Annemin yanına uzandığımba dalmışım. Artık babasız ve arkasında sadece annesi bulunan bir çocuğum.Ben böyle düşünürken annem uyandı ve uyanır uyanmaz ağlamaya başladı. Ne olduğunu anlamadım . Biraz korkmaya başladım. Annem adına endişeleniyordum. Annemde üzgün üzgün bana bakıyordu. Ardından telefonum çaldı. Arayan arkadaşım Rüzgâr'dı. Rüzgar benim en yakın arkadaşımdı. Rüzgâr çok zeki ve dürüst bir çocuktu. Rüzgârla aramızda şu konuşmalar geçti.
Ben:Alo
Rüzgâr: Asena nasıl oldun babanın vefat ettiğini duyunca çok üzüldüm . Allah sabır versin.
Ben: Saol. Bende çok üzüldüm. Sen nasılsın?
Rüzgâr: İyiyim .Oturuyordum. Neyse ben seni meşgul etmiyim. Görüşürüz.
Ben: Görüşürüz.
Rüzgârla konuşmak bana iyi gelmişti. Annem tam ayağa kalkmıştı ki bir hemşire gelerek morga gitmemizi söyledi. Bizde annemle morga gitmeye başladık. Morgun kapısına geldik. Çok karanlık ve soğuk bir yerdi. Çok korkutucuydu. Morgun kapısı açıldı ve bir de ne görelim babam birşeyin üstünde yatıyordu. Annem babamı görünce bir çığlık attıki ben bile çok korktum. Sonra hemen babamın başına toplandık. Ardından beni çıkardılar . Annem de benim ardımdan morgtan çıktı. Annemle hızlıca morgun bulunduğu binadan kaçtık .
Ardından babamın cenazesi kaktı. Bütün akrabalarımız , arkadaşlarım ve komşularımız cenazeye geldiler. Babamın taputunu görünce annem , ben ve arkadaşlarım ağlamaya başladık. Cenaze namazı kılındı tabii biz bayanlar kılmadık. Babam defnedildi. Bizde bir iki saat sonra mezarlıktan ayrıldık. Babam mahallemizde ve akrabalar arasında çok sevilen ve sayılan bir insandı.
