5 dakika

10. Deniz

Ben, Deniz. 23 yaşındayım. Sırt çantamı aldım ve dolanıyorum ortalıkta. Istanbul'dayım, ve itiraf etmek gerekirse buraya bayılıyorum. Çünkü şarkı söyleyerek dolansam bile insanlar en fazla deli gözüyle bakıyorlar. Benim de bir daha görmeyeceğim insanların düşüncelerini umursayacak halim yok ya.
Yolda, ellerimle şarkıya eşlik ederek hafif bir mırıltıyla şarkı söylüyordum.
Bayılıyorum bu hisse.
Biri bana çarptı. Özür dilemesini beklemedim çünkü şarkının en sevdiğim yerindeydim.
Şarkı söylemeyi kesip etrafı inceleyerek ellerimi çantamın kollarında gezdirdim.
Dibine kadar yaşamak istiyordum bu şehri ve her şeyiyle öğrenmek istiyordum. Girebileceğim müze veya tarihi yerlere olabildiğince çok gidip olabildiğince çok şey yaşamak istiyordum.
Kimsenin beni umursadığı yoktu, hayatımdaki herkesin bir derdi vardı ve ben onlar için fazlalık gibiydim. Bu yüzden kimseyi umursamamayı seçmiştim. Benim yaptığım aynanın yaptığıyla eşdeğerdi çünkü sırf "kötüyüm," diyebilmek için bana "Nasılsın?" sorusunu soran insanları hayatımda barındırmanın aptallık olduğunu düşünüyordum. Ben aptallık limitimi doldurmuştum bu yüzden insanlardan uzak durmayı yeğliyordum.
Seyyar satıcıdan nohutlu pilav alıp yiyerek yürümeye başladım. Nohutlu pilavı seviyordum ancak uzun vadede gaz yapıyordu ve ev arkadaşımın bundan memnun olduğu söylenemezdi.
Girebileceğim bir müze bulunca pilava hüzünle bakıp attım ve müzeye girdim.
..