Ubeyd'i hissetmeye çalışın lütfen.Ben onun yerine kendimi koyup,düşünerek yazdığimda hüzünlenip ağladım..
Bilmiyorum ama hayâli bir karakter bile bize birşeyler katabilir inşallah!..
****Ubeyd'den
Bir defter miydi bana sebep olan yoksa kalbimizde her an Rabb'imize yönelmek için hazır bulunan zerreler mi?
Bir insanın anında değişmesi beklenemez elbette!Ama değişmeye karar verdiyse o insan karşisına neler çıkaracağını bilemez.
O gün kavga etmek için yanina gittiğim Fatih'in bir an yüzüne bakınca ne için gittiğimi unuttum.Bana da bir sandalye çekip 'otur kardeşim' dedi.
O zaman anlamamiştim bana neden kardeşim dedi diye?Ama şimdi anlıyorum çok şükür biz islam kardeşiymişiz!
Bu kadar ince bir din..kelimeler yetersiz kaliyor anlatmaya ben ne kadar anlatsam da dişima vuramayacagim.Hissettim ben Rabb'imi!
İstedim onu tanımayi!Hümeyra için adım attığim yolda bana Hümeyra'yi da dünyayi da unutturacak olanla taniştim.Daha ne isteyim!
İlk abdeste günahlarimin sanki o suyla dökülmeye başladiğini hissettim tıpkı hadisteki gibi..
Abdesti namazi ve sureleri büyük bir azim sonucu geceli gündüzlü iki haftada öğrendim.Bana yardımı için Allah'a ne kadar yönelsem az kalır.
İlk namaz ve Rabb'ine yöneliş..Huzuruna durduğumda hissettiğim şey..nasıl tarif etsem?
İçinden birşeyler çikariyorlar kalbine yaklaşiyor.Nefes alirken önce bir güçlük çekip sonra ferahlamak..
Secdeye gittiğimdeki ağlayış..Çok mu günahkarim Allah'ım!Bana kurtuluş yok mu?Beni de Cennetine alip kendini bana gösteremez misin?
Rükûda duruşun..ne bir üstün mevkidekinin önünde durman gibi nede bir bekleyiş gibi..
Sana geldim bu halimle beni de kabul buyur demek gibi..
Secdeye kapandiğinda senden başka İlah yok Allah'ım!Sen en büyüksün ve en yücesin! diye düşünmek..
Ağlayarak kıldığım namazlarla,pişmanliğimi hissederek okuduğum hadis,tesfir ve meallerle geçen zaman dilimi..
Zor mu?Her hâlükarda.Ne demiş Mevlana?
"Zor diyorsun.Zor olacak ki imtihan olsun."
Elhamdülillah Allah bu imtihanimda bana Hümeyra'nin eliyle yardim kapisini açti.Ve beni kendine yöneltti.
Hümeyra...
Önce heves nazariyla baktığim sevgimi Allah için bakarak ona göstermek istiyorum ama nasıl?
Hiç şüphesiz Allah nasip ederse eşim olmasini isteyeceğim insan..Bir söz vardı.Bir kitapta okumuştum.
"Evlilik sevdiğinin malina mülküne ortak olmak değil,iman dolu gönlüne talip olmaktır."
Ben gördüm o gönlünü.Kolunu tuttuğumda bile ağladi.Benimle konuşmak,yüzüme bile bakmak istemedi.
Önceden saçma bulduğum şeyler şimdi benim istediklerime dönüştü.Ben tesettüründe,namazinda artik ona destek olmak istiyorum..
Arada bir perde olmadan onun yüzüne bakmak,ellerini tutup,öpmek istiyorum..
Peki o?Ona bu kadar onun yaşam tarzının dışında muamele ettikten sonra beni isteyebilecek mi?
Beni sevip,imanımda takviye yapmaya yardimci olacak mı?
Fatih..Ona kızamıyorum.Aklı başında hatta serseri bir genç de olsa evleneceği kızı namuslu ve dinine dikkat eden ister.
Belki Hümeyra için Fatih hayırlıdır.Hem o daha çok yardımcı olur benden ziyade Hümeyra'ya.Onu daha iyi anlar belki?
Dolan gözlerimle yutkundum.Allah'ım sen hayırlısını ver!
O gün gidip konuşmam bile saçmalıktı.Belli ki birbirleri için yaratilmişlar!
Böyleyse peki benim kadere teslim olup devam etmem gerekmez mi?Neden bu düşünce nefes almamı zorlaştırıp,kalbimi sıkıştırıyor?
Bilmiyorum..Senin için senden vazgeçmek denir ya hani..bir gün gelir ben Allah için senden vazgeçmek zorunda kalırsam ya?
