SPRING ||| o'brien

episode 11

Duyduğum şeyin şokuyla gözlerimi olabildiğinden daha çok açtım. Ciddi miydi bu şimdi? Şaka yapıyordur herhalde.

''Şaka mı yapıyorsun Dylan, yoksa biriyle iddiaya falan mı girdin?'' güzel bi kahkaha attı ve kafasını geriye yatırdı. Tamam o harikaydı. Fazla yakışıklıydı hatta sanırım ondan hoşlanıyordum ama bunu yapamazdım. Birini sevmek, ona aşık olmak bana iyi gelmiyordu. 

''Hayır çok ciddiyim, kimseyle iddiaya falan girmedim.'' 

''Nasıl yani? Şimdi sen, sen ciddi misin?''

''Oldukça''

''B-beni mi seviyorsun D-Dylan?'' ellerini saçlarının arasına geçirdi ve kafasını kaşıdı. Bir adım geri gidip kollarını olabildiğince açtı.

''Evet, seni seviyorum Gizem'' dedi bağırarak. bu duyduğum ilk aşk itirafıydı. Şaşkınlıktan açılmış olan ağzımın farkına bile varmamıştım. Dylan kollarını kapatıp bana yaklaştı. 

''Ağzını kapat ağzını''

''Ya ben gerçekten bilemiyorum, ne diyeceğimi ve ne yapacağımı.''

''Bir şans versen olur mu?''

''Şey sanırım, ola-'' çalan telefon sesimle irkildim ve hemen telefonu açtım.

''Efendim Aslı''

''Kızım''

''Ne oldu Aslı?''

''Okul sitesine gir hemen''

''Neden?''

''Hoşuna gitmeyecek şeyler var''

''Tama kapat hemen bakıyorum'' hızlıca telefonu kapatıp siteye girdim. Sitede ilk çıkan ben ve Dylan'ın resmiydi.

Okulumuzun esmer güzeli Gizem Sert bu sefer de Dylan O'brien ile yakalandı. Bir kişi yetmiyor gibi gözüküyor, önce Enes Saygın sonra da Dylan O'brien. Bence biri bu kıza bir dur demeli değil mi adı orospu diye duyulmaya başladı bile.

Yere oturdum saçlarımı çekiştirmeye başladım. Bu benim küçüklüğümden beri sinirlenince yaptığım bir şeydi veya kafama vururdum. Ama bağırmak daha az acı vereni tabii.

''Gizem ne oldu''

''Ağğğğhhhh'' diye bağırıp telefonumu otların arasına fırlattım. Dylan hemen gelip yanıma oturdu. 

''İyi misin?''

''Sence?'' hala bağırıyordum.

''Ne oldu?''

''Haberi okumadın mı? Ben böyle biri değilim.'' Dylan ayağa kalktı ve telefonumu alıp yazanları okumaya başladı. Ellerini saçlarının arasını geçirdi ve yanıma gelip bana sarıldı.

''Bırak!''

''Ne?'' dedi hala bana sarılıyordu.

''Eve götür beni eşyalarımı toplayacağım''  dedim ve onu ittirdim.

''Nasıl yani?''

''Eşyalarımı toplayacağım, evde tek kalsam iyi olacak artık'' dedim ve arabaya tutunarak ayağa kalktım.

''Böyle bir şey yapmana gerek yok''

''Hayır var, ve o kişiyi de bulacağım. Bunların hesabını ödeyecekler, bir de Enes ne alaka ya?'' Dylan da ayağa kalktı.

''Tekrar gelir misin? Sen korkmuyor muydun yalnız kalmaktan?''

''Ben başımın çaresine bakarım. Bırakacak mısın? Yürüyerek gitmek yorucu olabilir.'' Dylan'dan ses gelmeyince arabadan çantamı alıp yürümeye başladım. Salağın tekiyim ben ya. Cidden salağım. Sana ne kızım elin gavurundan. Ama yok, illa gel en olmadık kişiye aşık ol. Duyduğum korna sesiyle arkamı döndüm. Dylan gelmiştir.

''Şşşştt güzelim, atla bakalım'' üç adam kafasını camdan çıkarmış bana bakıyorlardı. Hiç cevap vermeden yürümeye devam ettim ama peşimden geliyorlardı.

''Naz yapma ne olur, bir kereden bir şey olmaz. Hem sende seveceksin.'' aha şimdi boku yedin kaç Gizem. Adımlarımı hızlandırdım.

''Aaa gelmiyor musun ama? Gelip de almak zor olacak'' ne alması lan. 

''O güzel benimle geliyor'' duyduğum tanıdık sesle içimi bir rahatlama kapladı. Hemen arkamı dönüp Dylan'ın yanına koştum ve arabaya bindim. Dylan da bindikten sonra adamlara el hareketi çekip hızlıca oradan uzaklaştık.

''Gizem sana bir şey yaptılar mı?''

''Hayır Dylan''

''Ya ben gelmeseydim, orada sana ne yapabileceklerinin farkında mıydın?''

''Bu senin için önemli olmamalı''

''Nasıl önemli olmamalı, sana bir şey olsaydı yaşayamazdım ben''

''Nasıl yani?''

''Sana seni seviyorum diyorum, hayatımda hiç kimseye böyle bir şey söylememiştim ben Gizem. Senin için endişeleniyorum ve sen bunu görmüyorsun bile.''

''Görüyorum Dylan ve bende seni seviyorum'' ne dedim ben. Siktir ağzımdan kaçtı.

''Beni mi seviyorsun?'' dedi gülümseyerek.

''Duydun mu? Ağzımdan kaçtı. Aaa bak radyoda ne var dedim ve radyoyu açtım...