gevecht tegen kanker!

hoofdstuk 9

Ik sta op en loop naar de badkamer. ik kijk in de spiegel en staar naar de wallen om mijn ogen. ik heb slecht geslapen vanacht en als ik sliep had ik een onrustige droom. ik vul een glas met water en neem een paar slokken. het zweet staat op mijn voorhoofd en mijn pyjama plakt aan mijn huid. ik had het gevoel alsof ik midden in een vuur sta zo warm heb ik het. ik draai de kraan open en laat het bad vol lopen met ijskoud water. ik trek mijn door zweet doorweekte kleding uit en stap in het koele bad. mijn blik gaat naar een foto van Jayson en mij anderhalf jaar geleden. Hij was gemaakt op de dag dat hij me verkering vroeg op de eifel toren. zonder dat ik het merk lopen er tranen over mijn gezicht. ik pak de foto vast en kijk naar hoe hij mij lachend aankeek. ' Ik zal je steunen in goede en in slechte tijden schat!' had hij gezegt en ze was er in getrapt. ze had het gelooft maar waar was hij nu? en elke keer weer gaf hij haar het gevoel gelukkig te zijn ze hadden een huisje op het oog waar ze samen konden gaan wonen. ik knipper met mijn en werd gek van mijn eigen gedachten. Waarom kan ik het niet gewoon achter zich laten? ik staar naar het water. Het liefst zou ik onder water duiken en nooit meer bovenkomen. maar ik zal vechten totdat ik niet meer kan!

ik sla de handdoek om me heen en loop naar mijn kledingkast. Ik pak er een joggingbroek en een trui uit en kleed me snel om. ik ga vanmiddag naar mijn moeder. ik schaam me egt dat ik al zo lang niet meer bij haar langs geweest bent. ze is altijd heel bezorgt om mensen en staat voor iedereen klaar en ik neem niet eens de tijd om haar te bezoeken of te bellen. ik dacht dat ik aan jayson genoeg had. dat hij me steunde. nou niet dus...

sorry kort stukje... er gebeurde niet egt veel dit hoofdstuk maar het volgende hoofdstuk word leuker!