Aklımdaki Facia

1.Bölüm/Kötü Rüyalar Başlangıcı

...O an hatırladığım tek şey başımın ağrıdığıydı. Sanki çatlayacak gibi zonk'luyordu.

Etraf beyaz ve oldukça parlaktı. Gözlerim ışığa bir nebze alısınca anladım hastanede olduğumu. Kendi kendime doğruldum sedyede. Bir süre bekledikten sonra kalkıp odadan dışarıya baktım. Kimse yoktu sanki.

Biraz ilerde telaşla koşturan hemşireyi gördüm.

Sanki... sanki daha önce yaşamışçasına bunları. Hatırlıyor gibiyim. Hemşireyi durdurup neler olduğunu sordum. Bana cevap vermedi. Tek anladığım uzun zamandır bilinçsiz yaptığımdı. Çok uzun zaman... Hastane'den dışarı çıktım. Evime doğru yürüdüm. Etrafta hiç araç yoktu. Sadece hurda denebilecek arabalar kaldırımdaydı.

Neler olduğunu bilmiyordum. Kendimi bir filmin içinde gibi hissettim. Bi yanımsa aşinaydı bunlara. 45 dakika sonra etraf tanıdıklaştı. Evime geldiğim zaman evde Annemleri görmedim. Bomboştu . Aklımda hep aynı ses yankılanıyordu. "Hepsi gitti. Hepsi gittiler..." Bu felaket karşısında diz çöküp Tanrıya haykırdım. "Neler oluyor!?" Kulak tırmalıyan bir ses işittim. "Gelecek ve geçmiş iç içe girdiğinde olacaklardan üzülecekler."

***

Terleyerek uyandım bu kabus'tan. Korkuyla ve Merakla düşündüm. Bu da neydi şimdi?

Burnuma gelen yemek kokuları acıkmama sebep oldu ve yemek için Assağı indim. Annemin güler yüzü gördüğüm rüyanın etkisini bastırıp beni rahatlatmıştı.

Kızarmış ekmek ve o en sevdiğim kekik kokusu... Jambonlu yumurta ve yok yok ımmm karabiber de var. Hemen kahvaltımı yapıp evden çıktım. Üniversite'm uzak sayılırdı. Bu yüzden erken kalkar bişeyler atıştırıp yola çıkardım. Gördüğüm rüyalar dışında hayatım rutin sayılırdı aslında...

Fakat bugün gördüğüm bu rüya. Hayır hayır rüya denemez kabus yüzünden düşünceliydim. Şu ana kadar gördüğüm rüyaların hep gerçeklik payı oluyordu. Mesela bir seferinde bazı suluyetler ve anlamsız kareler gördüm. Bikaç hafta sonra'ysa dejavu gibi bir bir gerçeklestiler. Fakat ilk kez bu denli bir şey görüyorum ve çok korkutmustu bu beni. Otobüs boyunca dalgındım.