Contact- Ft. Cinemates

Part 8

P.O.V. Alex

Ik loop door de gang van Kelvin en Peter. Waar zou ze naar toe zijn gegaan? Ik loop naar de badkamer en leg mijn oor op de badkamer deur. Ik hoor niks, dus ik ga door met zoeken. Ik ga naar Kelvin's kamer en hoor al wat gesniffel. Hier is ze dus. 

P.O.V. Sofie

De deur gaat zacht open. Ik zit met mijn rug naar de deur en heb geen zin om me om te draaien. Het is vast Kelvin die komt kijken hoe het gaat, maar ik heb even geen zin in medelijden. Hij kan dan natuurlijk ook zien dat ik heb gehuild, omdat ik rode ogen heb, en dan moet ik alles gaan vertellen. "Soof.." Ik hoor een diepe stem achter mij die ik maar al te goed herken. Het is Alex. Gelijk draai ik me om. "A-a-alex, w-w-wat doe je h-hier?" vraag ik vol angst. "Ik kom even iets goed maken." antwoord hij. Hij loopt naar me toe en pakt mijn gezicht vast met een hand. Nu moet ik wel naar hem kijken. "Wat deed jij nou gister avond?" vraagt hij licht geïrriteerd. "N-niks" antwoord ik zacht terug. "Oh nee?! Niks, helemaal niks zeker. En hoe komt deze blauwe plek op mijn rug dan? Ook zeker vanzelf gegaan?!" zegt hij en hij laat me even los om mij zijn rug te laten zien. Hij fluistert de hele tijd, maar ondanks dat hoor je goed dat hij boos is. "Dit komt er niet zo maar Sofie. Dit komt omdat er een meisje was die niet wou luisteren. Die zo nog met 'haar vriendje' mee moest." Het enige wat ik kan doen nadat hij mijn gezicht weer heeft losgelaten is maar beneden kijken. "Je hebt mij pijn gedaan en je moet weten dat als je mij pijn doet, dat daar straffen op staan." Hij draait me om zodat ik met mijn rug naar het toe zit en hij doet mijn shirtje iets omhoog. Dan voel ik in een keer een stekende pijn door mijn rug gaan. Ik krimp in elkaar en kan niks meer zeggen. Ik voel me helemaal versteend. Ik word overeind getrokken en weer met mijn gezicht naar hem toe gedraaid. Ik houd mijn ogen dicht en voel zijn voet ik mijn maag. Weer klamp ik helemaal samen en het enige wat ik voel ik pijn.  "Ga recht op zitten!" zegt hij streng. Ik doe mijn best maar ik kom niet goed omhoog. Ik krijg nog een harde klap op mijn schouder en word vervolgens aan mijn haar omhoog getrokken. "Snap je dat ik dit niet nog een keer wil hebben?" vraagt hij. Ik kan nog geen woord uitbrengen en knik heel zacht. "En dan klik je ook nog eens over mij... Weet hij dat ik het ben?" Langzaam schud ik nee. "Mooi zo, dat hou je zo. Als ik er achter kom dat hij het toch weet, dan zal ik de straf moeten toetakelen." Dat wil ik echt niet, maar ik wil ook niet dat hij weer aan me zit. De pijn is een beetje gezakt en ik kan me weer lichtelijk bewegen. Het voelt nog steeds alsof er een mes ik mijn rug zit en 1000 naalden in mijn buik maar daar zet ik me overheen. Ik heb echt geen zin om nu voor Alex te gaan huilen. Weet ik veel wat er dan gebeurt. 

"Zo" ,begint Alex dan, "trek nu maar eens je shirt uit." Mijn hoofd ontploft na die zin. NEE! Dat wil ik echt niet. Maar ik heb ook geen zin om geslagen te worden. Nu moet ik dus iets gaan kiezen. Of geslagen worden, of Alex kan mij naakt zien. Hij pakt mijn gezicht en spuugt er in. Ik heb hulp nodig, dat weet ik zeker. Hij gaat langzaam met zijn handen onder mijn shirt en hij duwt me met mijn rug tegen de muur. Ik duw met al mijn kracht zijn handen terug, maar hij komt toch elke seconden weer omhoog. Steeds verder en verder en verder. Dit wil ik niet, dit moet stoppen. "KEL.." roep ik op mijn aller hardst. Alex legt gelijk zijn hand op mijn mond, maar toch hoor ik voetstappen vanuit de woonkamer. "Je zegt niks, maar dan ook niks" fluistert Alex boos. Hij zet me snel over eind en dan gaat de deur open. Ik heb mijn hand achter mijn rug en ik voel dat Alex 1 vinger stevig vast heeft. "Gaat alles.... Alex? Wat doe jij hier?" vraagt Kelvin Alex. "Ik hoorde haar roepen en ik dacht ik kijk even bij haar." zegt Alex met een glimlach terwijl hij in vinger knijpt als teken dat ik niks moet zeggen. "Okeee" zegt Kelvin met een frons. "Kom je weer mee naar de kamer Soof?" vraagt hij dan. Ik zucht van opluchting en vlucht naar Kelvin toe. "Ja" antwoord ik zacht terwijl we samen terug gaan naar de kamer.