Kabanata 17:
The last chapter...
You dont deserve me...
i dont deserve you...
We deserve tp anyone. Anyone, na hindi tayo ang magkakatuluyan...
Someone...
After that scene na pinakawalan ko si Chris.. Ang bestfriend kong minahal ko ng lubos. Ay nakipagdate si Cloud saakin nung mga oras na yun. It was 9:30 in evening.. Maga yung mga mata ko dahil sa kakaiyak... Sino ba ang di iiyak?
Pinakawalan mo na ang taong minsan mong minahl for how many years...
"Just what I have said to you, Aniah.."
"Hm?"
"I'll make you happy. I'll make you forget him and think over me.."
'Forget him and think over Cloud.' Yan ang nasa isipan ko.
Makakaya ko bang kalimutan nalang si Chris ng ganun-ganun nalang?
May kinuha siya sa bulsa niya at inilagay niya sa table...
Isang box ring
"Aniah.. Please marry me?"
Marry him?
~~~ 9 months has passed
(Buntis!!! Nasaan ka ngayon?)
"Psch. Andito ako sa barrio natin.."
(Ba't ka nagbabyahe? Alam mo naman ang kalagayan mo?!)
"Aray! Hinaan mo boses mo.."
(Sorry. Eh kasi ba naman? Nagbabyahe na may dinadamdam??? Tao pa ba yun?)
"May ganyan naman eh!"
(Oh siya. Umuwi ka na----)
"Tin... Dito nalang ako magstay.. Babalik naman ako eh."
(H-ha? At ako? Hello?! Hindi ka buntis tapos ako buntis! Sino ang magaalaga sakin??)
"Whats the use of your husband tin? Friend mo lang ako di husband." (=o=)
(Ay.. Oo nga noh? hehehe.. Sige.. sige... bye na..)
"Okie bye. Ingat ka? Iere mo lang.."
(Hmp!)
*ttttttttooooooooottttttttt........
Napatawa nalang ako habang iniiling-iling ang ulo ko.. Si tin talaga, di nagbago. Andiyan parin ang pagkajoker niya hahaha..
Kung tinatanong niyong nasan ako? Yes, andito ako sa barrio namin.. SA school namin nung highschool pa kami..
Andito lahat.. lahat memoryang nagaganap between us..
Binisita ko ang room namin na hindi parin nagbabago...
Ang cafeteria...
Ang bench na palagi naming tinatambayan...
At napunta ako sa tree namin ni Chris.. Di ko kayang umakyat kasi nakaskirt ako... Shitless lang.. hehehe
Sa huli.. napunta ako sa train station..
Napaiyak ako pero pinahidan ko kong tutulo na...
I spread my hand na para bang may pinigilan ako?
Well, actually yes... Nagfa-flashback yung memories ko nung andito kami sa train station. If I could travel the time... Sana napigilan ko na si Chris. Di sana nangyari ang lahat na ito..
Magkasama sana kami ni Chris hanggang ngayon..
Yes, I am too selfish... Pero, minsan lang naman ito eh..
Kay Chris lang... ayaw ko siyang mapunta sa iba... Pero..
Haaay... He was already married. Masaya na siya ngayon. Ako lang ang naiwang miserable. Di ko kasi tinanggap ang proposal ni Cloud saakin eh. I know, he deserves someone. Someone that betters from me. Katulad kay Chris. He deserves Rachel..
Nakaheld pa yung isang kamay ko at gamit sa isang kamay, pinahiran ko ang luha ko... Palagi nalang akong ganito... TT^TT
Sana magkamiracle...
O___O
Nabigla lang ako nung may nagfill ng spaces sa fingers ko... And he was hugging me at my back.. Kinakabahan ako.. Nanginit naman ang sulok sa mga mata ko.. I am trembling..
"You dont have to make your life miserable. Andito na ako.. Im coming back to you.." he whispered
Tumulo ang luha ko tapos napahagulhol ng iyak. He faced me at him and I saw his face again..
His face again...
"C-chris.."
Niyakap ko siya ng mahigpit...
"Sabi ko sayo... Wag kang iiyak diba? Nasasaktan ako.."
"Engot ka kasi eh.." TT^TT
"Tama na... Im back... I love you Aniah.."
"I- I love you too... Chris Padilla.."
