Contact- Ft. Cinemates

Part 10

Ik kijk om en zie een geschrokken Peter staan. "Oh... ehh.. sorry." komt er langzaam uit zijn mond. Dan doet hij snel de deur weer dicht. Daar sta je dan. Met een handdoekje in je hand tegen over een beslagen spiegel. Wat heeft Peter gezien? Mijn voor aanzicht sowieso niet, want ik stond de hele tijd met mijn rug naar de deur. Zou hij mijn rug goed hebben gezien? Ik veeg de spiegel droog met de handdoek en ik kijk naar mijn rug. Het is minder opgezet dan eerst. De zeep heeft zijn werk goed gedaan.

Ik kleed me snel aan en ga naar de woonkamer. Ik zie Peter zitten. Kelvin slaapt vast nog steeds, die slaapkop. Opeens begint mijn buik allemaal gekke geluiden te maken en dan kijkt Peter ook op.

P.O.V. Peter

Haar rug! Ongelofelijk, zo veel plekken. Maar wat moet ik nu doen? Ik ben gaan zitten op de bank en staar wat naar mijn telefoon scherm. Hoe komt dit? Zal ik het haar eerst vragen, of zal ik het Kel eerst vertellen? Ik hoor ineens een rammelende buik en kijk op. "Hey.." zegt Soof zacht. Ik besluit niet gelijk te beginnen over haar rug en vraag: "Zo, je hebt vast honger aan je buik te horen. Zullen we wat eten gaan klaar maken?" Ze knikt terug en samen lopen we naar de keuken. "Heb je lekker gedoucht?" vraag ik om de stilte wat te doorbreken. En ik ben natuurlijk ook benieuwd of ze zelf wat los wil laten. "Ja hoor. Jullie hebben een lekkere douche." Ik geef haar een beker en een bord aan en doe de koelkast open om te laten zien wat we in huis hebben. Als ik weer wil beginnen met een zin onderbreekt ze me. "Het lukt wel verder denk ik. Bedankt." En met die woorden gaat ze weer door met wat ze aan het doen was. Misschien moet ik het toch eerst melden aan Kelvin, dan kan hij het haar vragen. Of ik probeer het later nog eens, op ons plekje.

Sofie is klaar met het maken van haar ontbijt en ze gaat terug naar de kamer. Ik blijf in de keuken en ik kijk hoe ze terug loopt. Ik weet niet hoe ze komt aan die plekken op haar rug maar ze heeft het niet verdient. Ze is daar veel te lief voor!

Dan komt Kelvin met zijn slaperige hoofd langs de keuken. Hij ziet Sofie zitten in de kamer en loopt gelijk door.

P.O.V. Kelvin

Wat zit ze daar toch lief haar ontbijt te eten. Ze kijkt wat rond in onze kamer en volgens mij heeft ze me nog niet gehoord. Ik sluip naar haar toe en doe heel zacht. Dan pak ik haar bij haar schouder en roep: "BOE!!" Gelijk grijpt ze naar haar schouders. Ik laat los en ik zie dat ze er overheen blijft wrijven net alsof ik haar verschrikkelijk hard heb geknepen. Ik weet even niet wat ik moet doen en ik blijf maar gewoon achter haar staan. "Ook goeiemorgen" zegt ze dan zachtjes met een lichte trilling in haar stem. Huilt ze?! Ik ga voor haar staan en pak zachtjes haar gezicht zodat ik haar recht kan aan kijken. Ze heeft rode ogen en een kleine traan. "Sorry." zeg ik dan omdat ik merk dat de pijn komt doordat ik haar vast pakte. Ze schudt nee en zegt: "Geeft niks. Jij kon niet weten dat ik vannacht niet goed heb gelegen." Ze geeft mij een kus en dan merk ik dat het echt goed is. Ik laat haar weer los en ze gaat weer zitten. Dan wordt ik ineens door Peter mee getrokken naar de keuken.

"Ze heeft geen spierpijn." zegt hij dan zacht, bang dat ze het zal horen. Ik kijk hem onbegrijpelijk aan. "En ze heeft ook niet vannacht fout gelegen tijdens het slapen." "Hoe weet jij dat nou weer?" zeg ik een beetje geïrriteerd nu ik weet waarover het gaat. "Ik heb haar rug gezien vanmorgen, toen ik de badkamer in kwam. Ze stond met haar rug richting de deur en ze kwam net uit de douche. Don't worry, ik zag echt alleen haar rug, maar die zat vol onder de blauwe plekken." Ik staar Peter even aan en kijk dan naar Sofie die rustig eet. Sofie met blauwe plekken? Maar hoe dan en door wie???