Baby's Breath

*12. Bölüm*

Baekhyun günün Cuma değil de Cumartesi olmasına sevinmişti.

Tüm okulun onlar hakkındakileri duymuş olmalarını tahmin etmeliydi.Bu Chanyeol ve onun etrafında daha çok dedikodu dönmesi demekti.Tek iyi haber,Jeon-Il oyuncularının karıştığı olaylar ve Hye-Seong takımının iki koşucusu da tedavi gördüğü için turnuvanın daha geç bir tarihe ertelenmesiydi ( gerçi şu an turnuva çok da umurunda değildi ).

Baekhyun bu sefer farklı bir hastahaneye gitti ( hastahaneden çok bir klinik gibiydi ) ve bacağı dikkatlice sarıldı.Doktor ciddi,ömür boyu sürebilecek bir darbeyi kemikleri bile kırılmadan atlattığı için şanslı olduğunu söyledi.Dizinde,baskı uyguladığı zaman dayanılmaz bir acıya mâl olan morumsu bir yara vardı,ama neyse ki kemikleri sağlamdı.Eğer Chanyeol araya girmeseydi,bir bacağını kaybedebilirdi.Uzun bir süre değnek veya tekerlekli sandalye kullanması gerekecekti.

Eğer Chanyeol onu kurtarmasaydı,Baekhyun'un futbol oyuncusu olma hayalleri hakkı giderdi,ki bu da...adaletsizlikti.Dünyanın mucizeleri hak etmeyen insanlar için bu kadar isteği yerine getirmesi adaletsizlikti.Chanyeol'un onun için baş ettiklerinden sonra iki bacağı üzerinde koşmayı hak ettiğini düşünmüyordu.

Annesi Baekhyun'u kliniğe götürdükten sonra işe gidip Baekhyun ve Chanyeol'u evde yalnız bırakınca,ikili sonunda tekrar konuştu.O olaydan sonra ( Baekhyun kaza demeyi tercih ediyordu ) tek kelam etmemişlerdi bu yüzden Baekhyun Chanyeol'un odasına girerken odadaki hissedilebilir gerginlik hala yüksekti.

Chanyeol taşınacağı için,ince duvarların karşısında kutular ve hala paketlenmemiş eşyalar duruyordu.Yatak yoktu,masa yoktu,Chanyeol'un soğuk zemine yaydığı yorganlar yüzünden insanın odada dolanabileceği bir alan yoktu.Önceki aydaki fırtına,zemini mahvetmişti.Baekhyun birazcık da küf koktuğunu düşündü.

Chanyeol fakir yaşam biçimine rağmen soluk odanın ev gibi hissettirmesini sağlamıştı.Bazı kolileri ters çevirip masa yapmıştı ve ıslanmamak için battaniyelerin altına gazeteler tıkılmıştı.Chanyeol şu an 'masasında' oturuyordu ve Baekhyun aralarında biraz boşluk bırakarak onun yanına oturdu.

"Baekhyun'un bacağı iyi mi?"

Chanyeol söyleyebileceği veya sorabileceği her şeye rağmen önce Baekhyun hakkında endişelenmeyi seçmişti.

Başıyla onayladı."İyi.Doktor bir haftaya tamamen iyileşeceğini söyledi,"mümkün olduğunca normal bir şekilde konuşuyordu,"Teşekkürler.Cesurdun."

Chanyeol bir duraksama anından sonra başını sallayarak mahcup bir şekilde gülümsedi."Baekhyun da...benim için aynı şeyi yapardı..."cümle yazmayı çalıştığı sayfayı,utandığı için kıvırıyordu,"Çünkü Baekhyun benim kardeşim..."Tekrar gülümsedi,kafasındaki düşünceler,şu anki havaya rağmen birini güldürebilecek kadar kalp ısıtıcıydı.

Baekhyun'un vicdanını baştan aşağıya sorgulaması gerekti.Cidden aynı şeyi Chanyeol için yapar mıydı?Söylemek için çok erkendi veya belki de itiraf etmek için çok geç.Cevap artık önemli değildi.

Onu en çok depresyona sokan şey Chanyeol'un bir hafta içinde götürüleceğini bilmemesiydi.

Chanyeol ona son ana kadar uyutulacağını bilmeyen,yaşlı bir köpeği anımsattı.Gerçekliğin vuruşuyla,Baekhyun kalbi sanki görünmez bir el tarafından sertçe sıkılıyormuş gibi hissetti.

Kendisini suçlamayı bırakamıyordu; Chanyeol'a uzun süre birbirlerini göremeyeceklerini nasıl söyleceğinden emin değildi,Chanyeol'a babasının göçüp gittiğini de söyleyememişlerdi zaten.Chanyeol'a göre,babası şu anda uzun bir iş yolculuğundaydı,tabi, gerçekte adam uzun bir süredir işsiz ve...ölü olduğu için bu pek mümkün değildi.