Umudum.#ARA VERİLDİ#

MÜDÜR??

Her şey üst üste geliyordu. Bi annemin ölümü bide cafenin elimden gitmesi öbürleni saymıyorum bile yoksa baran ve umut ilk sıraya geçen dertlerimde olucak. Cafeye gelelim cafenin müdürü geri dönmeye karar vermişti ve bende o cafede artık çalışmamaya...

Aslında bu şehirden uzaklaşmak, kaçmak istiyordum ya oda ayrı konuydu. Çaresizdim... ve en büyük derdimde tek başımaydım yapayalnız ve sevgisizdim...

Bir ömür nasıl sürecekti hiç bir bilgim yoktu fakat tek bildiğim sürmek zorunda olduğuydu...

Annemim ölümünden 2 hafta falan geçmişti aslında 3.haftaya girmek üzereydik. Çok özlüyordum ama elimden hiç birşey gelmiyordu ne yapabilirim ki elimden hiç bir şey gelmiyordu emin olun kenidimi öldürmeye bile kalktım ama olmadı brn 3 haftadır yaşamıyordum ki sadece yaşıyormuş gibi davranıyordum okadar...

Sonraki Gün

Sabah 8.30 kalkma gibi bir derdim yoktu artık çünkü çalısmiyordum. İşsiz ve 2 güne evsizde kalıcaktım neyseki ev bizimdi kira değildi. Bide her ay para bulma derdim olmıyacaktı. Ama yinede çalışmam gerekiyordu yaşamam için. Üzerimi giyinip asagi mahalledeki büfeye gidip gazete aldım hemen iş ilanlarının kısmına girip iş ilanlarına baktım ilk gözüme takılan iş sekreterlikti fakat onun için eğitim gerekli diye biliyordum yinede denemekten zarar gelmezdi herhalde gazetedeki numarayı kaydedip aradım.

Alo merhaba ben gazetedeki iş ilanı için aramıştım

Aa evet buyrun

Sekreterlik ilanını gördüm ve bana uygun olabileceğini düşündüm...

Tabi eğer öyle düşünüyorsanız yarın saat 15.15 de KIYAK Holdinge gelmeniz yeterli

Çok teşekkür ederim yarın saat 15.15de ordayım iyi günler

Sizede iyi günler

Konusmizda son bulunca bende gazeteyi elime alıp yürümeye başladım hava hififtende olsa kararmaya başlamıştı bende fazla geçikmek istemediğim için eve doğru koyuldum.
Eve ulaştığımda saat 18.23 di evde yanlizdim annem yoktu babam yoktu ve benim canım çok sıkılıyordu apartmanın 2 adım ilerisinde büfe bulunduğu icin yanima 5 tl alıp büfeye indim elime bir cips ve kola aldim tabi sakız olmassa olmazımdı onuda almayi unutmadım 50 kr para üstümü alıp eve yürüdüm. Cipsi bir tabağa koydukdan sonra elime bir bardak alıp kolayida koydum. Cips tabaģını ve bir bardak kolayı çay tepsisine yerleştirip balkona geçtim hava sogumuştu hafiftende olsa rüzgar esiyordu ve bu insanı rahatsız edicek türden bir rüzgar değildi tam ters insanı rahatlatıyordu. Elime bir cips alıp hafiften yemeye basladim bir yandanda kolayı içmeye başlamıştım. Saatin kaç olduğunu bilmiyordum fakat hem cips ve kolam bitmişti hemde hava baya soğumuş bende üşümeye başlamiştım. Çay tepsisini alıp içeriye geçtim kirlettiğim kaseyi ve bardağı yıkayıp yerlerine yerleştirdim. Kolumdaki saate baktığımda saat 23.53 olduğunu gördüm baya uykum gelmişti ve uyumam gerektiğini karar verdim ve uyudum.

SONRAKİ GÜN

Hiç birşey istediğim gibi gitmiyordu kesinlikle gitmicektide bunu biliyordum ama insanın canı mutlu olmak istiyordu işte benimde canım mutlu olmak istiyordu her insan gibi ne yapabilirdim ki bir laf bilirmisiniz belkide öyle laf yoktu beni düşüncemdir ama içimde kalmasın söyleyeyim 'Insan mutlu olmak için canını bile verir' iste buydu benimkide mutlu olmak için canımı bile verirdim fakat sonunu tahmin etmeden. Nasıl mi??  Şöyle ki evet herkez mutlu olmak ister fakat ben sonunu ölüme bağlamak isteyerek istiyordum işte buydu herkezle farkım. Ben ne olursa olsun bikere mutlu olmak istiyordum sonu ne olursa olsun...

Herşey çok güzeldi taki iş görüşmesine gidene kadar...

Sabah saat 10.30 gibi uyanmıştım (multimedya) kıyafetlerimi giyip kahvaltı etmeye mutfağa girdim. Tek başıma ne kadar yapabildiysem yedim ardından kolumdaki saate baktım saat daha 11.00 dı iş görüşmesine baya zaman vardı bende televizyon izlemeye başladım. Baya izlemiştim saat 13.30du benim iş görüşmem saat 15.15 olduğu için daha evdeydim. Fakat yol uzun sürdüğü için hafif bir makyaj yapıp yola koyuldum.

Şirkete gelmiştim inanılmaz derecede güzel ve büyuk bir yerdi gözlerime inanamiyordum ilkez böyle bir yer görüyordum ve bu benim şaşırmama sebeb oluyordu. Saatin 15.00 olduğunu görunce hızlı bir şekilde iceriye girip sekretere sorularımı sordum ve oda 4.kata çıkmam gerektiğini söyledi.  Asansörü bulup 4.kat düğmesine bastim. Gelmiştim işte belki 5 dakika sonra burda çalışacağım kararlaştırılacaktı orda duran bayana iş için geldiğimi söyledim oda 5 dakika beklememi söyledi aradan 5 dakika gectikden sonra orda duran bayan yanıma gelip sempatik bir şekilde içeri girebilecegimi söyledi bende heyacandan titreyen ayaklarım iterek içeriye girdim ve kapıyı kabattim. Yavaş bir şekilde önümü döndüm...

İşte olan oldu. Karşimdaydı ve bana bakıyordu karşımdaki oydu gözlerimi ovuşturup bidaha baktım ve evet tam karşimdaydı UMUT tam karşimdaydı.....