FISILTI

Sen Ölümün Ta Kendisisin

Sabah yine uyandım her zamanki gibi Cansuyla Cansu'nun o süper ötesi okuluna gidecektim. Kaan ve amcasıyla olan gizli işlerinden sonra 4 gün geçmişti. Çok sıkıcı hayat belki o aksiyonlarda biraz iyiydi ha . Kendi kendime yine saçmaladığımı anladım ve üstüme bir şeyler giyip yola koyuldum yolu öğrenmiştim artık cansuya ihtiyacım yoktu. Hem kendim temiz havada yürüsem daha iyi . Yalnızlık...

Okula gelince bir sessizlik. Okul kalabalıktı her kez vardı hatta baya bi sesliydi ama ben okulu terk edilmiş kocaman harabe bir bina gibi görüyordum. Bu kadar sıkıcı ve lanetli bir yermiydi burası. Açıkçası gülünç. Bütün gün derste asalak asalak oturup hiç bir şey dinlememiştim dinleyesimde hiç yoktu zaten bugün kendimi ölü ve görünmez gibi hissediyordum. Ve son derse girince beynimin azda olsa açılmasıyla o angutun bugün derse hiç girmediğini anladım. Ve Cansununda. OHA. İkisi birlikte aynanda tüm gün okulda değildiler hıh bide sevgili değilmişmişmişler. Bu okuldakilerin yarısı psikopat bence.

Son ders zili çalınca kendimi okulun bahçesine attım okulun arka tarafında olan banklara gittim sessizlik ve huzur. Oraya kimsede gitmiyordu zaten. Aylak aylak okulun arkasına ilerlerken kısık ama bağrışmalı bir konuşma duyuluyodu biraz daha ilerledikten sonra konuşanların bir adet cansu ile bir adet kaan olduğunu gördüm. Duyduklarımızı duymaz olsaydım. Amcama mı yanayım yoksa cansunun böyle bir pislik olduğuna mı yanayım. Resmen kaanla bir yerde buluşup onunla yatacaktı. Bu kadar aşağılık bir varlık olur muydu bir insan. Tam arkamı dönüp geldiğim gibi gidecekken yere kapaklandım. Tabi sesi duyunca dururlar mı hiç bu tarafa doğru gelmeye başladılar. Bende hemen kalktım ve hızlı adımlarla okulun önüne doğru yürümeye başladım. Sonunda gözüme bir bank kestirip oturdum. Ve o anda dizimde bir sıvı ve biraz yanma hissettim. Pantolonum yırtılmış ve dizimde yarılmıştı. Dikiş attırmak şarttı. Ben böyle nası yürüycektim eve kadar. Bir anda cansuyla kaan okulun arka bahçesinden çıktılar ve etrafa bir göz atarlarken kaanın bir çift gözü bende takılı kalmıştı. Cansuya bir şeyler söyledikten sonra onu okuldan çıkardı. Cansunun gittiğinden emin olduktan sonra tekrar bana dönüp 1 saniyede yanıma geldi. Işınlandı resmen. Hiç bir şey söylemeden kolumdan çekti ve kanayan dizimle koşuşturmaya başladı. Dizim diye bağırıp yere yapışınca birden beni kucaklayıp kendi arabasına soktu ve bir hız bir hız. Herhalde insafa geldide hastaneye götürüyor diyerekten biraz sustum. Fakat hastaneyi geçtiğimizi görünce

"Hastaneyi geçtin!" dedim

"Eee ne olmuş yani ?" Dedi yine insanı sinir eden sakinliğiyle

"Dizim!."

"Umrumda değil."

"Durdur şu lanet arabanı."

"Kes sesini ve oturduğun yerde otur seninle görüşeceklerimiz var. O küçük kulakların duymaması gereken bir şeyler duymuş olabilir , belki o güzelim kulaklarını keseriz ha ne dersin ?" Diyip tam bir şizofren gülüşü attı.

İçimden sen tam bir piç cansuda tam bir oruspu aman ne uyumlu bir çift diye söylenirken beni duymuş olacakki , benimle doğru konuş dedi. Bağırarak.

"Ha yani cansunun oruspu olduğu doğru."

"Seni ilgilendirmez!"

Dizime çantamdan 8 10 tane mendil çıkarıp bastım ama basmaz olaydım. İçine cam girmiş neden zaten yerlere şişe atıyolarsa. Acıdan bağırmamak için elimi ısırmaya başladım. Biraz daha ilerledikten sonra araba durdu.

"İn aşağıya." Deyip kendi arabadan çıktı benim çıkmayacağımı anlayıp kapıyı açtı ve yine "in aşağıya" diye bağırdı. Sızlayan dizimle yavaş yavaş haraket ederek arabadan inecekken kolumdan tutup beni yere attı ve kapıyı kırarcasına kapattı. Yerden kalkıp suratına tükürdüm ve tekrar yere oturdum. Acıdan yerde bir cam kırığı yüzünden ölürdüm. Oda iyice sinirlenerek ve bana söylenerek kucağına aldı. Bu sırada 2 katlı ama kulübe barınak gibi bir ahşap eve geldiğimizi farketmiştim. İçeriye girdiğimizde beni kanepeye fırlattı. Ve bende bacağımın sallanmasıyla ve daha çok içeri giren camın acısıyla var gücümle bağırmaya başladım. Ama beyefendinin umrunda olmayacakki hemen sorular sorular..