Kollarımda ki çizikleri saydım. Sonra her birini düşündüm, bunu neden attım, diğerini neden attım. İçime attığım dertlerim, sıkıntılarım hepsi kollarımda. Ulan doğru düzgün anlatabileceğim kimse yok etrafımda. Yanımda gülen arkamdan laf yetiştiren şırfıntılardan baska kimse yok. Şimdi bu kollara birkac yeni çizik daha gelecek, hergün bir tane daha, ve bir tane daha. Anca böyle rahatlıyabiliyorum n'apim. Beni dinleyecek kimse yok, bende bu yüzden derdimi jilette buluyorum. Biliyorum benim gibi olan çok.
