Arkadaşlar neden oy vermiyorsunuz? Ya beni hiç mi kendinizin yerine koymuyorsunuz? Bir kere tıklayıp oy vermek çok mu zor? Yorum desen hiç gelmiyor zaten.Ya ben sınır koymuyorum, koymakta istemiyorum. Ama zorundayım :( Sınır: 25 oy, 5 yorum.
Multide Eslem'in annesinin aldığı elbise.
Asla vazgeçmeyin, kaybedenler yalnızca vazgeçenlerdir.-Keyifli Okumalar.
O akşam yemeğindeki konuşmadan sonra aileleri ikna ettiğimizi anlayınca hazırlanmaya başlamıştık. Ama annelerimizin çıkardığı sorun ile tek değilde halamda kalacaktık. Bize uyar. Biz öyle hazırlanırken annemler tutturdu alışverişe çıkacakmışız. Eylül ile iki saat dil döktük. Neymiş efendim gitmeden ne lazımsa almalıymışız. Ulan sanki koskoca İstanbul'da avm yok. Bunu dediğimizde ise 'biz gerekenleri alalım da siz isterseniz orada da alırsınız' demişlerdi. Bende anneme kesinlikle siyah rengi dışında bir şey almamak şartıyla geleceğimi söyledim. O da kabul etti. Böylece şimdi annemlerin bizi oradan buraya çekiştirmesiyle dolanıp duruyoruz. Anneme de dediğim gibi siyah dışında bir şey almadım. İlk başlarda Eylül'de benim gibi şikayetçiydi. Ama şimdi o da annemlere uymuştu. Ben her girdiğim mağazada bir tabure bulup oturuyordum. Onlarda kıyafet bakıp duruyorlardı. Annem sürekli bana bir şeyler gösterip 'güzel mi?' gibisinden şeyler diyordu. Anlaştığımız gibi hepsi siyahtı.
''Eslem bu nasıl?''
''Güzel.''
''Bu nasıl Eslem.''
''Hı hı, güzel.''
''Bu?''
''Evet anne o da çok güzel.''
''Peki bu nasıl Eslem?''
''O da süpermiş. Evet, evet o da. Öbürü de hepsi güzel. Hadi gidelim anne.''
Sonunda eve gittiğimizde annem aldıklarını bavuluma koyuyordu. Bende onu izliyordum. Yarın hep berber İstanbul'a gidecektik. Annemler bir kaç gün kalıp dönecekti. Birden gözüme siyahların arasında renkli bir şey çarptı. Hemen elime aldım. Buz mavisi gibi bir rengi vardı. Oldukça miniydi. Fena bir elbise değildi ama bana göre değildi. Elbiseye yüzümü buruşturdum.
''Anne bu ne?''
''Elbise yavrum.''
''Anne bu renkli!''
''Ee ne olmuş?''
''Nasıl ne olmuş bunu hayatta giymeyeceğimi bilmen gerekirdi.''
''Bir kerecik giysen ne olur?''
''Giymem!''
''Ya kızım benim için kalsın bavulda bari. Hem lazım olur belki.''
''Ya tamam be kalsın.'' Zaferle gülümsedi pis karı! ''Hem sen nasıl bir annesin?'' Anlamayan gözlerle bana baktı. ''Diyorum ki şu elbisenin boyuna bak. Normal anneler bu elbiseyi kızına hayatta giydirmez.'' Elbiseyi elimde sallıyordum. Gerçekten de oldukça kısaydı. Açık mavi bir elbiseydi. Hadi ama asla giymezdim ben bunu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ManKopat
Teen Fiction''Kerem!'' Rüyama giren Kerem ile bir karar aldım o gece. Benim için bazen kötü, bazen iyi sonuçlar doğuracak bir karar. Beni belki siyahlıktan kurtaracak bir karar. Mavi ama siyaha boyanmış ruhum gibi siyah gözlerimi mavi baktığını ortaya çıkaracak...
