. We zwegen en liepen voorzichtig richting het geluid. "Is dat..." Ik keek Link bang aan. "Julia?" Mompelde ik. Mijn ogen schoten weer naar de gang waar het geluid vandaan kwam. Ik rende er naar toe. Julia, ik kom je redden, je hier weghalen.

Daar stond ik... In de deurpost. Tegenover Julia. Ze lag huilend op de grond. "Julia!" Riep ik. Haar ogen schoten omhoog en ze sprong op. "Roos, omijngod." Huilde ze. Ik gaf haar een knuffel. "Ik heb je zo gemist." Mompelde ik. "Ik jou ook." Julia trilde en was koud. "Die klootzakken zijn gek. Wat hebben ze je aangedaan?" Julia zuchhte. Ze wou antwoorden, maar ze werd onderbroken door een geluid dat mijn hart slagen liet versnellen. Voetstappen, je kon ze goed horen op de stenen vloer. "Shit." Mompelde Julia. Ik keek paniekerig om me heen: het enige wat in de kamer stond was een bed, meer niet. Ik dook snel onder het bed en hield mijn adem in.

De deur vloog open. Joost stond in de opening. "Hallo. Ik heb een vraag voor je." Zei hij rustig. "Ja?" Joost zijn voeten schuifelde heen en weer door de kleine ruimte. Mijn hart bonkte in mijn keel en ik durfde me niet te bewegen. De voetstappen stopte voor het bed. Joost ging op het bed zitten. Onder het bed werd ik half geplet. "Auw!" Fluisterde ik. Joost stopte met praten. "Wat was dat?" Mompelde hij. "Uh, dat was ik, beetje last van mijn keel." Stamelde Julia. "Hmm.." Joost stond op en begon weer rond te lopen. Hij stopte voor het bed. Ik beet op mijn lip en sloot mijn ogen. Laat me hier alsjeblieft veilig wegkomen. Met Julia. Toen ik mijn open deed keek in recht in twee boze ogen. Shit, dat vroeg ik niet.

OMG HET SPIJT ME ZO ERG DAT IK ZO LANG NIET HEB GEÜPLOAD! D: SORRY <3

IK HOOP DAT JULLIE T TOCH NOG WEL LEUK VINDEN :)

OHJA, LEES HET BOEK VAN chiemus EN VAN gido12345 WANT LEUK. EN IK GUN ZE MEER LEZERS. DUSJA. DOEI. <3