Moving On

Chapter 2

"Wala bro! di ka pala uubra don sa chix na'yon!" sabi ni Axel habang pinipigilan ang tawa.
"May katapat ka na pre! woooh!" singit ni Ace na namumula na kakainom.
"tch. Shut up! you morons" nakakapikon na. bwisit! pikon na kung pikon pero nakakapikon lang talaga kasi. Hindi 'to mangyayari kundi dahil sa babaeng 'yon. She will pay!
"Hey bro.. I think bagay kayo." Tignan mo 'tong si Bryan, minsan na nga lang mag sasalita ganyan pa sasabihin.
"Yiiieee!" at akala mong mga bulateng binudburan ng asik 'tong mga kaibigan ko. "STOP IT!" nag tawanan nanaman sila. This is bullshit. Naka-tambay nanaman kami dito sa bilyaran, naninigarilyo at umiinom.
Di naman ako nag rerebelde, di ko nga din alam kung bakit ako nagka-ganito. Siguro dahil masaya? siguro dahil nakakalimutan ko yung mga problema ko? Well my life is a struggle between my need for acceptance, my fear of rejection, and a desire to not care at all. So don't kiss me if you're afraid of thunders. Because my life is a storm. I'm not dead but I'm not fully alive. I'm not living, I'm just trying to survive.

Isang araw, nag tagpo nanaman ang landas namin. Tuturuan ko siya ng leksyon, pero bakit di ko magawang lumapit sa kanya? may kakaiba sa kanya. Iba siya sa mga estudyante dito na binubully ko. Kinantyawan nanaman ako ng mga kaibigan ko. Ano ba talagang meron sa babaeng 'to?

"Oops! sorry" at nabunggo ni Axel yung babae. Siya ay naka uniporme at naka-jacket habang may hawak na cup, umiinom siguro siya ng kape bago siya mabunggo ni Axel. But I don't think it's accident..
"Di nyo ba nakitang may tao.. kayo nanaman?!" at nasilayan ko nanaman ang siklab sa kanyang mga mata. Nag-liliyab sa inis at galit.
"Ikaw nanaman?" nag liliyab na din sa inis 'tong dibdib ko.
"Nag-papapansin nanaman sayo bro" kantyaw ni Ace. Kaya ayon at mas lalo pang nagalit ang babae sa harap namin
"Ako?! /she smirked/ nag-papapansin? sainyo?!" at tumawa siya nang pagka-lakas lakas na naka-pukaw ng atensyon ng mga estudyante at maging mga guro.

~woooosh~

"Aaaaahhh!! Shit! fuck ang init!" bumuhos sa mukha ko ang mainit na kape na iniinom niya. Shit napaka hapdi! "Damn you!!" this girl is crazy!
"oops! sorry. mainit ba?" sabi nya sa sarkastikong tono. Kinuha nya ang plastic bottle na may lamang malamig na tubig na iniinom ng napadaang estudyante at.. ibinuhos sakin!
"What the hell! is! your! problem?!" susuntukin ko na sana pero di ko naman balak ituloy, nung paamba na ako ay inabot nya ang kamay ko, pinaikot at muntik nang baliin ang kamay ko. Is she studying taekwando or something? aaarrgghh!! fuck this bitch
"What the hell is my problem?! you! my fuckin' problem is you asshole! You know, I'm actually a nice person until you piss me off!" sabi ng babaeng bwisit na bwisit sa harapan ko

Isa 'yon sa pinaka di ko makakalimutang araw. Ang araw kung saan may anghel na nag lakas loob labanan ang demonyong katulad ko.

---------

Nag simula nanaman ang panibagong umaga. Gumising at kumain na ako. Mag-isa lang ako dito sa bahay, dahil nasa Baguio si mommy, nag ta-trabaho. May business kasi kami don, restaurant. My mom is a cook back then until my mom decides to build her own business. Doon talaga kami nakatira, umalis lang ako. Ayaw kong maalala si daddy dahil kahit saang sulok ng bahay ako tumingin, puro masasayang alaala namin ni daddy ang naaalala ko at ang pag hagulgol ni mommy nung nag decide si daddy na mas piliin ang kabit niya.

"Good morning Rage! aga yata natin ngayon" bati sakin ng janitor na dati kong kaibigan dahil sa pag-tulong ko sa kanya nung gabi na at naglilinis pa din siya ng kalat ng mga kaibigan ko. Pero dahil nga sa aksidenteng nangyari, nawala lahat ng kaibigan ko kasama sa pagkawala ng babaeng pinaka-mamahal ko. Nginitian ko lang siya at saka dumeretso na ako sa aming class-room.

May naririnig akong nag-sasagutan malapit sa classroom. Madami ring nakiki-usyoso. Mga chismoso't-chismosa talaga.

/pak!/