Alone baby(Tamamlandı)

1.6

-Günaydın Baek.

Sehun saçlarını karıştırıp mutfak masasına yaslandı. Sabah kalktığında Luhan'ı yanında bulamamıştı. Kyungsoo ise huzurla uyuyordu ama Luhan yoktu.

-Günaydın Sehun hyung.

-Luhan nerede Baek?

Baekhyun dolan gözlerini belli etmemek için çenesini kastı. Dişlerini öyle sıkıyordu ki çenesi kaskatı kesilmişti.

-Ah bilmiyorum hyung. Belki de yürüyüşe falan çıkmıştır?

-Belki de...

Sehun dün gece bir kaç fısıltı duymuştu sanki rüyasında... Hatırlamaya çalıştığı sözcükler onu endişelendiriyordu. Diğerleri de mutfağa doluştuğun da Baekhyun gördüğü görüntüyle burukça gülümsedi. Luhan söylediğini yapmıştı. Kai'nin omzuna yaslanıp minik ağzıyla esneyen çocuğa baktı. Kollarında duran Kyungsoo hala mutlu gözüküyordu. Luhan gitmeden herkesi mutlu etmek istemişti ama birden bire gitmesine anlam veremiyordu Baekhyun.

Daha çok vardı gitmesine...

Birden bire kaybolmakta ne demek oluyordu.

Üstünde hissettiği endişeli bakışlarla buluştu gözleri. Chanyeol neler olduğunu anlamaya çalışırcasına bakıyordu Baekhyun'a... Baekhyun gülümsemeye çalışıp kahvaltıyı hazırlamaya döndü.

-Lu nerede?

-Bilmiyorum dedim ya neden sorup duruyorsunuz?

Baekhyun bağırmaya başladığında herkes şaşkınlıkla ona bakıyordu. Küçük olan içinde tutamadığı hıçkırıklarıyla yere çöktü.

-Gitti! Biz mutlu olalım diye gitti!

-Bayya neyde?

Kyungsoo'nun her an ağlamak üzere olduğunu belli eden sesi mutfakta duyulduğunda Baekhyun kendine gelebilmişti. Kolunda hissettiği elle kafasını kaldırdı. Sehun ona kaşlarını çatmış bir şekilde bakıyordu.

-Bir kez soracağım Byun Baekhyun Luhan nerede?

Baekhyun ayağa kalkıp Sehun'un gözlerinin içine baktı. Öğretmeni endişeliydi ve daha da önemlisi karşısındaki koca adam korkuyordu.

-Cehennemine geri döndü.

Baekhyun gülümsemeye çalıştı.

-Luhan hyung bizi bırakıp gitti. Çenemi kapalı tutmamı söylemişti ama oda bana verdiği sözü tutmadı. Bir hafta vardı daha gitmesine... Biz bir şekilde kendimizi korurduk ama o bizim acı çekmemize izin vermeyeceğini söyledi. Kyungsoo ise size emanet.

Baekhyun küçük çocuğun ağlayışlarının yankılandığı salonda gözlerini gezdirdi. Herkes donmuş gibiydi. Minseok kucağındaki çocuğa sıkı sıkı sarılırken , Kai şaşkınca boşluğa bakıyordu. Chanyeol ise yere çökmüş saçlarını çekiştiriyordu.

-Onu seviyor muydun Sehun hyung?

-N-ne?

Sehun duyduklarına anlam veremiyordu. Luhan nasıl gitmiş olabilirdi? Onları bırakamazdı değil mi? Birazdan kapıdan çıkacak ve her zamanki dalaşmalarına devam edeceklerdi. Gitmiş olamazdı.

-Baekhyun yaptığın şaka komik değil. Luhan!

Sehun evde olmayan tek kişiye bağırırken Kyungsoo daha çok ağlamaya başlamıştı. Babası onun yüzünden mi gitmişti?

Chanyeol soluk adamın kollarından tutup onu engellemeye çalıştı. Sehun boş boş etrafa bakınıyordu. Ne tepki verebilirdi?

O asi ruhun altındaki kırılgan çocuk bütün yükü omuzlarına alıp gitmişti.