Taehyung'un gözleri Jimin'in dudaklarına kaydı.
Gözlerini kapatarak olacakları beklemeye başladı.
Jimin dudağını kemirmeye başlamıştı. Taehyung yakından fazla mı güzeldi? O ne saçmalıyordu?
Zil çaldığında Jimin,Taehyung'u geriye doğru itti.
"Üzgünüm." diye mırıldandı.
Yavaş adımlarla kapıya doğru yürüdü.
Taehyung gözlerini açtığında kalbi neredeyse fırlayacaktı. Neden böyleydi? Kalbi neden böyle hızlı atıyordu? Peki ya Jimin'in dudakları neden bu kadar... güzeldi?
Jimin elinde bir kutu pizza ile geri döndüğünde Taehyung hala bu soruların cevaplarını arıyordu.
"Pizza geldi." dedi Jimin kutuyu gösterirken.
Taehyung,Jimin 'in sesiyle düşüncelerinden koptu. Biraz utanmıştı. Büyük ihtimalle yüzü kızarmıştı.
Jimin kendini koltuğa atarak büyük bir keyifle televizyonu açtı.
Teahyung'a doğru dönüp,
"Ya! Gelsene." diye bağırdı.
Taehyung durduğu yerden kımıldayarak koltuğa yerleşti.
Jimin'in uzattığı pizza dilimini aldı. Üstündeki mantarları ayıklamaya başladı.
Jimin pizzasından kocaman bir ısırık aldıktan sonra;
"Neden mantarları ayıklıyorsun? Şuan pizzanın içine ettin." dedi.
Taehyung son mantar parçasını da ayıklandıktan sonra cevap verdi.
"Mantara karşı alerjim var. "
"Ah! Anladım. " dedi.
Taehyung pizzasından ısırık aldığında gerçekten acıkmış olduğunu hissetti.
Bir yandan evi inceliyordu. Eşyalar oldukça pahalı gözüküyordü. Acaba bu evde tek başına mı yaşıyor diye düşündü Taehyung.
Jimin sanki onun aklını okumuş gibi cevapladı.
"Tek başıma yaşıyorum. Aslında bakarsan ilk misafir sen sayılırsın."
Taehyung tuhaf bir şekilde Jimin'e baktı.
"Babamla aram pek iyi değil. Ondan uzakta yalnız yaşamak benim için daha iyi. " diye devam etti Jimin.
"Peki annen?" diyen sordu Taehyung. Fakat bu soru istemsizce ağzından çıkmıştı.
"Annem..." diyerek iç çekti Jimin.
Taehyung bu iç çekişin iyi olmadığını anladı.
"Ah! Ben üzgünüm. Sormamalıydım." diyerek mırıldandı.
Jimin kolasından bir yudum alarak Taehyung'a döndü.
"Ya seninkiler?" diye sordu.
Taehyung bu soruyu beklemiyordu. Biraz düşündükten sonra;
"Aslında bakarsan o kadar anlatılmaya değer bir ailem yok. Annem bütün gün çalışır. Onunla pek vakit geçirdiğim söylenemez. Babamsa onu hiç görmemem dahi iyi." dedi.
"Aah! Anladım." dedi.
Taehyung saatine bakarak ayağı kalktı.
"Ben artık gitmeliyim." dedi.
"Seni bırakmamı ister misin?" diye sordu Jimin.
Taehyung çantasını toplarken;
"Teşekkür ederim ama sanırım kendim gidebilirim." dedi.
"Tamam öyleyse. Lütfen eve giderken beladan uzak dur." dedi Jimin.
Taehyung kapıdan çıkmıştı ki Jimin arkasından ona seslendi.
"Bekle!"
"Telefonunu unuttun." dedi Jimin telefonu uzatırken.
Taehyung telefonunu alarak Jimin'e teşekkür etti ve oradan ayrıldı.
...
