"Senin için bir avuntu olmaktan korkuyorum. Bir şekilde bu ilişkiyi berbat edersek diye korkuyorum. Fakat şu da var. Başka kimseyi istemiyorum. Diğerlerini göremeyecek kadar mahvoldum."
Gözlerim yandı bir an. Nemlendi. Sıcak yaşlar yavaş yavaş akarken "Bu bir veda mı?" dedim.
"Bazen ne yaparsan yap yaranamıyorsun. Ve yaranamadıkça yaralanıyorsun. Ben buna dayanamam Gök Herif!"
Tam ağzımı açmışken kapının kapanışı kulaklarımdaki uğultuya sebep oldu. Diyemedim gitme diye. Ağzımdan kelimeler dökülüverdi.
Buradasın.
Ama gözlerin..
Onlar gitmeye başladılar sevgilim.
Ben sana vakitlice hoşçalal diyeyim.
Sonra telaşla unutulur.
Telaş da unutulur.
Ama gözlerin.
