İNTİHAR

4.Bölüm

4.Bölüm=ÇAKMAĞIN SAHİBİ

Bütün olayları ona anlatmalı mıyım? Bilmiyorum.

İntihar etmeli miyim? Onu da bilmiyorum.

Onlara en büyük acıyı nasıl tattırırım? Onu hiç bilmiyorum sanırım bunun tek yolu"İNTİHAR..."

Yanımda hiç tanımadığım bir adam,iki dudağımın arasından çıkacak kelimelere bakıyor.

"Sen hiç sevildiğini zannedip,aslında hiç bir zaman sevilmediğini düşündün mü?"

"Sevmek ve sevilmek bana çok uzak iki kavram"

"Neden ki?"

"Bazen insanlar bir acıyı tattığı zaman,o acıyı tekrardan yaşamamak için önlemler alırlar,bu da benim önlem alma şeklim."dedi

Ne demek istediğini anlayamadım sanırım o da benim gibi zor olaylar yaşamış ki kalbini kimseye açmamış.

"Evet küçük hanım seni dinliyorum,sabırlı birisi değilimdir,bana neler olduğunu anlat"dedi.

Anlatsamm.............Anlatmasamm

"Bla bla bla,olaylar böyle ve ben ne yapacağımı hiç bilmiyorum.Kendimi kör bir kuyuda hissediyorum,giddikçe su yukarıya çıkıyormuşta ben boğuluyomuşum gibi en büyük sorun ne biliyor musun? Asla yardımıma kimse gelmeyecek.Çünkü ben bu dünyada yalnızım."

Sadece hafiften gülümsedi.Bedenini bana azcık dönerek konuşmaya başladı;

"Onlara en büyük acıyı ayakta dimdik durarak verebilirsin,şu an yapman gereken tek şey her dediklerine "evet" demek."

Suratına şaşkına bakıyordum,bu olanlardan sonra onların yanına dönmek...
Bilmiyorum hiçbir şeyi bilmediğim gibi bunuda bilmiyorum.Cevap vermeyeceğimi anlamış olacak ki deri bir nefes alıp tekrardan konuşmaya başladı.

"Yanlarından ayrılma anlattığına göre onlardan başka gideceğin kimsen yok,o yüzden evden sakın kaçma.Aksine onları ne kadar görmezden gelirsen seni o kadar onemserler.Senin şu an ki amacın sadece üniversteni bitirip iyi bir iş bulup,çalışmak. Baktın ki artık onları yanında istemiyosun kendi evini tut.Oraya taşın ve hayatını yaşa,doyasıya."

Bunları söylerken gayet ciddi duruyordu ama sonlara doğru yüzünde hafiften bir tebessüm gördüm.Ve sanırım dediklerini yapacaktım.

Cebinden çıkarttığı sigara kutusundan bir sigara alarak dudağına yerleştirdi.Son sigarası olduğu için sigara kutusunu büküp denize fırlattı. sigarayı çakmağıyla yakarak,çakmağını yanına koydu.

Tam gözlerimin içine bakarak bana bir soru yöneltmişti.Hayatımın sorusu...

"Eee küçük hanım,dediklerimi yapacak mısın? yoksa intihar mı edeceksin?"

Bu soruyu sorarken sesindeki alaycı taraf daha ağır gelmişti.Tekrardan bana bakarak gülümsedi.

Dıttt!!! Dıttt!!! Dıttt!!!

(Telefon zil sesi )

Elini cebine attı ve telefonunu eline alıp ekrandan kimin aradığında baktı.Ayağa kalkıp yanımdan uzaklaşınca telefonunu açıp bana sırtını dönmüştü.Bi 1-2 dk konuşup yavaş ama büyük adımlarla arabasına doğru ilerlemeye başlamıştı.Sanırım arayan önemli olmalıydı ki bu kadar uzun konuşuyorlar.Hiçbir şey demeden arabasının yanına geldi,sürücü kapısını açarken arkasından bağırdım;

"Teşekkürler bay çakmağın sahibi!!!".
Ben bunları ona bağırarak söylerken o arkasına bile bakmadan gazı kökleyip gitmişti.Ona böyle seslenme sebebim ise;çakmağını benim yanımda bırakıp gitmeseydi.

Sanırım bu gece ondan bana geri kalan sadece sözleri değil,çakmağıda olmuştu...

Evettt!! İnşAllah güzel bir bölüm olmuştur. Bir daha ki bölüme hazır olunnn!!!

Hepinizi öpüyorum ve sevgili ailerede selamlarımı yolluyorum. Kocaman öpüldüz!!!