27. She

49 2 0
                                    

Iets in zijn gedrag scherp mijn oplettendheid aan. Ik weet niet precies wat, maar het heeft met hem te maken. Hij houdt iets achter, dat is zeker.

"Zeg, waar is je kamer?" Hij kijkt me nieuwsgierig aan. Vragend kijk ik hem aan. "Waarom.. Vroeg je dat??" Vraag ik aarzelend. "Omdat het in me opkwam". Hij kijkt me kort aan.
"Okay, waarom ook niet" ik haal mijn schouders op en gebaar dat hij moet meekomen.

"Dit is best stijlvol ingericht" merk hij op. Ik draai me om om commentaar te leveren. Maar als ik zijn grijns zie hou ik me in. Het is namelijk een grote zooi bij elkaar gezochte troep.
"Sorry dat ik het niet kon opruimen".
"Maakt niets" hij gaat op mijn bed zitten. In een mum van een seconde hou ik mijn adem in en besef dat ik moet doorademen. Gewoon normaal doen. Moeilijker gezegd dan gedaan, als iemand op al je wapens zit.

Mysterious nightsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu