Zelfverzekerd loop ik de basis binnen. Iedereen is druk bezig met zijn werk. Ik groet een paar collega's die discuseren.
Eerst ga ik even langs Roan. Hij houd alle bewakingsbeelden in de gaten en alles wat daarmee heeft te maken.
"He ouwe!" Zeg ik grijnzend. Zijn gezicht blijft strak op de beelden gericht. "Hey kitten, ik zou me maar snel melden als ik jou was. De baas is alles behalve tevreden." Zegt hij. "Ohw thanxx dan ga ik maar weer" en ik draai me om. "Doe dat vooral!" Roept hij me achterna.
"Catherine ... Goed je te zien. Onze hoop vanaf nu." Mompelt hij. Kijkend naar de andere wolkenkrabbers. Hij draait zich om. Wie het is? Geen idee. Hoe hij eruit ziet? Moet je niet aan mij vragen, hij heeft namelijk een masker op.
"Cat, geloof je in vampieren?". Ik trek mijn wenkbrauw op. "Ik sta er voor open, dat die er kunnen zijn ja" zeg ik. "Mooi, want ze bestaan".
"En hoe weet u dat zo zeker?"
"Ik ben er zelf 1 en er staat op dit moment een persoon voor me die haar transformatie binnenkort ondergaat.
Dat voel ik" hij snuift even.
Ik knipper met mijn ogen. "Het is ook zulk schokkend nieuws hè" hij grijnst. Nee sterker nog. Hij lacht me uit. En hard ook...
JE LEEST
Mysterious nights
Vampir2 tieners, een jongen en een meisje. Allebeide even mysterieus. Allebeide even aantrekkelijk. Allebeide dezelfde interesses. Zou perfect moeten passen, of niet soms? Wat gebeurt er als zij hem ziet? Waarom rent zij weg? Waarom hebben ze elkaar nooi...
