Bakkaldan kepekli ekmeğini alan sevdiceği olasım geldi uzun süre sonra bir insanın. Beni "of romantik romantik şeyoldu şimdi ama neyse" diye sızlandıran birinin olması niyeyse mutlu etti. Aptal olmak en iyi uyuşturucu sanırım. Aşık olmak demeyeceğim benimki aşık gibi davranmak, o da güzel aptallaştırıyor insanı.
Saatlerce dinleyebilirim sanırım o her "s" harfini söylediğinde tıslamasını, durduk yere şarkı söylemeye başlamasını. İki üç dakika boşluğa düştüğünde havada gezen parmaklarının hayali tellere basmasını görmeyi isterdim. İstediği bir şeyi yaptırmak için ne yapması gerektiğini bilmesi etkileyen şeylerden. Zeki olması gerçekten mutlu ediyor beni. Oyun oynayabiliyorum en azından. Kazanacağımı anladığındaki o yan gülüşü. Aslında yedirememesi yenilgiyi, ama kabul etmek zorunda olması. Kazandığında yüzündeki o güçlü bakış. Konuşurken benim dikkatim dudaklarına bakmaktan bozulunca nereye baktığımı anlayıp gülmeye başlaması. Aval aval baktığım için pişmanlık duymam. Aşağı bakarken kirpiklerinin o mükemmel duruşu. Sanırım en çok kitap okuyuşu. Bilgiye sahip olurken o zafer içindeki yüzü. Asla çok biliyorum diye böbürlenmemesi, okuduklarını gerçek kılıyor gözümde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bilinmeyen Hikayeler Yasıyorum
Literatura FemininaO kadar sıcak ki, nasıl yazıyorum hiçbir fikrim yok. Bugün hiç konuşmadığım kadar konuştum. Hâlâ daha neyin yazma derdi bu bilmiyorum. Dünyanın en sıcak günü olmasına rağmen bence hayat tam şu an durmalı. Çünkü o kadar halsizim ki yeniden insanlarla...
