Bilinmeyen Hikayeler Yasıyorum

O kadar sıcak ki, nasıl yazıyorum hiçbir fikrim yok. Bugün hiç konuşmadığım kadar konuştum. Hâlâ daha neyin yazma derdi bu bilmiyorum. Dünyanın en sıcak günü olmasına rağmen bence hayat tam şu an durmalı. Çünkü o kadar halsizim ki yeniden insanlarla uğraşmaya. Rol yapmaya, yeniden düşünmeye. Hiçbir şey yapmamaktan yoruldum, öyle bir yormuş ki beni yıllar kısa süreli aylarla kendimi teselli edemedim.

Az düşünmeye başlayayım bari dedim kendime bir beden seçtim aklımda da ruhunu kurguladım. Tabi çok adaletli bir kurgu olmadı kendisinin gerçek hayatından da yararlandığım için. Güzel vuruldum. Peltek konuşmasına, durup dururken derin derin bakmasına, arada sırada hâlâ neden yaşadığını düşünmesine, ne yaptığını bilmemesine, kitap okumasına, gitar çalmasına, şarkı söylemesine, egodan arınmış olmasına, belki duruşuna, belki arada yüzüne vuran ışığa. Bayağı iyi vuruldum sanırım. Ellerine, parmaklarına, yüz hatlarına, o kemikli yapıya, en çok düşünce tarzına, daha da çok sıradanlığına. Öyle tatlı bir şey yarattım ki beynimde ruhum taştı. Sığamaz oldum. Rüyalar gördüm, uyanamaz oldum. Öyle güzel meşgul etti ki beni, zamanın akmasından bile hoşlanır oldum.