gevecht tegen kanker!

hoofdstuk 8

Ik zit op mijn scooter naar huis. Mijn gedachten dwalen af naar het ziekenhuis. Ik heb kanker... over een paar maanden hadden we een modeshow. Ik staar voor me uit. Ik rij door rood licht heen maar ik zie het niet. Een auto remt om mij niet aan te rijden en toetert. Maar het boeit me niet. Ik word zo wakker en dan s deze nachtmerrie voorbij! Tog? Ik zet mijn scooter neer en loop mijn appartement in. Daar zit Katy die me vragend aan kijkt. 'En hoe was het?' In staar haar aan en barst dan in tranen uit. 'Ik heb kanker.' Katy kijkt me geschokt aan. 'Ik moet aan de chemo enzo maar ik heb er geen zin meer in Kate!' Ze kijkt me aan. 'Waarin?'
'In alles. In mijn leven.' Ze kijkt me geschokt aan. 'Maar je hebt zo'n mooi leven. Dat mag je niet zo maar op geven.' Ik kijk h aar aan. 'Ik HAD een mooi leven. Ik HAD een mooie baan. En ik HAD een mooie toekomst. maar dat is er niet meer Kate. Ze zullen me ontslaan uit de modellenschool want wat heb je aan iemand met kanker? En Kate die chemo sloopt mensen.' Ze trekt me in een knuffel. 'Weet Justin het al?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik ga vanavond naar hem toe. Kan jij het trouwens tegen de rest van de klas zeggen. In kan het niet.' Ze knikt en drukt me nog steviger tegen zich aan. 'Ik zal er voor je zijn!' Ik glimlach een betere vriendin kan ik me niet wensen.

Ik adem diep in en druk op de bel bij Justin. Ik heb er nog nooit zo erg tegen op gezien om naar hem toe te gaan. De deur gaat op en en Justin staat voor me. 'Heey liefje, kom binnen.' Hij geeft me een kus op mijn mond. 'Hoe was het bij de dokter.'
'Ik ehh... ik... heb kanker.'
'WAT DAT KAN JE NIET MENEN! WAT HEB IK NOU AAN JOU ALS JE KANKER HEB?' Ik kijk hem geschrokken aan door zijn uitval. 'NET ALS OF IK HIER VOOR GEKOZEN HEB VOOR MIJ IS DIT NOG VEEL MOEILIJKER HOOR!' ik schrik van mijn eigen uitval. 'HET IS UIT!' ik kijk hem geschrokken aan. 'Maar...'
'Ga weg ik hoef je niet meer te zien.' Ik knik en loop de deur uit.

Thuis aangekomen laat ik me op de bank vallen en stuur een SMS naar Katy. Kan je alsjeblieft ff komen ik heb je nodig.

Nog geen 5 minuten later gaat de bel. Ik open de deur en val Katy om haar nek. 'wat is er?'
'Het is uit!' Katy kijkt me geschokt aan. 'Waarom?'
'Omdat ik kanker heb... alles en iedereen zal mij niet meer hoeven omdat ik kanker heb.' Katy schud haar hoofd. 'Ik zal er altijd voor je zijn!'

Als Katy weer weg is val ik op mijn bed neer. Nu weet in het. Ik word straks niet wakker want dit is geen droom...