Taehyung gece telefonuna gelen mesaj sesiyle gözlerini araladı. Kim bu saatte mesaj atar ki? Büyük ihtimalle operatör mesajıydı. Aldırış etmeden gözlerini kapattı. 10 dakika sonra yine mesaj bildirimiyle gözlerini açtı. Bu sefer ardı ardına mesaj geliyordu.
Gözlerini ovuşturarak telefonu eline aldı. Telefonun ışığına henüz alışmamış gözleri istemsizce kısıldı.
Teahyung mesaja bakmak için ekran kilidini girdi. Mesajlar "Çalışkan Öğrencim" adında birinden gelmişti.
Taehyung birisini "Çalışkan Öğrencim" diye kaydettiğini hatırlamıyordu. Gelen mesajlara bakmaya karar verdi.
*Çalışkan Öğrencim*
"Takıldığım bi yer var?"
"Daha doğrusu çevirmediğim."
"Pekala fotoğrafını atıyorum. En kısa zamanda bana dön."
*Görüntü.*
"Ha bu arada ben Jimin. Telefon numaranı izin almadan aldım. Sorun olmaz herhalde?"
Jimin üstündeki yorganı üzerinden çekip yatakta oturur pozisyon aldı.
Saate baktı.
02.19
Jimin bu saatte ders mi çalışıyordu?
Gönderdiği metne bakıp çevirisini Jimin'e attı. 2 dakika sonra cevap geldi.
*Çalışkan Öğrencim*
"Ah! Uyardım değil mi? Üzgünüm. Saate bakmadan mesaj atmıştın. Çeviri için teşekkür ederim."
Jimin önünde duran kağıt yığınına başını koydu. Taehyung 'un mesajına cevap atmasını bekledi.
...
Jimin dayanılmaz bir acı ile uyandı.
Dün gece masada uyuyakaldığı için boynu tutulmuştu.
"Lanet olsun." diye mırıldandı acıyla.
Telefonunu alıp bildirimleri kontrol etti.
*Kim Taehyung*
"Sorun değil. Çalıştıklarımızı tekrar etmene sevindim. Başka sorun olursa mesaj atarsın. İyi Geceler."
Jimin telefon kilidini kapatıp banyoya yöneldi. Boynu feci şekilde acıyordu.
Okula giderken eczaneye uğraması gerekecekti.
...
Teahyung boş bir sokakta okula gitmek için yürüyordu. Sabah'ın en erken saatleri olduğu için sokakta fazla insan yoktu.
"Kim Taehyung."
Taehyung yavaşca arkasını döndü.
Myung elleri cebinde sırıtıyordu.
"Seni çok fazla rahat bıraktım Taehyung. Bunun için üzgünüm. Yarım kalan işimizi tamamlasak artık iyi olur."
Biri sana sataştığında veya laf attığında kaçmak yerine üstüne yürümelisin. Ona acıklı gözlerle değil onu korkutacak bakışlar atmalısın.
Taehyung başını yerden kaldırdı ve Myung'un üzerine yürüdü.
"Benimle uğraşmaktan artık vazgeç." diye tısladı.
Myung tek kasını kaldırıp Taehyung'a baktı daha sonra büyük bir kahkaha atıp Taehyung'un yakasından tutup;
"Vazgeçmezsem ne olur Taehyung? Yoksa beni dövecek misin? Sende o cesareti henüz göremiyorum." dedi sinirle.
"Yanılıyorsun."
Myung arkasından gelen sesle Taehyung'un yakasını bıraktı.
"Korkuyorsun."
"Herhangi birinin seni yenmesinden,Taehyung'un cesaretlenip sana karşı çıkmasından..."
Myung sinirle arkasını döndü.
"Ve bugün o korkularınla yüzleşmen gerekecek Myung." dedi büyük bir ciddiyetle Jimin.
Myung yumruk haline getirdiği elini Jimin'e doğru savurdu.
"İyi bir başlangıç." diye söylendi Jimin.
Jimin sertçe Myung'un yakalarından tuttu. Onu ileriye doğru itti. Dengesini kaybeden Myung kendini yerde bulmuştu.
