Umudum.#ARA VERİLDİ#

Tanıtım 1.Bölüm

Azra YILMAZ: 23 Yaşında, annesiyle birlikte yaşayan, maddi sıkıntılardan dolayı okuyamayan ve bu yüzden bir kafede garsonluk yapan Azra YILMAZ. Çalıştığı kafede baran adındaki deliler gibi aşık ve ondan tek istediği biraz Umut ve sevgi.

Baran KIYAK: Her Kızın hayalindeki tipde olan Baran KIYAK. 24 Yaşında arkadaşlarıyla birlikte öğrenci evinde kalan ve her gün başka kızla olan Baran KIYAK. Azra'nın sevgisini farketmeyen Ucubenin Teki.!

Umut KIRILMAZ: 23 Yaşında dedesi ve annanesiyle birlikte yaşam Umut.Küçüken ailesini bir trafik kazasında kaybettti bu kazada Umut olduğu için Karanlık bir çocuktur. Okumadığı için artık işe ihtiyacı olan Umut KIRILMAZ , Azranın çalıştığı kafede işe girer.

Umutsuzluklara Hoşgeldiniz...

Yatağımın başında zır zır öten çalan saat uyanmicam, uyanmicam inat değilmi. Poff! senin sesini neyse küfür etmicem. Elime saati alıp duvara fırlattım.

" Insan var LAN burda şerefsiz az sus." Diyip sıcacık yatağıma uzandım. Tam uykuya dalıcam sırada kapı açıldı. Heh! anne bir sen eksiktin gel gel Azra uyumasın zaten. Azra insan değil Azra anca köpek gibi o lanet kafede çalışsın dememe kalmadan...

" Azraaaa yine mi saat kırdın.! " annemin şu cıyaklamasına hastayım ya kadın mükemmel cıyaklıyor.

" Yok anne kendiliğinden kırılmıştır o." Dedim gene kafamı yastığa gömdüm.

" Kalk geç kalacaksın." Diyip yorganı üstümden çektiii. Offff Kafamı yastığa vurarak.

"Uyanmak istemiyorummm." Diye anam gibi ciyakladım o da nedemişler anasına bak kızını al. Ne alakaysaa. Annem odamdan çıktı gitti. Bende fırsattan istifade yorganımı almaya üşensemde yastıkcığım vardı. Yattım kafamı yastığa koymamla annemin terliğini kafama yemem bir oldu.

" Azraaa o yattığın yastıkları boşaltırım kalk geç kalıyorsun." Söylene söylene kalktım, şu kadından kurtulamayacak mıyım ben ya.

Hemen lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım, sonra gene o nefret ettiğim beyaz gömlek ve kalem eteği giydim, saçlarımı da at kuyruğu yapıp mutfağı uçtum. Annem kahvaltı hazırlıyordu. Muhteşem şarkısını söyleyerek,

" Evimizin önünden dere akar denuze." Evet annem Karadenizli bir kadındır ama ben değilim ben İZMİR kızıyım. Şarkının Devamını getirerek.

" Yaşlansaydık Sevdiğum senin ule diz dize." Diyip yanağından öptüm.

" Merve Sultan napıyorsunuz" annemin yıkadığı zeytinden alarak.

" Otur sofraya hadi." Saate baktığımda ahaa sıçtım. Şimdi o göbekli, yuvarlak gözlüklü, kel patron kızar olmaz. Yiyemem ondan işitememem azar falan.

" Olmaz anne gitmem lazım patron gebertir." Diyorum elimde ekmek öbür elimde de ayakkabımı giyiyordum, annem söyleniyordu.

" Erken kalksan olmaz sanki, o koca kıçını kaldırıp hemen Yemeğini yemezki, aç aç gider, git Azra git hiç sormaz merak etmez annem beni düşünüyor mu diye hiç." Diyerek Yemeğini yiyordu. Gülümseyip en sonunda savaş'ı ben kazandım hem ekmeğimi yiyip, ayakkabımı giydim.

Çıktım dışarı ve yürümeye başladım. Sallana sallana yürüyordum, ellerimi eteğimin cebine sokarak.

" Cennette dediler Güneş'in doğduğunu." Şarkımı söylerken bir yandan bizim bakkal Arif amcaya selamımı çaktım, ipekçi nazlı usatayada canım mahallem seviyordum burayı. Aklıma gene o geldi çıkmıyorki, çıkmıyor aklımdan, kafede çalışmalı nerdeyse 1.5 sene oldu ve ben ona 1.5 senedir aşığım ve bir türlü açıklamıyorum onu sevdiğimi onu deliler gibi aşık olduğumu. Onu gördüğümde kalbimin deliler gibi çarpmasını, kelimelerimin bir birine dolandığını. Her onla konuştuğumda kekelerim ve bana ' Kekeme Güzeli.' Der. Bilmiyorduki, yaşamadı çünkü o bu duyguyu, bilmiyordu sevmenin sevilmenin ne demek OLDUĞUNU.

Kafe'ye geldiğimde etrafta deliler gibi dolanan Barana baktım. Onu izledim ne kadar yakışıklı ya Rabbim diye içimden geçirdim. Beni görünce bağırarak

" Kekeme güzeli patron seni bekliyor." Demesiyle kan beynime sıçradı. inşallah bu sefer kovmaz.

Hemen arka odaya gidip önlüğümü giydim. Patronun odasına girdim. Kapıyı tıkladığımda gir sesini duyunca içeri girdim patron, sinirli değildi tam tersine iyiydi.

" Gel Azra." Diyip önündeki koltuğu gösterdi. Oturup o lafa başlamadan ben başladım.

" Bakın ben ben bilerek geç kalmadım vallahi." Demeye başladım beni susturup.

" Azra seni bu yüzden buraya çağırmadım ki." Dedi. Hih kesin bir bokluk var diye düşünmeden edemedim ama napıyım ya.

" Azra ben 1 aylına İsviçre'ye gidiyorum ve kafeyi sana emanet ediyorum. Sonuçta 1.5 senedir bizimle çalışıyorsun ve bizden biri oldun." diyip anahtarı uzattı bana ulan şu an şok geçiriyordum, baya şok geçiriyorum.

" Ve Azra sana bu yüzden 1 milyon vericem." Diyip kalktı gitti. Adama bak LAN insan bir benim düşüncelerimi alır belki istemiyorum yani ne malum he ne malum? Ama istememek gibi bir cüretin yok kim istemez böyle birşeyi. Kalkıp dans ederek yürüdüm. Arkaya odaya gittiğimde benim hiçbir zaman mutlu olamayacağımı anlamıştım. Baran Sarışın bir pislikle beraberdi, Baran kızın dudağını okşayıp öpmeye başladı.

Senden Tek İstedğim Biraz Mutluluk Hayat.!

Booom arkadaşlar burda bitti kısa ama ilk bölüm uzar ❤️
Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin. ❤️