Aklımdaki Facia

6. Bölüm

Eğer yetiştirmem gereken projem aklıma gelmeseydi annemle daha ne kadar bu şekilde bakışacağımızı bilmiyordum. İzin isteyip odama çıktım. Önce yatağa oturdum. Yaşadığım bu Hollywood filminden çıkma olayları düşündüm. Böyle bir şeyin gerçek olabilme ihtimali neydi ki? Bugün o alanda onlarca kişi feci bir biçimde hayatını kaybetmişti. Üstelik geç kalsaydım onlardan birisi de annem olabilirdi. Bunları düşünmeyi başka bir zamana bırkarak çalışma masasına oturdum. Aslında söyle bi olay yaşamışken ödev hazırlamak kulağa saçma gelsede profesör Bob'un dersiydi. Adam sanki bana takmıştı. Bikaç gün önce derse geç kaldım diye bi ton laf yapmıştı. Dersine girdiğimden beri hakkımda hiç iyi bir şey söylemediği gibi hep hatamı aramıştı.
Prof. Bob 50-60 yaşlar arasındaydı. Uzun zamandır bu okuldaydı. Okulun öğle arasında fen lavabotuarına kapadı kendini. Kapıyı da kilitlerdi ve kimsenin gelmesine izin vermezdi. Zaten hiçbir öğrenci de oraya gitmek istemezdi. Çoğu öğrenci okulda profesörün orda ot çektiği dedikodusunu yaymıştı fakat kulağa çok inandırıcı gelmiyordu. Çünkü kafası her zaman ayık ve dinçti.
Okulda öğretmenlerden hiçbirinden aşırı üstün övgü aldığım söylenemezdi fakat aram kötü de değildi onlarla. Sanırım bu denli sevmediğim ve anlaşamadığım bi tek o vardı.

Projeyi bitirmiştim , şimdi geriye hipotezle ilgili örnek bir maket yapmak kalmıştı. Alt kata indim , annem yemek için bir şeyler hazırlıyordu.

- Yemek neredeyse hazır oğlum 5 dakikaya sofraya oturabiliriz.

-Tamam anne. Kırtasiyeye gitmem lazım. Yemek hazır olana kadar dönerim.

Yaşadığımız garip şeyi çabuk atlatmıştı. En azından öyle görünmeye çalışıyordu.
Girişte asılı olan ev anahtarını alıp dışarı çıktım. Kırtasiye fazla uzak sayılmazdı hızlı adımlarla gittim. Maket için gerekli malzemeleri aldıktan sonra eve döndüm. Kapıyı açtım ve eve girdim. Anahtarı yerine astım. Annemle beraber yemeğimizi yedik. Hava kararmıştı. Yemek sonrası oturup beraber televizyon izledik. Ben izin isteyip maket için yukarı çıktım. Zaten bütün ödev hazırdı küçük bi maket yapsam tamamdı ama o adamın söz söylemesine fırsat bırakmamak için bütün gece çalışıp hakikaten güzel bir maket yaptım. Saat epey geç olmuştu . Odadan dışarı çıktım. Aşşağı katın ışığı sönüktü. Annemin odasına baktım . Uyuyordu. Onu uyandırmadan odama geçtim. Maketi çantamın yanına koydum ödev çıktılarını ve ne olur ne olmaz diye çıktıların yazılı olduğu flash belleği çantama koydum. Uykum vardı. Üstümü değiştirip kendimi yatağa attım. Yorgun olduğum için hemen uykuya dalmışım. Uyandığımda saat 5:45 ti. Alarmı kurmayı unutmuştum . Neyse ki erken kalkmayı başarmıştım. Zaman bol olduğu için yavaş yavaş üstümü değiştirdim. Çantayı ve maketi alıp alt kata indim. Annem henüz uyanmıştı. Kendime ve anneme bir şeyler hazırlamaya başladım. Omlet yapmak için buzdolabından yumurta ve gerekli malzemeleri aldım. Ben omleti yaparken annemde aşşağı inmişti.

-Günaydın.

-Günaydın anne.

-Erkencisin bakıyorum?

-Bugün böyle oldu. Omlet yer misin?

-Yiyelim bakalım. Hep ben mi hazırlayacağım değil mi ama?

-Aşkolsun görende hiç kendim hazırlamadım sanacak.

Gülüştük. Omleti tabaklara koydum ve beraber yedik. Ben hızlı bi şekilde yedim ve kalktım .

-Daha saat erken değil mi oğlum nereye ?

-Geç kalmamam lazım anne hadi görüşürüz. Ha bide arabanın anahtarları nerde. Maketi otobüste götürmek zor olur.

-Ev anahtarının yanında.

Annemi öpüp anahtarları aldım. Arabaya bindim maketi yan koltuğa koydum. Emniyet kemerini maket bağladım. Çantamı da yanına koydum. Okula vardığımda etraf hiç kalabalık değildi. Saat daha erkendi. Arabayı parkedip çantamı ve maketi aldım. Önce okul kantinine gidip biraz oturdum. Sanırım biraz uykum vardı. Ama uyuyamazdım. Bir süre oturunca kendime geldim. Okul vakti gelmek üzereydi. Dolabıma gittim. Eşyalarımı yerleştiriyodum ki bi gürültü ve kahkaha sesleri yükseldi. Arkama döndüğümde yere düşmüş bi ögrenci ve ona gülen bi kalabalık vardı. Kimse çocuğu kaldırmadığı gibi gülüyorlardı. Yanına gidip yerden kaldırdım.