Jimin,Myung'un yanına giderek eğildi.
"Seni tekrar Taehyung'un çevresinde görücek olursam....Sana neler yapacağımı tahmin bile edemezsin." dedi sinirle.
Ayağa kalkarak Myung'un karnına sıkı bir tekme geçirdi.
Daha sonra bir şey olmamış gibi yürümeye devam etti.
Taehyung yerde acı içinde kıvranan Myung'a baktı, daha sonra koşarak Jimin'e yetişti.
"Dersine çalışmışsın Taehyung." dedi Jimin büyük bir keyifle.
...
Öğle tatilinde yemeğini yedikten sonra sınıfa dönmeyi tercih eden Taehyung sırasına doğru ilerledi. Sırasının üstündeki kutu dikkatini çekti. Etrafına bakındı. Sınıfta kimse yoktu. Kutunun üzerindeki not gözüne çarptı.
"Yüzün için. Yüzündeki yaralarının üzerine sür kısa zamanda kaybolacaklar."
Taehyung kutunun içindeki kremi çıkardı.
Tam o sırada içeri Jimin girdi. Taehyung'u elindeki kutuyla görünce duraksadı.
Daha sonra gülümseyerek yerine oturdu.
...
Taehyung,Jimin'i okul çıkışında beklerken Jimin büyük bir sorunla uğraşmak zorunda kalmıştı.
Namjoon.
"Beni neden buraya sürükledin?" diye sordu Jimin.
"Kardeşimi daha fazla tanımak istiyorum. O yüzden ufak bir tanışma merasimi düzenlemek istedim. Aslında bakarsan bunu senden beklerdim fakat yapmadın." dedi Namjoon sırıtırken.
Jimin iç çekti.
"Senin kardeşin olmadığımı daha önce sana söyledim Namjoon. "
"Gerçeği hala idrak edemediysen tekrar söyliyim "Biz Kardeşiz"" diye fısıldadı Namjoon.
"Hayır. Sen sadece Park Young Soo'nun adını bile hatırlamadığı kadından peydahladığı çocuğusun.Benim kardeşim değilsin."
Namjoon duyduklarına karşın Jimin'in suratına sert bir yumruk geçirdi.
Jimin dudağının kenarındaki kanı eliyle temizleyip;
"Gerçekleri idrak edemeyen sensin."
Bu sefer Namjoon,Jimin'in boğazından tutup geriye doğru itti. Sırtı duvarla buluşan Jimin 32 dişiyle birlikte sırıttı.
"Tanıştığıma memnun oldum kardeşim."
Jimin suratına yediği ikinci yumrukla sersemleyerek yere yığıldı.
"Annem hakkında ağzından tek bir laf daha duyacak olursam Jimin seni süründürürüm. Anladın mı beni?" diyerek bağırdı Namjoon.
...
Taehyung yaklaşık 20 dakikadır Jimin'i bekliyordu. Telefonunu çıkarıp mesaj attı.
*Kim Taehyung*
Bugün ders çalışacaktık değil mi? Seni okul çıkışında bekliyorum."
Jimin,Taehyung'un mesajını aldığında son yediği yumruğun şokunu atlatamamıştı.
"Lanet olsun. Unuttum." diye mırıldandı zorlada olsa yerden kalkarak çıkış kapısına yöneldi.
Taehyung'un sabırsızca onu beklediğini gördüğünde suratındaki tüm acının geçtiğini farketti.
"Seni beklettiğim için üzgünüm.Derse biraz geç başlasak sorun olmaz değil mi?" diyerek kanlı dişleri ile Taehyung 'a gülümsedi.
5.bölümde birkaç tane tehdit içerikli yorumlar aldım.Üzgünüm ama bu bölümde beklediğiniz şeyi göremediniz. İleriki bölümlerde inşallah...
YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!
Rica etsem Hikayeyi Arkadaşlarınız ile paylaşır mısınız? Desteğinize ihtiyacım var.
