Baby's Breath

*9. Bölüm*

"Chanyeol hastahanede,gerçi sadece soğuk algınlığı varmış,"Baekhyun soyunma odasında üzerini değiştiriken,bir yandan da açıklama yapıyordu,herkesin dikkati onun üzerinde olduğu için biraz tuhaf hissediyordu...halbuki diğerlerinin ilgilendiği kişi o değildi.

"Doktor eğer ilaçlarını alırsa yarına iyi olacağını söyledi."ve ateşi körüklememek için onlara tek söylediği de buydu.Eğer bu dikkat arayışı içinde olan ergenlere bilmeleri gerektiğinden fazlasını anlatırsa,ileriki günlerde ne tür dedikodular duyardı kim bilir.

"Hey,Baekhyun Chanyeol'un barınağa götürüldüğünü söyledi!Size onun delirdiğini söylemiştim!"

Küçük bir söylenti bile,bir kıvılcım gibi etrafa yayılıp kükreyen bir ateşe dönüşebilirdi ve Baekhyun daha fazla dikkati üzerine çekmek istemiyordu.Çamurlu futbol kıyafetlerini poşete sarıp spor çantasına tıktıktan sonra,çantanın sapını omuzuna astı ve diğer çocuklara döndü."Götünüzden söylentiler uydurmayın,"ilk defa onları uyarıyordu,"Çocuğa bir rahat verin."

Ama nedense,Chanyeol'u savunma şekli,kendi özel hayatından uzak durmaları için bir bahane gibi gelmişti.Her neyse,çocuklar mesajı almış gibi duruyorlardı,bu yüzden orayı terk etti ve Chanyeol'a söz verdiği gibi hastahenin yolunu tuttu.Geceyi,Chanyeol'a okuyup yazmasında yardımcı olmak için onun yanında geçirdi.Broşürdeki tüm şiirler sesli bir şekilde okunduğu ve onun adı defterdeki birkaç sayfaya yazıldığı vakit saat geç olmuştu ve olaylar Baekhyun'un kanepede uyuması ile sonuçlandı.Rahatsız bir uyku olmuştu,sırtına kramp girmişti.

Kramp,pratik yaparken ona engel olmuştu ve pratikten sonra kasları o kadar çok acıdı ki Baekhyun resmen topallaya topallaya gitti.Ne yazık ki,daha gidecek dağ kadar yolu vardı ve toplu taşıma aracına binebilmek için ne parası ne de otobüs kartı vardı.

İyi bildiği civarlarda olduğu için kestirme bir yoldan gitti,ama bu yaptığı da açıkçası pek mantıklı bir seçim sayılmazdı.Caddeler dardı ve etrafta mafya işlerinin yapılması için mükemmel mekan olabilecek terk edilmiş evler vardı.Arkadaşları veya yanında herhangi bir kimse olmadan orada bulunması pek uygun değildi ancak Baekhyun'un acelesi vardı ve hangi yolu seçip seçemeyeceğini durup düşünecek durumda değildi.

Daha azıcık bile ilerleyememişken bir yerde toplanmış şüpheli figürleri gördü.

Onunkinden farklı bir üniforma giyiyorlardı fakat Baekhyun ceketleri yüzünden hangi okul olduğunu çözemedi.Hayatında ilk defa hardal sarısı üniforma görüyordu,bu yüzden onların bu civardan olmadığı sonucunu çıkardı.

Dört veya beş kişiydiler,bazıları sigara içiyordu,geri kalanları ise tuğladan duvara yaslanmıştı.Baekhyun dolambaçlı yoldan gitmeyi düşündü,tam oradan tüyecekken,sokak serserilerinden biri onu çağırdı.

"Şşş bebe."

Baekhyun gözlerini kapadı,sonra arkasını döndü çünkü bu noktadan sonra korkmaktan çok sinirlenmişti.Büyüdüğü yerler buralardan kat be kat berbattı,ama itiraf etmeliydi ki tüm grup birkaç saniye içerisinde onun etrafını sarınca biraz tırsmıştı.Hepsi ondan uzundu,ama zaten herkes kendisinden uzun olduğu için bu pek de şaşırtıcı bir şey değildi.

"Futbol pratiğinden mi dönüyorsun?"en uzunları yüzünde küçümseyici bir ifadeyle sordu, "Açık mavi üniforma...ah,sen bizim sezon maçındaki rakibimiz olmalısın."

Baekhyun onun rozetine bakmak için gelen çocuğun elini ittirdi."Öyle gözüküyor.Jeon-Il lisesi?"olabildiğince sakin bir şekilde sormuştu.

Babası Baekhyun'a şiddet karşısında karşılık vermemesini,başka birisine asla elini kaldırmamasını öğretmişti.Tabii ki,babası annesine karşın pek çok kez elini kaldırmıştı ama Baekhyun hep şiddet karşıtı bir psikoloji içine girmiş ve kavgalardan kaçınmıştı.Eğer Baekhyun'un babasını ona en kötü örnekle öğrettiği bir şey varsa,o da şiddetin korkaklara göre olduğuydu; Baekhyun babası gibi bir korkak olmak istemiyordu.