Gerçekten hep aynı.
Bugünde ne görüyorsun?
Müziğinden başka duygularına anlam yükleyen başka ne var?
En sevdiğin müziğin ne?
Onun adı ne?
Onu açmaya ne dersin?
Şimdi iki saniyede müziğini açmaya başla.
Bunu dene.
Beni değil sadece kendini kandırırsın.
Kendini başka nasıl kandırdın?
O seni seviyor diye mi?
Babamdan nefret etmiyorum diyerek mi?
Yalnız değilim diye de mi?
Kendini kandırmak ne kadar zavallı bir şey değil mi?
Peki senin gibi mükemmel birisi zavallı olmayı hakediyor mu ?
Şimdi o zaman en svdiğin müziğini aç.Ben beklerim.
Seni beklicem.
Seni dinlicem.
Ben burdayım.E hadi
Bekliyorum...
Sesini azıcık kıs...
Gözlerini kapat.
Gözlerini ne kadar kapalı tutabildin?
(İşte sen bu kadar güçlü bir insansın. Sen busun. Karanlıktan ya da siyahtAn korktuğunu söylemiyorum. Hemen açıyorsan sen zayıf biriisin. Söylesene neden bu kadar zayıfsın? İhanete uğramak ne kadar özgürce?)
(İşte sen bu kadar güçlüsün. Yıkılmaktan korkan ama pes etmicek farklı ve özelsin. Gökten akan o kar tanelerinin tanesi kadar farklı ve bembeyaz... Fakat biri dokununca yok olucakmışcasına güçlü.)
Hangimiz değil ki kırgın?
Hangimiz değil ki sinirli?Sen sinirli olan mısın söyle?
Kendine mi sinirli etrafa mı?Şimdi yutkun.
Dudaklarını yala.
Masallar ülkesinde değiliz.
Sonumuzu bilmiyoruz.
Salakça bir şekilde neden var olduğumuzuda bilmiyoruz.
Belki sen ilerde milli piyango çıkacak şanslı bir arkadaşımsın.
Belki gülüyorsun.
Nerde bende o şans diyorsun belki.
Ben seni duyamıyorum ama hiç sorun değil.Burdayım işte.
Görüyor musun?
Görmek zorundasın.
Bazı şeyleri görmeden görmek...Hiç sevmediğin birini düşün.
Onun en sevdiğin özelliğini...
Hiç sevmediğin insanın en sevdiğin özelliğini bulmaya çalış.
Salak mısın sen?
Sevmediğim insanın sevdiğim özelliği nedir diye sorma bana.
Ne olduğunu ben zaten biliyorum.
Senden uzak olması.
En azından senin gibi harika birini tanıması.
Birinin hayatına giriyorsan girdiğin kişi çok şanslı.
Senin gibisi yok.
Çünkü seni özel kılan şey sadece sende olan annen ve baban...Ailen...
Onlara sevdiğini söylemek için bir şansın var.
Ya da bu güzel yaratıcına Teşekkür etmek için bir şansın...
İkisinden birini dene. İçinden şükretmek en kolayıysa yarın en zorunu yap.
Annene sevdiğini babana sevdiğini söyle.Müziğin devam ediyor mu?
En güzel yerine arada eşlik edebilirsin.
Çünkü beyin en çok tekrarları sever.
Ondan birinde sevmekte ısrarcı kalırız.
O yüzden illede tek bir kişi diye oramızı buramızı yırtarız.
İlle de o deriz bu yüzden.
Çünkü milyarlarca sinir hücresi sen hatırlamıyorsun diye durucak değil.
Unuttuklarını bile unutmuyor.
Sen hatırlamak isteyene kadar..
O zaman...
O zaman içine işliyor.
Adını unuttuğun birisinin yüzünü gördüğünde tekrar niteliklern devreye giriyor.
Ben bunun adını sanki biliyordum diyorsun.
Sana seksi bir şekilde gülen o garsonu bir daha dünyanın öbür ucunda o gülüşüyle yıllar sonra hatırlayabilirsin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hipnoza Var Mısın? ( Dikkat Kendine Güvenen Gelsin.)
RomanceSus. Sadece zihnini ver. Senin ve benim kim olduğum önemli değil. Sende insansın bende. İkimizinde yaratıcısı ortak. Ne sen bana benzersin ne ben sana. Neden mi burdasın? Çünkü snde haklısın bende haklıyım. Bir ortak noktası yok. Ama siktir...