Chaotic Mind

Μέρος 1ο

Έκλεισα την τηλεόραση και έψαξα το κινητό μου δίπλα μου στον καναπέ. Με γρήγορες κινήσεις πήρα τον Τόμμυ τηλέφωνο και περίμενα να απαντήσει.
"Σε μισώ" είπα γρήγορα μόλις κατάλαβα ότι το σήκωσε.
Γέλασε.
"Μην γελάς βλαμμένο κατέστρεψες την ζωή μου. Εσύ και αυτή η ηλίθια σειρά που με έβαλες να δω. Σκατά να φάτε που σας αγαπάω τόσο πολύ"
"Το ήξερα πως θα σου άρεσε το φινάλε. Από τα αγαπημένα μου επεισόδια." Απάντησε, και σαν να μπορούσα να ακούσω το χαμόγελο στην φωνή του.
"Ναι ναι ότι πεις. Τσακίσου και έλα από εδώ!" Δεν περίμενα απάντηση, απλά έκλεισα το κινητό και το πέταξα στην άλλη άκρη του καναπέ. Αγκάλιασα τα γόνατα μου και κοιτούσα το άπειρο, όπως συνήθιζα άλλωστε να κάνω κάθε φορά που έβλεπα κάτι τόσο βασανιστικά ωραίο. Δεν πέρασαν πάνω από πέντε λεπτά όταν άκουσα θόρυβο στον διάδρομο."Δεν μπορεί να ήρθε τόσο γρήγορα" σκέφτηκα και σηκώθηκα να δω ποιος ήταν. Όταν έφτασα στην πόρτα κοίταξα από το ματάκι. "Αυτός σίγουρα δεν είναι ο Τόμμυ" είπα από μέσα μου.
Ένας μαυροντυμένος άντρας, ψηλός και γεροδεμένος, καθόταν έξω από την απέναντι πόρτα και λογικά περίμενε να του ανοίξουν. Δίπλα του πεσμένη μια γλάστρα που από ότι φαίνεται έριξε κατά λάθος αλλά ήταν αρκετά γουρούνι για να μην ξανασηκώσει. Ή αρκετά συγκεντρωμένος σε κάτι.
Με το που άνοιξε η πόρτα ο τύπος έριξε μια μπουνιά στον γείτονα και μπήκε μέσα συνεχίζοντας να τον χτυπάει στο πρόσωπο και στην κοιλιά.
"Σε προειδοποιήσαμε ρε μαλάκα! Που είναι τα λεφτά;" Τον άκουσα να φωνάζει. Είχα μείνει ακίνητη για να μην κάνω την παραμικρή φασαρία. Κρατούσα μέχρι και την ανάσα μου αν και αυτό ήταν περιττό. Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε. Δεν τον ήξερα τον γείτονα, τον είχα πετύχει δύο τρεις φορές στον διάδρομο αλλά δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα. Βέβαια δεν είχε πολύ καιρό που μετακόμισε στο δίπλα διαμέρισμα του ισογείου. Ήταν ένας μικρόσωμος άντρας, γύρω στα τριάντα. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του τον έκαναν να φαίνεται αρκετά ήρεμο και ευχάριστο, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι είχε τέτοιου είδους προβλήματα.
Ο μαυροντυμένος άντρας είχε την "καλοσύνη" να αφήσει την πόρτα ανοιχτή και έτσι μπορούσα να βλέπω τι γίνεται ακόμα και αν δεν άκουγα πλέον τι έλεγαν αφού είχαν φτάσει στην άλλη άκρη του διαμερίσματος. Ο γείτονας είχε πέσει στο πάτωμα σε εμβρυακή στάση και κρατούσε το κεφάλι του ενώ ο άντρας τον κλωτσούσε και κάτι του έλεγε. Σκέφτηκα πως θα μπορούσα να ανοίξω την πόρτα μου λίγο για να μπορώ να ακούω αλλά ήταν πολύ ριψοκίνδυνο.
Εκείνη την ώρα είδα τον άντρα να φτύνει τον γείτονα και έπειτα να απομακρύνεται βγαίνοντας από το διαμέρισμα και κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Χωρίς να κάνει επιπλέον φασαρία και με γρήγορο βηματισμό έφυγε από την πολυκατοικία. Κατάφερα να δω το πρόσωπο του αλλά δεν ήξερα που θα βοηθούσε αυτό αφού τον είχε δει και ο γείτονας. Περίμενα δύο λεπτά να σιγουρευτώ πως ο άντρας απομακρύνθηκε αρκετά και βγήκα στον διάδρομο. Ήμουν έτοιμη να χτυπήσω το κουδούνι του γείτονα, ακόμη και αν δεν είχα πολυσκεφτεί τι θα έλεγα αν μου άνοιγε, όταν άκουσα την μηχανή του Τόμμυ. Δεν είχα κάνει λάθος. Δευτερόλεπτα μετά, σταμάτησε το μηχανάκι του ακριβώς έξω από την εξώπορτα και το πάρκαρε στο συνηθισμένο μέρος.